Ὁ Σεβ. Μη­τρο­πο­λί­της Ναυ­πά­κτου καί Ἁ­γί­ου Βλα­σί­ου κ. Ἱ­ε­ρό­θε­ος, κα­τά κό­σμον Γε­ώρ­γιος Βλά­χος, γεν­νή­θη­κε στά Ἰ­ω­άν­νι­να τό 1945.
Ἔ­λα­βε τήν ἐ­γκύ­κλιο μόρ­φω­ση στήν πα­τρί­δα του. Ἐ­πε­ρά­τω­σε τίς γυ­μνα­σια­κές του σπου­δές στό Ἀ­γρί­νιο. Εἰ­σή­χθη στήν Φι­λο­σο­φι­κή Σχο­λή Ἰ­ω­αν­νί­νων καί στήν Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης, προτιμήσας τήν δεύτερη (1964-1968), ἀπ’ ὅ­που ἔ­λα­βε τό πτυ­χί­ο μέ «ἄ­ρι­στα».
Κα­τά τήν διάρ­κεια τῶν σπου­δῶν του ἀ­σχο­λή­θη­κε ἰ­διαι­τέ­ρως μέ τήν πα­τρο­λο­γί­α καί συμ­με­τεῖ­χε σέ ὁ­μά­δα φοι­τη­τῶν πού ἀ­σχο­λή­θη­καν μέ τήν κα­τα­γρα­φή τῶν χει­ρο­γρά­φων πού δια­σώ­ζο­νται στίς Βι­βλιο­θῆ­κες τῶν Μο­νῶν τοῦ Ἁ­γί­ου Ὄ­ρους. Βο­ή­θη­σε καί στήν κρι­τι­κή ἔκ­δο­ση τῶν ἔρ­γων τοῦ ἁ­γί­ου Γρη­γο­ρί­ου τοῦ Πα­λα­μᾶ μέ τήν κα­θο­δή­γη­ση τοῦ Κα­θη­γη­τοῦ Πα­να­γι­ώ­του Χρή­στου.

Με­τά τήν λή­ψη τοῦ πτυ­χί­ου του πῆ­γε στήν Ἱ­ε­ρά Μη­τρό­πο­λη Ἐ­δέσ­σης, Πέλ­λης καί Ἀλ­μω­πί­ας, μέ ἕ­δρα τήν Ἔ­δεσ­σα, πλη­σί­ον τοῦ τό­τε Μη­τρο­πο­λί­του Καλ­λι­νί­κου (Πού­λου), ὅ­που ὑ­πη­ρέ­τη­σε ὡς βο­η­θός λα­ϊ­κός ἱ­ε­ρο­κή­ρυξ τῆς Ἀ­πο­στο­λι­κῆς Δια­κο­νί­ας (1969-1971).
Τό 1971 (10 Ὀ­κτω­βρί­ου) χει­ρο­το­νή­θη­κε Διά­κο­νος καί διο­ρί­σθη­κε Ἱ­ε­ρο­κή­ρυξ τοῦ τό­τε ΟΔ­ΔΕΠ. Τό 1972 (25 Ἰ­ου­νί­ου) χει­ρο­το­νή­θη­κε Πρε­σβύ­τε­ρος καί χει­ρο­θε­τή­θη­κε σέ Ἀρ­χι­μαν­δρί­τη, στήν ἴ­δια Μη­τρό­πο­λη.
Ὡς Ἱ­ε­ρο­κή­ρυξ πε­ριό­δευ­ε τήν πα­ρα­με­θό­ριο ἐ­παρ­χί­α καί διορ­γά­νω­σε ὁ­μι­λί­ες, κη­ρύγ­μα­τα, κα­τη­χη­τι­κά, τίς Κα­τα­σκη­νώ­σεις τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως, δι­η­ύ­θυ­νε καί δί­δα­ξε τα­χύρ­ρυθ­μα ἱ­ε­ρα­τι­κά φρο­ντι­στή­ρια, ὁ­μί­λη­σε σέ ἱ­ε­ρα­τι­κά Συ­νέ­δρια καί δι­η­ύ­θυ­νε τήν ἐκ­κλη­σια­στι­κή ζωή τῆς πό­λε­ως Ἐ­δέσ­σης καί τῆς πε­ρι­φε­ρεί­ας.
Ἐ­πί μί­α τρι­ε­τί­α ἐ­ξυ­πη­ρέ­τη­σε τίς λει­τουρ­γι­κές ἀ­νά­γκες τῶν ἀ­ξι­ω­μα­τι­κῶν καί ὁ­πλι­τῶν τῆς 2ας Με­ραρ­χί­ας, ἐκτελῶν χρέη στρατιωτικοῦ Ἱερέως.
Συ­νο­λι­κά στήν Ἔ­δεσ­σα ὑ­πη­ρέ­τη­σε δέ­κα ὀ­κτώ (18) ἔ­τη.
Ἵ­δρυ­σε καί κα­τευ­θύ­νει ὡς Πνευματικός μο­να­στι­κή Ἀ­δελ­φό­τη­τα, ἡ ὁ­ποί­α ξε­κί­νη­σε ἀ­πό τήν Ἱ­ε­ρά Μη­τρό­πο­λη Ἐ­δέσ­σης Πέλ­λης καί Ἀλ­μω­πί­ας καί τώ­ρα εὑ­ρί­σκε­ται στήν Ἱ­ε­ρά Μο­νή Γε­νε­θλί­ου τῆς Θε­ο­τό­κου (Πε­λα­γί­ας) τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Θη­βῶν καί Λε­βα­δεί­ας.
Τό ἔ­τος 1987 ὑ­πη­ρέ­τη­σε γιά ἕ­να ἑ­ξά­μη­νο ὡς Ἱ­ε­ρο­κή­ρυξ στήν Ἱ­ε­ρά Μη­τρό­πο­λη Θη­βῶν καί Λε­βα­δεί­ας, κά­τω ἀ­πό τήν κα­θο­δή­γη­ση τοῦ τό­τε Μη­τρο­πο­λί­τη αὐ­τῆς καί νῦν Ἀρ­χι­ε­πι­σκό­που Ἀ­θη­νῶν καί Πά­σης Ἑλ­λά­δος κ. Ἱ­ε­ρω­νύ­μου.
Κα­τά τά ἔ­τη 1987-1995 ὑ­πη­ρέ­τη­σε ὡς Ἱ­ε­ρο­κή­ρυξ τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Ἀρ­χι­ε­πι­σκο­πῆς Ἀ­θη­νῶν, ἐ­πί Ἀρ­χι­ε­πι­σκο­πεί­ας Σε­ρα­φείμ.
Στήν Ἱ­ε­ρά Ἀρ­χι­ε­πι­σκο­πο­πή Ἀ­θη­νῶν, πα­ράλ­λη­λα μέ τό ἔρ­γο τοῦ Ἱ­ε­ρο­κή­ρυ­κος διο­ρί­σθη­κε Δι­ευ­θυ­ντής Νε­ό­τη­τος καί μέ­λος τοῦ Διοι­κη­τι­κοῦ Συμ­βου­λί­ου τοῦ Ἱ­δρύ­μα­τος Νε­ό­τη­τος τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Ἀρ­χι­ε­πι­σκο­πῆς, καί μέ τήν ἰ­διό­τη­τα αὐ­τή διορ­γά­νω­σε καί δι­η­ύ­θυ­νε τά ἐκ­κλη­σια­στι­κά Κα­τη­χη­τι­κά Σχο­λεῖ­α, διορ­γά­νω­σε Συ­νέ­δρια καί Ἡ­με­ρί­δες γιά τούς ὑ­πευ­θύ­νους τοῦ Κα­τη­χη­τι­κοῦ ἔρ­γου, λει­τούρ­γη­σε Φρο­ντι­στή­ριο γιά τούς Κα­τη­χη­τάς, ἐ­πό­πτευ­ε καί τά πνευ­μα­τι­κά Κέ­ντρα τῶν Ἐ­νο­ρι­ῶν.
Τό διά­στη­μα 1988-1990 κα­τό­πιν προ­σκλή­σε­ως τοῦ Πα­τριάρ­χου Ἀ­ντιο­χεί­ας κ. Ἰ­γνα­τί­ου, ἀ­πο­φά­σε­ως τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου καί ἐ­γκρί­σε­ως τῆς Δι­ευ­θύν­σε­ως Ἐκ­κλη­σια­στι­κῶν Ὑ­πο­θέ­σε­ων τοῦ Ὑ­πουρ­γεί­ου Ἐ­ξω­τε­ρι­κῶν δί­δα­ξε κα­τά δια­στή­μα­τα τήν Ἑλ­λη­νι­κή Γλώσ­σα (ἀρ­χαῖ­α καί νέ­α), καί πα­ρέ­δω­σε μα­θή­μα­τα Χρι­στια­νι­κῆς Ἠ­θι­κῆς στήν Μπε­λε­μέ­ντειο Θε­ο­λο­γι­κή Σχο­λή «Ἅ­γιος Ἰ­ω­άν­νης Δα­μα­σκη­νός» τοῦ Πα­τριαρ­χεί­ου Ἀ­ντιο­χεί­ας στόν Βό­ρειο Λί­βα­νο, πλη­σί­ον τῆς Τρι­πό­λε­ως, κα­τά τήν διάρ­κεια τοῦ Πο­λέ­μου στήν πε­ριο­χή. Προ­τά­θη­κε ἀ­πό τόν Μα­κα­ρι­ώ­τα­το Πα­τριάρ­χη Ἀ­ντιο­χεί­ας κ. Ἰ­γνά­τιο καί τόν Πρέ­σβυ τῆς Ἑλ­λά­δος στήν Δα­μα­σκό νά ἀ­να­λά­βη ὡς Σχο­λάρ­χης στήν Μπε­λε­μέ­ντειο Θε­ο­λο­γι­κή Σχο­λή τοῦ Πα­τριαρ­χεί­ου, ἀλ­λά οἱ δρα­στη­ριό­τη­τές του στήν Ἀρ­χι­ε­πι­σκο­πή Ἀ­θη­νῶν δέν τοῦ ἐ­πέ­τρε­ψαν νά ἀ­ντα­πο­κρι­θῆ στήν πο­λύ τι­μη­τι­κή, ὅ­πως τόν δια­βε­βαί­ω­σαν οἱ ὑ­πεύ­θυ­νοι τοῦ Ὑ­πουρ­γεί­ου Ἐ­ξω­τε­ρι­κῶν τῆς Ἑλ­λά­δος, πρό­τα­ση τοῦ Πα­τριάρ­χη Ἀ­ντιο­χεί­ας. Ἀρ­γό­τε­ρα (2001) ὡς Μη­τρο­πο­λί­της δί­δα­ξε Βιο­η­θι­κή στήν ἴ­δια Θεολογική Σχο­λή τοῦ Πα­τριαρ­χεί­ου Ἀ­ντιο­χεί­ας.
Ἐκ­προ­σώ­πη­σε τήν Ἐκ­κλη­σί­α τῆς Ἑλ­λά­δος ὡς τα­κτι­κό ἤ ἀ­να­πλη­ρω­μα­τι­κό μέ­λος στά Διοι­κη­τι­κά Συμ­βού­λια: τοῦ «Ἐ­θνι­κοῦ Ρα­διο­τη­λε­ο­πτι­κοῦ Συμ­βου­λί­ου» (ΕΡΣ), τῆς «Ἐ­θνι­κῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς A­I­DS», τοῦ «Κέ­ντρου Ἐ­λέγ­χου Εἰ­δι­κῶν Λοι­μώ­ξε­ων» (ΚΕ­ΕΛ), τοῦ «Ὀρ­γα­νι­σμοῦ κα­τά τῶν Ναρ­κω­τι­κῶν» καί σέ ἄλ­λες Ἐ­πι­τρο­πές.
Ἐ­ξέ­θε­σε τίς ἀ­πό­ψεις τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος στήν δια­κομ­μα­τι­κή Ἐ­πι­τρο­πή τῆς Βου­λῆς γιά τό δη­μο­γρα­φι­κό πρό­βλη­μα (1992).
Ὁ­μί­λη­σε, ὡς Ἱ­ε­ρο­κή­ρυξ, σέ Ἱ­ε­ρα­τι­κά, θε­ο­λο­γι­κά καί ἐ­πι­στη­μο­νι­κά Συ­νέ­δρια πού διορ­γά­νω­σε ἡ Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δος, οἱ Ἱ­ε­ρές Μη­τρο­πό­λεις, ἡ Πα­νελ­λή­νια Ἕ­νω­ση Θε­ο­λό­γων, κλπ.
Ὡς Ἱ­ε­ρο­κή­ρυξ τῆς Ἀρ­χι­ε­πι­σκο­πῆς Ἀ­θη­νῶν ὑ­πῆρ­ξε ἀ­πό τούς πρω­τερ­γά­τας τῆς ἱ­δρύ­σε­ως καί λει­τουρ­γί­ας τοῦ Ρα­διο­φω­νι­κοῦ Σταθ­μοῦ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος, μέ­λος τῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς προ­γράμ­μα­τος τοῦ Ρα­διο­φω­νι­κοῦ Σταθ­μοῦ καί πα­ρα­γω­γός ἐκ­πο­μπῆς μέ τίτ­λο «Οἱ Πα­τέ­ρες στόν σύγ­χρο­νο κό­σμο» γιά μιά ἑ­ξα­ε­τί­α (1989-1995). Ἀπό τό 2010 ἕως σήμερα ὡς Μη­τρο­πο­λί­της ἔ­χει ἑ­βδο­μα­διαί­α ἐκ­πο­μπή στόν ἴ­διο Ρα­διο­φω­νι­κό Σταθ­μό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Μη­τρο­πο­λί­της Ναυ­πά­κτου καί Ἁ­γί­ου Βλα­σί­ου ἐ­ξε­λέ­γη τήν 19η Ἰ­ου­λί­ου τοῦ 1995, χει­ρο­το­νή­θη­κε τήν 20ή Ἰ­ου­λί­ου τοῦ 1995 στόν Μη­τρο­πο­λι­τι­κό Ναό Ἀ­θη­νῶν προ­ε­ξάρ­χο­ντος τοῦ Μη­τρο­πο­λί­του Ἰ­ω­αν­νί­νων Θε­ο­κλή­του καί συ­νι­ε­ρουρ­γού­ντων τῶν Μη­τρο­πο­λι­τῶν Δη­μη­τριά­δος Χρι­στο­δού­λου (με­τέ­πει­τα Ἀρ­χι­ε­πι­σκό­που Ἀ­θη­νῶν καί Πά­σης Ἑλ­λά­δος), Πει­ραι­ῶς Καλ­λι­νί­κου, Θη­βῶν καί Λε­βα­δεί­ας Ἱ­ε­ρω­νύ­μου (νῦν Ἀρ­χι­ε­πι­σκό­που Ἀ­θη­νῶν καί Πά­σης Ἑλ­λά­δος), Σερ­ρῶν καί Νι­γρί­της Μα­ξί­μου, Μα­ντι­νεί­ας καί Κυ­νου­ρί­ας Ἀ­λε­ξάν­δρου, Κί­τρους Ἀ­γα­θο­νί­κου, Περ­γά­μου Ἰ­ω­άν­νου, Ἄρ­της Ἰ­γνα­τί­ου καί Βε­ροί­ας Πα­ντε­λε­ή­μο­νος. Ἐν­θρο­νί­σθη­κε στήν Να­ύ­πα­κτο τήν 10η Σε­πτεμ­βρί­ου τοῦ ἰ­δί­ου ἔ­τους.
Ἐ­πί­σης, ὡς Μη­τρο­πο­λί­της Ναυ­πά­κτου καί Ἁ­γί­ου Βλα­σί­ου διορ­γά­νω­σε τήν Μη­τρό­πο­λή του· πε­ριο­δεύ­ει κά­θε κα­λο­καί­ρι τά χω­ριά τῆς Ὀρεινῆς Ναυ­πα­κτί­ας καί τοῦ Ἁ­γί­ου Βλα­σί­ου· ἵ­δρυ­σε τούς Συν­δέ­σμους Ἀ­γά­πης στίς Ἐ­νο­ρί­ες τῆς Πό­λε­ως, πού ἐ­πι­τε­λοῦν ἕ­να ἀ­ξιό­λο­γο κοι­νω­νι­κό ἔρ­γο· ἐν­δια­φέ­ρε­ται γιά τούς νέ­ους καί τήν κα­τή­χη­ση· ἐ­πι­σκέ­πτε­ται τά Σχο­λεῖ­α καί ὁ­μι­λεῖ στούς μα­θη­τές· ἐ­πα­να­λει­τούρ­γη­σε τίς Κα­τα­σκη­νώ­σεις – «Κέ­ντρο Ἐ­πι­κοι­νω­νί­ας» τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως στόν ἅ­γιο Πα­ντε­λε­ή­μο­να Ἀ­ντιρ­ρί­ου· ἵ­δρυ­σε καί λει­τουρ­γεῖ στήν Ναύ­πα­κτο Σχο­λή Βυ­ζα­ντι­νῆς Μου­σι­κῆς καί τό Πο­λι­τι­στι­κό καί Ἐ­ρευ­νη­τι­κό Κέ­ντρο στήν θέ­ση Ὅ­σιος Δα­βίδ, διορ­γα­νώ­νει καί ὁ­μι­λεῖ σέ Συ­νέ­δρια, Ἡ­με­ρί­δες γιά ἱ­ε­ρεῖς, ἐκ­παι­δευ­τι­κούς, φοι­τη­τές, ἐ­πι­στή­μο­νες, ἰ­α­τρούς, νο­μι­κούς, μη­χα­νι­κούς κλπ.
Διοργάνωσε Ἐτήσιο Θεολογικό Συνέδριο στήν Ναύπακτο. Πραγματοποιήθηκαν μέχρι σήμερα δύο Συνέδρια (2015 καί 2016) μέ ἀντίστοιχα θέματα «Θεολογία καί Ποιμαντική» καί «Θέματα Ἐκκλησιολογίας».
Συνεχίζει ὡς Μητροπολίτης τίς ἑβδομαδιαῖες ἐκπομπές στόν Ρ/Σ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καί συγχρόνως ἀνέλαβε ἀπό τό 2015 ἑβδομαδιαῖες τηλεοπτικές ἐκπομπές στόν τηλεοπτικό σταθμό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν «Λύχνος»,
Ὡς Μη­τρο­πο­λί­της Ναυ­πά­κτου προ­ε­δρεύ­ει καί σέ δέ­κα (10) Ἱ­δρύ­μα­τα καί Κλη­ρο­δο­τή­μα­τα τῆς Ἐ­παρ­χί­ας, ἤ­τοι στά Ἱ­δρύ­μα­τα: «Δη­μη­τρί­ου καί Βα­σι­λι­κῆς Πα­πα­χα­ρα­λά­μπους», «Γε­ωρ­γί­ου Κα­πορ­δέλ­λη – Ἰ­ω­άν­νου Ξύ­κη», «Γε­ωρ­γί­ου καί Μα­ρί­ας Ἀ­θα­να­σιά­δη – Νό­βα», «Ἀν­δρέ­α Τσά­ρα», «Γα­βρι­ήλ Οἰ­κο­νό­μου», «Ἀ­ντω­νί­ου καί Πα­να­γι­ώ­τας Ἀ­να­στα­σο­πού­λου» (γίνονται οἱ νομικές καί γραφειοκρατικές διαδικασίες γιά τήν ἵδρυσή του), καί στά Κλη­ρο­δο­τή­μα­τα: «Δημ. Ἀ­ση­μα­κο­πού­λου», «Ἀ. Κο­ζώ­νη», «Δημ. Πλού­μη», «Ἰ­ω­άν­νη Βαρ­δα­κου­λᾶ», χο­ρη­γώ­ντας ὑ­πο­τρο­φί­ες στούς μα­θη­τάς καί φοι­τη­τάς. Ἐ­πί­σης εἶ­ναι Πρό­ε­δρος τοῦ Ἐ­φο­ρευ­τι­κοῦ Συμ­βου­λί­ου τῆς Δη­μο­σί­ας Πα­πα­χα­ρα­λα­μπεί­ου Βι­βλιο­θή­κης Ναυ­πά­κτου.
Δι­ε­τέ­λε­σε τέσσερεις φο­ρές μέ­λος τῆς Διαρ­κοῦς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου ἐ­πί τῆς ἀρ­χι­ε­πι­σκο­πεί­ας καί τῶν τρι­ῶν τε­λευ­ταί­ων Ἀρ­χι­ε­πι­σκό­πων, ἤ­τοι Σε­ρα­φείμ, Χρι­στο­δού­λου καί Ἱ­ε­ρω­νύ­μου.
Συ­νό­δευ­σε τόν μα­κα­ρι­στό Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πο Χρι­στό­δου­λο στίς εἰ­ρη­νι­κές του ἐ­πι­σκέ­ψεις στήν Ἱ­ε­ρά Μο­νή Σι­νά καί στήν Ρου­μα­νί­α.
Δι­ε­τέ­λε­σε ἐ­πα­νει­λημ­μέ­νως ἐκ­πρό­σω­πος Τύ­που τῆς Διαρ­κοῦς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου καί τῆς Συ­νό­δου τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος.
Ὡς Μη­τρο­πο­λί­της συμ­με­τεῖ­χε σέ διά­φο­ρες Συ­νο­δι­κές Ἐ­πι­τρο­πές, ἤ­τοι: μέ­λος τῆς Συ­νο­δι­κῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς μο­να­χι­κοῦ βί­ου, τῆς Συ­νο­δι­κῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς ἐ­πί τῶν Οἰ­κο­νο­μι­κῶν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, τῆς Συ­νο­δι­κῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς Νε­ό­τη­τος, τῆς Συ­νο­δι­κῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς Δογ­μα­τι­κῶν καί Κα­νο­νι­κῶν Ζη­τη­μά­των. Ἐ­πί­σης συμ­με­τεῖ­χε σέ Εἰ­δι­κές Συ­νο­δι­κές Ἐ­πι­τρο­πές, ἤ­τοι: Πρό­ε­δρος τῆς Εἰ­δι­κῆς Συ­νο­δι­κῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς ἐ­πί τῶν Ταυ­το­τή­των, Πρό­ε­δρος τῆς Εἰ­δι­κῆς Συ­νο­δι­κῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς γιά τήν προ­ε­τοι­μα­σί­α τῶν Ὀ­λυ­μπια­κῶν Ἀ­γώ­νων τοῦ 2004, μέ­λος τῆς Εἰ­δι­κῆς Συ­νο­δι­κῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς γιά τήν κα­κο­ποί­η­ση τοῦ παι­διοῦ. Σή­με­ρα συμ­με­τέ­χει στίς ἑ­ξῆς Συ­νο­δι­κές Ἐ­πι­τρο­πές: Πρό­ε­δρος τῆς Συ­νο­δι­κῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς ἐ­πί τοῦ Τύ­που, τῶν Δη­μο­σί­ων Σχέ­σε­ων καί τῆς Δια­φω­τί­σε­ως, Πρό­ε­δρος τῆς Εἰ­δι­κῆς Συ­νο­δι­κῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς ἐ­πί Εἰ­δι­κῶν Ποι­μα­ντι­κῶν Θε­μά­των καί Κα­τα­στά­σε­ων, καί ἐ­πι­στη­μο­νι­κός σύμ­βου­λος στήν Εἰ­δι­κή Συ­νο­δι­κή Ἐ­πι­τρο­πή Βιο­η­θι­κῆς.
Ὡς Μη­τρο­πο­λί­της, κα­τό­πιν προ­τά­σε­ως τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου, ὑ­πῆρ­ξε μέ­λος τοῦ Ἐ­θνι­κοῦ Ὀρ­γα­νι­σμοῦ Πρό­νοιας (Ε­ΟΠ) καί τοῦ Ἐ­θνι­κοῦ Συμ­βου­λί­ου Ἰ­α­τρι­κῆς Ἠ­θι­κῆς καί Δε­ο­ντο­λο­γί­ας.

Ὁ­ρί­σθη­κε εἰ­ση­γη­τής στήν Σύνοδο τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος ἕνδεκα (11) φο­ρές ἕ­ως σή­με­ρα μέ θέ­μα­τα:

«Πε­ρί με­τα­μο­σχεύ­σε­ων» (Ὀ­κτ. 1999).
«Ἱ­στο­ρι­κή ἐ­ξέ­λι­ξη τοῦ θέ­μα­τος τῆς ἀ­να­γρα­φῆς τοῦ θρη­σκεύ­μα­τος στό δελ­τί­ο τῆς ἀ­στυ­νο­μι­κῆς ταυ­τό­τη­τας τῶν Ἑλ­λή­νων πο­λι­τῶν» (Ἰ­ούν. 2000).
«Ἐ­νη­μέ­ρω­σις ἐ­πί τῆς πο­ρεί­ας τοῦ θέ­μα­τος τῶν ταυ­το­τή­των» (Ὀ­κτ. 2000).
«Ἐ­νη­μέ­ρω­ση ἐ­πί τῆς πο­ρεί­ας τοῦ Θέ­μα­τος τῶν ταυ­το­τή­των» (Ὀ­κτ. 2001).
«Ἡ συμ­βο­λή τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας εἰς τήν ἐ­πι­τυ­χῆ διορ­γά­νω­σιν τῶν Ὀ­λυ­μπια­κῶν Ἀ­γώ­νων τοῦ 2004» (Ὀ­κτ. 2002).
«Ἡ ἰ­α­τρι­κή ὑ­πο­βο­ή­θη­ση στήν ἀν­θρώ­πι­νη ἀ­να­πα­ρα­γω­γή, (Ὑ­πο­βο­η­θού­με­νη ἀ­να­πα­ρα­γω­γή-Νέ­ος Νό­μος)» (Ὀ­κτ. 2005).
«Κα­νο­νι­σμός Εἰ­δι­κῆς Συ­νο­δι­κῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς Ἀ­θλη­τι­σμοῦ» (Ὀ­κτ. 2006).
«Ἡ λει­τουρ­γί­α τοῦ συ­νο­δι­κοῦ πο­λι­τεύ­μα­τος στήν Ἐκ­κλη­σί­α τῆς Ἑλ­λά­δος» (Ὀ­κτ. 2009).
«Πε­ρί τῆς ἀ­να­γνω­ρί­σε­ως τῆς ἐν Κων­στα­ντι­νου­πό­λει ἐν ἔ­τει 879-880 μ.Χ. συ­γκλη­θεί­σης Συ­νό­δου ὡς Ὀ­γδό­ης Οἰ­κου­με­νι­κῆς» (Ὀ­κτ. 2011, ἀναβλήθηκε).
«Ἡ θεολογική κρίση καί οἱ ἐπιπτώσεις της στήν καθημερινότητα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς» (Ὀκτ. 2015).
«Τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στήν Ἐκπαίδευση» (Μάρ. 2016).

Ἔ­χει δια­κρι­θῆ καί γιά τήν συγ­γρα­φι­κή του πα­ρα­γω­γή, ἀ­φοῦ ἔ­χει συγ­γρά­ψει ἐνενήντα ἕξι (96) πο­λυ­σέ­λι­δα βι­βλί­α μέ θε­ο­λο­γι­κό, ἐκ­κλη­σιο­λο­γι­κό, κοι­νω­νι­κό πε­ρι­ε­χό­με­νο, βα­σι­σμέ­να στήν δι­δα­σκα­λί­α τῶν ἁ­γί­ων Πα­τέ­ρων. Ἀ­πό αὐ­τά ἑβδομήντα ὀκτώ (78) βι­βλί­α, μαζί μέ ἄρθρα ἔ­χουν με­τα­φρα­σθῆ, μέ πρω­το­βου­λί­α τῶν με­τα­φρα­στῶν, σέ εἴ­κο­σι τέσσερεις (24) ξέ­νες γλῶσ­σες, ἤ­δη με­τα­φρά­ζο­νται καί θά δημοσιευθοῦν καί με­ρι­κά ἄλ­λα σέ ἄλλες γλῶσσες, ἤ­τοι Ἀγ­γλι­κά, Ἀ­ρα­βι­κά, Γαλ­λι­κά, Γερ­μα­νι­κά, Ἱ­σπα­νι­κά, Ρω­σι­κά, Σερ­βι­κά, Οὐγ­γρι­κά, Ρου­μα­νι­κά, Σου­α­χί­λι, Κι­νέ­ζι­κα, Βουλ­γα­ρι­κά, Οὐ­κρα­νι­κά, Τσέ­χι­κα, Ὁλ­λαν­δι­κά, Ἀλ­βα­νι­κά, Ἰ­τα­λι­κά, Φιν­λαν­δι­κά, Γε­ωρ­για­νά, Οὐρ­ντοῦ-Πα­κι­στα­νι­κά, Κο­ρε­α­τι­κά κ.ἄ. Ὁ συ­νο­λι­κός ἀ­ριθ­μός τῶν βι­βλί­ων, ἀ­να­τύ­πων καί δη­μο­σι­εύ­σε­ων, πέ­ρα ἀ­πό τά διά­φο­ρα ἄρ­θρα, ἀ­νέρ­χε­ται στά τριακόσια ἑπτά (307).
Τά βι­βλί­α ἀ­σχο­λοῦ­νται μέ θέ­μα­τα θε­ο­λο­γι­κά, ἐκ­κλη­σιο­λο­γι­κά, πα­τε­ρι­κά καί ἑρ­μη­νεύ­ουν τήν σύγ­χρο­νη πνευ­μα­τι­κό­τη­τα μέ­σα ἀ­πό τήν Ὀρ­θό­δο­ξη ἐκ­κλη­σια­στι­κή προ­ο­πτι­κή.
Τό βι­βλί­ο του μέ τίτ­λο «Τό Πρό­σω­πο στήν Ὀρ­θό­δο­ξη Πα­ρά­δο­ση» βρα­βεύ­θη­κε ἀ­πό τήν Ἀ­κα­δη­μί­α Ἀ­θη­νῶν ὡς τό κα­λύ­τε­ρο θε­ο­λο­γι­κό βι­βλί­ο τῆς πε­ντα­ε­τί­ας, μέ εἰ­σή­γη­ση τῶν Ἀ­κα­δη­μα­ϊ­κῶν κ. Εὐ­αγ­γέ­λου Μη­τσό­που­λου, Μάρ­κου Σι­ώ­τη καί Σεβ. Μη­τρο­πο­λί­του Περ­γά­μου κ. Ἰ­ω­άν­νη. Ἡ βρά­βευ­ση ἔ­γι­νε τό ἔ­τος 1996 σέ ἐ­πί­ση­μη ἑ­ορ­τα­στι­κή ἐκ­δή­λω­ση τῆς ὁ­λο­με­λεί­ας τῆς Ἀ­κα­δη­μί­ας Ἀ­θη­νῶν.
B­ι­βλί­α τοῦ κ. Ἱ­ε­ρο­θέ­ου χρη­σι­μο­ποιοῦ­νται ὡς δι­δα­κτι­κά ἐγ­χει­ρί­δια σέ Θε­ο­λο­γι­κές Σχο­λές τοῦ ἐ­ξω­τε­ρι­κοῦ καί τῆς Ἑλ­λά­δος καί γί­νο­νται ἀ­ντι­κεί­με­νο δι­δα­κτο­ρι­κῶν δια­τρι­βῶν σέ Πα­νε­πι­στή­μια τοῦ Ἐ­ξω­τε­ρι­κοῦ καί εἰ­γη­σή­σε­ων σέ συ­νέ­δρια.
Πα­ράλ­λη­λα μέ τήν συγ­γρα­φή βι­βλί­ων ἀ­σχο­λή­θη­κε καί μέ τήν δη­μο­σί­ευ­ση ἄρ­θρων στόν ἡ­με­ρή­σιο καί ἑ­βδο­μα­διαῖ­ο Τύ­πο. Ἀρθρογράφησε καί ἀρ­θρο­γρα­φεῖ στόν ἀ­θη­να­ϊ­κό Τύ­πο («Τό Βῆ­μα», «Ἐ­λευ­θε­ρο­τυ­πί­α», «Κα­θη­με­ρι­νή», «Τά Νέ­α», «Ἐ­λεύ­θε­ρος Τύ­πος», «Ἀ­πο­γευ­μα­τι­νή», «Κό­σμος τοῦ Ἐ­πεν­δυ­τῆ»­), στόν το­πι­κό Τύ­πο τῆς Ναυ­πά­κτου, στό δια­δί­κτυ­ο κα­θώς καί στήν ἐ­φη­με­ρί­δα τῆς Μη­τρο­πό­λε­ως Ναυ­πά­κτου καί Ἁ­γί­ου Βλα­σί­ου «Ἐκ­κλη­σια­στι­κή Πα­ρέμ­βα­ση» (w­ww.p­a­r­e­m­b­a­s­is.gr), τήν ὁ­ποί­α ὁ ἴ­διος ἵ­δρυ­σε ὡς Μη­τρο­πο­λί­της, καί τά κεί­με­νά του ἀ­να­δη­μο­σι­εύ­ο­νται σέ πολ­λές ἄλ­λες ἐ­φη­με­ρί­δες, πε­ριο­δι­κά καί ἱστοσελίδες. Τά ἄρ­θρα του ἀ­πο­τε­λοῦν πα­ρεμ­βά­σεις στίς σύγ­χρο­νες κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τι­κές καί ἐκ­κλη­σια­στι­κές ἐ­ξε­λί­ξεις καί προ­σφέ­ρουν τήν ὀρ­θό­δο­ξη θε­ο­λο­γι­κή ἑρ­μη­νεί­α τῶν γε­γο­νό­των. Ἀ­πο­τε­λοῦν ἐ­πι­πλέ­ον ἔκ­φρα­ση καί μαρ­τυ­ρί­α τῆς Ρω­μαί­ϊ­κης Πα­ρά­δο­σής μας, ἡ ὁ­ποί­α δια­θέ­τει ἀ­πε­ριό­ρι­στη δυ­να­μι­κό­τη­τα καί με­τα­μορ­φω­τι­κή δύ­να­μη.

Εἰ­ση­γή­θη­κε θέ­μα­τα, ἀ­πό τό­τε πού ἔ­γι­νε Μη­τρο­πο­λί­της (1995) μέχρι σήμερα σέ πεντακόσια (500) περίπου δι­ε­θνῆ καί πα­νελ­λή­νια Συ­νέ­δρια καί δί­δα­ξε σέ Σε­μι­νά­ρια στήν Ἀ­με­ρι­κή (Ἀτ­λά­ντα, Βο­στώ­νη, Σιάτλ, Σι­κά­γο, Πίττσμπουργκ), στόν Κα­να­δᾶ (Βαν­κοῦ­βερ), τήν Συ­ρί­α (Δα­μα­σκό, Χα­λέ­πι, Λα­τά­κεια, Ἱ. Μο­νή Ἁ­γί­ου Γε­ωρ­γί­ου στήν Κοι­λά­δα τῶν Χρι­στια­νῶν), στόν Λί­βα­νο (Μπε­λε­μέ­ντ, Κού­ρα) στήν Γερ­μα­νί­α, τήν Οὐ­κρα­νί­α, τήν Συμ­φε­ρού­πο­λη Κρι­μαί­ας, τήν Ρω­σί­α (Μό­σχα, Ἁ­γί­α Πε­τρού­πο­λη, Σερ­γκέ­εφ Πο­σάδ), τήν Ρου­μα­νί­α (Βου­κου­ρέ­στι, Ἰ­ά­σιο, Κρα­ϊ­ό­βα καί Ἄλ­μπα Τζού­λια), τήν Βουλ­γα­ρί­α (Σό­φια, Βάρ­να), τήν Βε­νε­τί­α, τήν Κων­στα­ντι­νού­πο­λη, τήν Κύ­προ (Λευ­κω­σί­α, Λε­με­σό), τήν Ἀγ­γλί­α, κ.ἀ.
Στήν Ἀ­με­ρι­κή ἀ­νέ­πτυ­ξε δύ­ο θέ­μα­τα στήν Θε­ο­λο­γι­κή Σχο­λή τοῦ Τι­μί­ου Σταυ­ροῦ Βο­στώ­νης τῆς Ἀρ­χι­ε­πι­σκο­πῆς Ἀ­με­ρι­κῆς τό ἔ­τος 1999, ἔ­κα­νε τρεῖς εἰ­ση­γή­σεις σέ Σε­μι­νά­ριο τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἀ­με­ρι­κῆς (O­CA), στό Βαν­κοῦ­βερ τοῦ Κα­να­δᾶ (1995) καί στήν Ἀτ­λά­ντα τῶν Ἡ­νω­μέ­νων Πο­λι­τει­ῶν (1997), ὁ­μί­λη­σε στήν κε­ντρι­κή αἴ­θου­σα τοῦ Πα­νε­πι­στη­μί­ου τοῦ S­e­a­t­t­le (1999) κα­τό­πιν προ­σκλή­σε­ως τῆς Συ­γκλή­του τοῦ Πα­νε­πι­στη­μί­ου, ἀ­νέ­λα­βε Σε­μι­νά­ριο στό ὁ­ποῖ­ο δί­δα­ξε στήν T­a­c­o­ma τῆς W­a­s­s­i­n­g­t­on S­t­a­te (1999 καί τό 2007). Ὁμίλησε στό Λουθη­ρανικό Πανεπιστήμιο τῆς Tacoma Pacific Lutheran University (2007). Ὁ­μί­λη­σε σέ Συ­νέ­δρια καί διαλέξεις πού διορ­γά­νω­σε ἡ Ὀρ­θό­δο­ξη Ἑλ­λη­νι­κή Κοι­νό­τη­τα τοῦ Ἁ­γί­ου Δη­μη­τρί­ου στό S­e­a­t­t­le τῶν Ἡ­νω­μέ­νων Πο­λι­τει­ῶν (1995, 1997, 1999 καί 2007), καί σέ δι­ε­θνές Συ­νέ­δριο στήν Ἱ­ε­ρά Μο­νή Ἁ­γί­ου Ἰ­ω­άν­νου τοῦ Χρυ­σο­στό­μου στό Σι­κά­γο (Σε­πτ. 2007). Τόν Ἰούλιο τοῦ 2016 ἦταν ὁ κύριος εἰσηγητής μέ τρεῖς εἰσηγήσεις στό Ἱερατικό Σεμινάριο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ κλίματος τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας στό Ἀντιοχειανό Χωριό στήν Πενσυλβάνια.

Τόν Σεπτέμβριο τοῦ 2015 καί τόν Ὀκτώβριο 2016 κλήθηκε ἀπό τήν Ἱερά Μονή Βατοπαιδίου Ἁγίου Ὄρους, προκειμένου νά ὁμιλήση στίς Συνάξεις τῶν Μοναχῶν τῆς Μονῆς γιά θεολογικά, νηπτικά καί γενικότερα ἐκκλησιαστικά θέματα.

Ἡ Θε­ο­λο­γι­κή Σχο­λή, Τμῆ­μα Κοι­νω­νι­κῆς Θε­ο­λο­γί­ας, τοῦ Ἐ­θνι­κοῦ καί Κα­πο­δι­στρια­κοῦ Πα­νε­πι­στη­μί­ου Ἀ­θη­νῶν, ἐ­κτι­μώ­ντας τήν προ­σφο­ρά του στά Θε­ο­λο­γι­κά γράμ­μα­τα, τόν ἀ­να­γό­ρευ­σε σέ Ἐπί­τιμο Δι­δά­κτο­ρα (25-9-2008).
Ὁ Δῆμος Ἐδέσσης τόν ἀναγόρευσε σέ Ἐπίτιμο Δημότη του Ἡ ἀνακήρυξη ἔγινε «ὡς ἔνδειξη βαθυτάτης τιμῆς καί σεβασμοῦ πρός τό πρόσωπό του (τοῦ κ. Ἱεροθέου) γιά τό πλούσιο θρησκευτικό, κοινωνικό καί φιλανθρωπικό ἔργο του» στήν πόλη καί τήν Ἐπαρχία Ἐδέσσης, ἀπό τήν ὁποία ἀναχώρησε τό ἔτος 1987, ἀλλά παραμένει ἡ μνήμη τοῦ ἔργου καί τῆς ἐκεῖ παρουσίας του.
Τό Τμῆμα Ἰατρικῆς τῆς Σχολῆς Ἐπιστημῶν Ὑγείας τοῦ Πανεπιστημίου Ἰωαννίνων τόν ἀναγόρευσε σέ Ἐπίτιμο Διδάκτορα (13-5-2016) γιά τό συγγραφικό του ἔργο γενικότερα καί εἰδικότερα γιά τά συγγράμματά του περί Ὀρθοδόξου Ψυχοθεραπείας καί Βιοθεολογίας, γιά τήν σύνδεση θεολογίας καί ἰατρικῆς ἐπιστήμης καί γιά τίς ἀπόψεις του περί σχέσεων θεολογίας καί ἐπιστήμης γενικότερα.
Ὁ «Ἀντιοχειανός Οἶκος Σπουδῶν» στό Διδακτο­ρικό Πρόγραμμα Ὀρθοδόξων Σπουδῶν στήν Πενσυλ­βάνια τῆς Ἀμερικῆς τοῦ ἔκανε πρόταση γιά ἔνταξή του στούς τακτικούς Καθηγητές τῆς Σχολῆς (Ὀκτ. 2016).

Συμμετεῖχε ὡς μέλος τῆς Ἀντιπροσωπείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στήν «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» πού συγκλήθηκε στό Κολυμβάρι τῆς Κρήτης (Ἰούνιος 2016).