Ή «σεξουαλική επανάσταση» της δεκαετίας του ’60 ξεπέρασε πραγματικά, όσα είχε γράψει γύρω από το σεξ ό Ευγένιος στην αρχή της δεκαετίας. Έχοντας ό ίδιος ζήσει στην εποχή πού ή σεξουαλική ανηθικότητα ολοένα αυξανόταν στον ελεύθερο κόσμο, μπορούσε πολύ καλά να διακρίνει το νόημα και την δύναμή της να υποδουλώνει τον άνθρωπο. Σε σημειώσεις για το βιβλίο του έγραψε: «Στον «ελεύθερο κόσμο» υπάρχει μια πολύ ισχυρή εξουσία εκμετάλλευσης – το «σεξ». Μοιάζει στις μέρες μας να είναι μια μεγάλη και απρόσωπη δύναμη ή όποια φυλακίζει τούς ανθρώπους στα σαγόνια της, κάνοντάς τους όχι μόνο να διαιωνίζουν το είδος τους, αλλά επίσης – χάρη στα ποικίλα μέσα πού υπάρχουν για πιο αποτελεσματική «εκμετάλλευση» της – να ενδίδουν σ’ αυτή καθαυτή την απρόσωπη εξουσία.
Κάποιοι μπορεί να αντιδράσουν, λέγοντας ότι το σεξ είναι πράγματι κάτι πολύ «προσωπικό», αλλά αυτό είναι εντελώς αναληθές. Όπως κάθε άλλη ανθρώπινη παρόρμηση, έτσι και το σεξουαλικό ένστικτο μπορεί να υποταχθεί στη δύναμη της ανθρώπινης προσωπικότητας και να πάρει την πρέπουσα θέση του ως έκφραση συζυγικής αγνής αγάπης μέσα στο γάμο. Αλλά μόνον κάποιος υπερβολικά αφελής και ρομαντικός θα δεχόταν ότι αυτό είναι το σεξ πού εξυμνείται στις μέρες μας.
Ή σεξουαλική πράξη ως ηδονή, ως έκφραση της ελευθερίας του ανθρώπους να κάνει οτιδήποτε τον ευχαριστεί: αυτό σημαίνει σεξ για το μοντέρνο άνθρωπο. Ό γάμος, αποκομμένος πια από την ευλογία της Εκκλησίας, έχει μετατραπεί σε απλή άδεια για σεξουαλική δραστηριότητα και το σεξ έχει γίνει ή βάση του γάμου – άλλη μια περίπτωση όπου το «χαμηλό και ευτελές» έχει σφετεριστεί το ρόλο του υψηλού. Οι νόμοι περί αυτομάτου διαζυγίου καθιστούν το γάμο, για την πλειονότητα των μοντέρνων ανθρώπων, απλώς ένα είδος νομιμοποιημένης ερωτικής ασυδοσίας.
Ή ακολασία αποτελεί πράγματι τον κανόνα. Το σεξ είναι καλό, υγιές, ελεύθερο να το εξασκείς ελεύθερα με οποιονδήποτε επιθυμείς – θα πουν οι «μοντέρνοι». Ή νοοτροπία αυτή αποκαλύπτεται στο πρόσωπο του σύγχρονου ανθρώπους: στο κενό, άπληστο, απρόσωπο και εντελώς εξωστρεφές πρόσωπο πού είναι πεινασμένο για κάθε είδους «εμπειρία», είναι έτοιμο να εκμεταλλευτεί – ας μην αρνιόμαστε την απόδειξη των ειδεχθών αυτών προσώπων – και το όποιο κατασπαράζει οποιονδήποτε έρθει σε επαφή μαζί του. Πόσο διαφορετικό, πόσο απόλυτα ξένο και ακατανόητο για το σύγχρονο άνθρωπο είναι το πρόσωπο του Χριστιανού ασκητή ό όποιος, παλεύοντας να κυριαρχήσει στα πάθη του αντί να ενδώσει σ’ αυτά, φανερώνει μια εσωτερική φύση και δύναμη αδιανόητη για τούς μοντέρνους τύπους.
Αυτοί οι τύποι νομίζουν ότι είναι «ρεαλιστές» όταν με ειλικρίνεια ομολογούν την υποδούλωση τους σε σεξουαλικές παρορμήσεις. Μα και βεβαίως είναι ρεαλιστές, αφού μια τέτοια δουλεία ισχύει πράγματι για τούς αδύναμους οι όποιοι δεν αγωνίζονται για τίποτε υψηλότερο παρά για το προφανές ασφαλώς όμως παραδίνονται στις πιο παράφορες φαντασιώσεις τους όταν θεωρούν ότι έτσι ενεργώντας, γίνονται «ελεύθεροι». Ή «σεξουαλική ελευθερία» – ό αταίριαστος αυτός συνδυασμός δύο λέξεων πού αποδίδουν απολύτως ασύμβατες πραγματικότητες (δεδομένου ότι το σεξ όπως γίνεται στις μέρες μας είναι σκλαβιά), αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα της μοντέρνας ανικανότητας να κάνει κανείς κάτι διαφορετικό από το ν’ ακολουθάει τα πάθη του και να δέχεται οποιοδήποτε αισχρό σύνθημα δικαιολογεί αυτό το σκοπό».
Είναι περιττό να αναφέρουμε πόσο επίκαιρη αποδεδείχθηκε ή διάγνωση του Ευγένιου τα επόμενα χρόνια. Στις μέρες μας, το μόνο πλαίσιο μέσα στο όποιο είναι ευλογημένη από το Θεό ή σεξουαλική δραστηριότητα – δηλαδή ό γάμος – όπως επισημαίνει και ό Ευγένιος, δέχεται όλο και περισσότερες επιθέσεις. Το ένα τρίτο των παιδιών πού γεννιούνται στις ΗΠΑ στις μέρες μας πλέον, είναι εκτός γάμου παιδιά. Ή προγαμιαία συμβίωση θεωρείται ό κανόνας, ενώ ή ομοφυλοφιλία έχει γίνει αποδεκτή σαν εναλλακτικός τρόπος ζωής, «λάιφστάιλ», αντί να θεωρείται αμαρτία. Ό θεσμός της οικογένειας επαναπροσδιορίζεται ώστε να περιλαμβάνει οποιονδήποτε συνδυασμό συναινούντων σεξουαλικών συντρόφων και γενικώς, ή άποψη του να κάνει κανείς σεξ «με οποιονδήποτε θέλει» έχει γίνει ό κανόνας πλέον, πολύ περισσότερο αποδίδουν’ όσο στη δεκαετία του ’60. Οι κατεστραμμένες ζωές παιδιών – ένας αυξανόμενος αριθμός των όποιων παίρνει χάπια με συνταγή ιατρού για να βρίσκεται «υπό έλεγχο» – αποτελούν τον τραγικό καρπό της απεμπόλησης στην εποχή μας, του αληθινού νοήματος του γάμου.
ΒΙΒΛ. Π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΤΟΜΟΣ Α
