Άς ακούσουμε καί σήμερα τί ανορθόδοξο εκστόμισε ο μεγάλος αιρετικός τής αντι-οικουμενιστικής κινήσεως. «Τό Άγιο Πνεύμα μετά τήν πτώση καί μέχρι τής Πεντηκοστής, απεσσύρθη. Εμφανιζόταν μόνο περιστασιακώς στούς προφήτες (όπως τό λέει καί ο Αυγουστίνος, γιγνόταν καί απογιγνόταν, σάν κτιστή χάρις, περιστασιακή καί πεπερασμένη). Στόν παράδεισο η παρουσία του ήταν μόνιμη καί πλήρης, όπως και στήν εκκλησία, μετά τήν πεντηκοστή».
Ο πυκνός αυτός καί ‘‘φωτισμένος’’ λόγος διευκρινίζεται ως εξής : Οι άκτιστες ενέργειες, οι κοινές τής Αγίας Τριάδος δέν έπαψαν νά ενεργούν, μόνον η αγιαστική ενέργεια τού Αγίου Πνεύματος, η οποία επανήλθε μετά τήν Πεντηκοστή καί βρίσκεται πλέον μόνιμα καί πλήρης στήν εκκλησία, πρός χρήσιν τών αντιπροσώπων τού Θεού, οι οποίοι μέ τήν βοήθεια αυτής τής ενέργειας, μάς σώζουν.
Ο Κύριος όμως, στήν Κ.Δ., πρίν αποκτήσει αντιπροσώπους, μάς όρισε τόν παράκλητο σάν τό Πνεύμα τής αληθείας, σάν τόν καρπό τής πίστεως, καί όχι σάν τήν παρηγοριά μας, σάν τόν παρηγορητή τού κληρικαλισμού γιά τήν ανοησία του. Κάι σάν αλήθεια αποκαλύπτεται στίς πράξεις τών Αποστόλων καί στόν λόγο τού Πέτρου πού αποτελεί τό θεμέλιο τής πίστεώς μας καί τήν περιβόητη αποστολική διαδοχή. Διότι όπως είναι ευνόητο, τό Άγιο Πνεύμα δέν κληρονομείται, δέν είναι αίμα, όπου θέλει πνεί.
Ο Ζήσης πιστεύει (μαζί μέ τόν Τρεμπέλα) πώς ο Κύριος μετά τήν ανάληψή Του έπαψε νά εργάζεται τήν Σωτηρία μας, έπαψε νά βρίσκεται ανάμεσά μας καί τήν θέση Του πήρε τό Άγιο Πνεύμα. (Και η μεταστροφή τού Παύλου;;; Και τό Ευαγγέλιο πού τού δίδαξε ο Κύριος;; Δέν συνέβησαν μετά τήν Ανάληψη;)
Ο άνθρωπος κάτι έχει μέ τό Άγιο Πνεύμα. Άκουσε ότι μόνον η ύβρις εναντίον τού Αγίου Πνεύματος δέν συγχωρείται καί από τότε δέν περνά ημέρα χωρίς νά τό υβρίζει.
Καί όμως σύνολη η Πατερική παράδοση, τήν οποία νομίζει ότι αντιπροσωπεύει καί αυτή (εμπορικό δαιμόνιο ο άνθρωπος, πολλές αντιπροσωπείες) διδάσκει ακριβώς τά αντίθετα : Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, Περί εκπορεύσεως τού Αγίου Πνεύματος Α, σελ.153.
«Τό γένος ημών πρώτον Θεόν εγνώρισε τόν Πατέρα καί Πατέρα τόν Θεόν καθώς η θεότης Αυτού εφανερώθη καί επιστεύθη αμυδρώς όπως συνέφερεν εις ημάς. Διότι εάν εκηρύττετο τότε εις ημάς όχι ως Πατήρ αλλ’ ως προβολεύς ή εκπορευτής τί θά μπορούσαμε νά κατανοήσουμε, αφού δέν ηδυνάμεθα νά τήν χωρέσωμεν λόγω τής νηπιακής μας ηλικίας;»
«….μετά τόν Υϊόν επεδήμησεν στόν κόσμον τό Άγιον Πνεύμα, στελλόμενον μέν υπό τού Υϊού, ως μή αντίθεον ούτε αντίχριστον, καί μάλιστα στελλόμενον όχι γενικώς καί απολύτως, αλλά χρονικώς καί πρός ωρισμένους καί δι’αιτίαν».
Καί ο Θείος Κύριλλος, στή σελ.159, τονίζει: «Χριστού τό Πνεύμα, ως τού Θεού Λόγου διά Πνεύματος ημίν ενοικιζομένου».
Καί τί νά σημαίνει άραγε αγιαστική ενέργεια τού Αγίου Πνεύματος; Άγιος είναι μόνον ο Θεός, δηλ αυτό τό ίδιο τό Άγιο Πνεύμα.Γιαυτό καί η σωτηρία μας ορίζεται κατά χάριν, όχι κατ’ουσίαν. Ο Άγιος αναδεικνύεται μετά τήν πρώτη κρίση, όπου αποφασίζεται από τόν Κύριο άν θά κρατήσει τά χαρίσματα τού Αγίου Πνεύματος ή όχι. Διότι όπως μάς είπε ήδη ο Άγιος Γρηγόριος, δίδονται χρονικώς καί δι’ αιτίαν.
Τό Άγιο Πνεύμα, δύστυχε, όπου θέλει πνεί. Δέν είναι στρατευμένο γιά νά υπακούει στίς διαταγές τού κάθε καταπιεσμένου επιλοχία. Είναι η ελευθερία μας (Γνωρίστε τήν αλήθεια καί η αλήθεια θά σάς ελευθερώσει). Και δέν θά την πουλήσουμε στόν κάθε τυχάρπαστο καθηγητή παν/μίου πού εκπαιδεύει θεολόγους μέσης εκπαιδεύσεως πού φυσιούται ότι είναι δάσκαλος τής εκκλησίας. Η διδασκαλία είναι χάρισμα τού Αγίου Πνεύματος καί όχι απομνημόνευση τής δογματικής τού Τρεμπέλα.
Δυστυχώς οι αντι-οικουμενιστές όπως καί οι οικουμενιστές μάς αφήνουν απαρηγόρητους.
Πηγή τής ομιλίας ΑΚΤΙΝΕΣ
Αμέθυστος
