Ολόκληρή του τη ζωή την αφιέρωσε στο Θεό και στη βοήθεια του πλησίον.Αδιαλείπτως προσευχόνταν,δεν είχε κακία,έκανε πολλές καλές πράξεις.Προσευχόνταν μέρα-νύχτα μη επιτρέποντας στον εαυτό του σωματική ξεκούραση μέχρι τη στιγμή του θανάτου του.Για τις πολλές του αρετές ο Θεός του έδωσε το χάρισμα της θαυματουργίας και της προορασίας. Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ τον σεβόνταν σαν έναν μεγάλο ασκητή,ευάρεστο στο Θεό.Ο Άγ.Σεραφείμ δεν είχε συναντήσει ποτέ τον Άγιο Αλέξιο αλλά είχε πει γι’αυτόν«Αυτός ο άνθρωπος με τις προσευχές του είναι σαν ένα αναμμένο κερί μπροστά στο θρόνο του Θεού.Να ένας ασκητής ο οποίος αν και δεν έχει δώσει μοναχικές υποσχέσεις βρίσκεται πιο πάνω από πολλούς μοναχούς.Είναι σαν ένα αστέρι που λάμπει στον ουρανό της χριστιανοσύνης» Όταν ερχόνταν στον Άγιο Σεραφείμ πιστοί από τα μέρη του αυτός τους έστελνε πίσω λέγοντας τους ότι έχουν έναν φλογερό μεσίτη προς τον Θεό τον ιερέα του χωριού Μπορτσουμάνι.
Ο πατήρ Αλέξιος Gneusev γεννήθηκε στις 13 Μαίου 1762.Ο πατέρας του ήταν ιερέας.Απεφοίτησε την εκκλησιαστική σχολή του Νίζνι Νόβγκοροντ το 1762.Ο μητροπολίτης του Νίζνι Νόβγκοροντ Δαμασκηνός τον χειροτόνησε διάκονο για τον Ναό της Κομήσεως της Θεοτόκου του χωριού Μπορτσουμάνι και τριάντα χρόνια αργότερα ο μητροπολίτης Παύλος τον χειροτόνησε σε ιερέα για τον ίδιο ναό.
Ο π.Αλέξιος ήταν παντρεμένος με την Μαρία Μπορίσνοβα ενώ είχε έναν γιό,τον Λεβ και δύο κόρες την Ναντέζντα και την Τατιάνα.Στα πρώτα χρόνια της διακονίας του είχε πρόβλημα αλκοολισμού.Αλλά ένα γεγονός άλλαξε την ζωή του δραματικά.Μία νύχτα ήρθε κάποιος να τον φωνάξει για να επισκεφτεί το σπίτι ενός ετοιμοθάνατου στο γειτονικό χωριό.Ο π.Αλέξιος θύμωσε και του είπε να περιμένει μέχρι το πρωί.Τον έδιωξε και πήγε για ύπνο.Όμως δεν μπορούσε να κοιμηθεί σκεφτόμενος συνεχώς τον ετοιμοθάνατο. .Τελικά αποφάσισε να πάει.Όταν όμως έφτασε είχε ήδη πεθάνει.Δίπλα του είδε να στέκεται ένας άγγελος κρατώντας ένα Άγιο Ποτήριο.Αυτό το όραμα τον σημάδεψε βαθιά.Από εκείνη την ημέρα έθεσε τον εαυτό του στην υπηρεσία του Θεού και του συνανθρώπου.Λειτουργούσε κάθε μέρα και λειτουργούσε μέρα νύχτα.
Με τις προσευχές του θεράπευε τους ασθενείς και παρηγορούσε τους εμπερίστατους αδελφούς με τις νουθεσίες του.Μιλούσε με τόσην πραότητα και αγάπη που έλκυε αμέσως όσους συνομιλούσαν μαζί του. Ο Άγιος Αλέξιος είχε πολλά θεία οράματα.’Ενα απ’αυτά το διηγήθηκε στην ηγουμένη της Μονής Αρζαμάς την οποία σεβόνταν πολύ και της εκμυστερευόνταν πράγματα που δεν έλεγε σε άλλους. Διηγείται:«Μια φορά ενώ ήταν πολύ άρρωστος και υπέμενε μεγάλους πόνους αξιώθηκε ν’ακούσει μια ουρανία μελωδία που δεν περιγράφεται με λόγια.Η ίδια η Παναγία μαζί με την Αγία Βαρβάρα ντυμένες στα άσπρα,έκαναν καλά τον δούλο του Θεού χωρίς τη βοήθεια των γιατρών» Το 1812,όταν οι Ρώσοι πολεμούσαν με τους Γάλλους ο π.Αλέξιος προσευχήθηκε για την νίκη των Ρώσων και άγγελος Κυρίου τον πληροφόρησε ότι οι εχθροί των Ρώσων θα νικηθούν.
Κάποτε πέθανε ένα παιδί 13 ετών στην ενορία του.Οι γονείς και όλο το χωριό τον λάτρευαν.Η κηδεία έγινε μετά από μία εβδομάδα.Είχαν εμφανιστεί τα πρώτα σημάδια αποσύνθεσης.Ο π.Αλέξιος ίσα που μπορούσε να διαβάσει την ακολουθία εξαιτίας των δακρύων και του πόνου..Στάθηκε με τα χέρια υψωμένα μπροστά στην Αγία Τράπεζα και άρχισε με δυνατή φωνή να προσεύχεται.Απόλυτη ησυχία είχε απλωθεί σε ολόκληρη την εκκλησία.Στο τέλος της πρσευχής φώναξε:«Κύριε,επειδή Εσύ είσαι Παντοδύναμος και μπορείς να κάνεις τα πάντα ανάστησε αυτό το παιδί.Τολμώ ταπεινά χωρίς υπερηφάνεια να στο ζητήσω» Αμέσως ακούστηκε μία διαπεραστική φωνή.Γυρίζοντας ο Αλέξιοείδε το παιδί ανασηκωμένο να κοιτάζει γύρω του.Μετά από αυτό το θαύμα ο Άγ.Αλέξιος έζησε τρία χρόνια,ενώ το παιδί για έξι χρόνια.
Τον Ιανουάριο του 1848 άρχισαν να γίνονται φανερά τα πρώτα σημάδια της ασθένειάς του.Δε μπορούσε να λειτουργησει και πήγαινε στην εκκλησία με τη βοήθεια των συγγενών του.Ακόμη και σε αυτήν την κατάσταση θεωρούσε αμαρτία να διώξει κάποιον από την εκκλησία χωρίς να τον συμβουλεύσει ή να του διαβάσει κάποια προσευχή.
Εκοιμήθη στις 21 Απριλίου 1848.Το λείψανό του παραμένει άφθαρτο.
