Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΤΡΟΜΑΧΟΙ ΑΡΝΗΤΑΙ ΤΗΣ
Περίληψη τῆς ὁμιλίας τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Ὁμ. Καθηγητοῦ π. Θεοδώρου Ζήση
στὴν ἡμερίδα τῆς Ἱ.Μ. Πειραιῶς μὲ θέμα «Πατερικὴ Θεολογία καὶ μετα-πατερικὴ αἵρεση»
Ἡ Ἐκκλησία κατὰ τὴ διαχρονική της συνείδηση, ἀπὸ τὴν ἀποστολικὴ ἐποχὴ μέχρι σήμερα, σέβεται καὶ τιμᾷ τοὺς Ἁγίους Πατέρες καὶ διδασκάλους, ὄχι γιὰ τὴν ἀνθρώπινη σοφία τους, ἡ ὁποία ὡς κτιστὴ παλιώνει καὶ φθείρεται καὶ γερνᾷ, ἀλλὰ γιὰ τὸν φωτισμό τους ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, οἱ ἐνέργειες τοῦ ὁποίου καὶ στὴν διδασκαλία τους καὶ στὴν ζωή τους δὲν παλιώνουν οὔτε γερνοῦν, ὥστε νὰ χρειάζονται ὑπέρβαση καὶ ξεπέρασμα, κατὰ τὴν καινοφανῆ διδασκαλία τῶν Μεταπατερικῶν Θεολόγων, παλαιῶν καὶ συγχρόνων.
Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι μόνον Ἀποστολική, ἀλλὰ καὶ Πατερική. Ἂν ἐπιτρεπόταν νὰ γίνει κάποια προσθήκη στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, στὸ ἐκκλησιολογικὸ ἄρθρο «Εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν», θὰ μπορούσαμε κάλλιστα νὰ προσθέσουμε «καὶ Πατερικήν» : «Εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν, Ἀποστολικὴν καὶ Πατερικὴν Ἐκκλησίαν». Δὲν χρειάζονται ὑπέρβαση καὶ ξεπέρασμα οἱ Πατέρες, ὅπως δὲν ὑπερβαίνεται οὔτε τὸ κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων, διότι, ὅπως λέγει ὁ α΄ κανὼν τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, «ἐξ ἑνὸς γὰρ ἅπαντες καὶ τοῦ αὐτοῦ Πνεύματος αὐγασθέντες ὥρισαν τὰ συμφέροντα». Τῶν Ἀποστόλων τὸ κήρυγμα καὶ τῶν Πατέρων τὰ δόγματα ὑφαίνουν ἀπὸ κοινοῦ τὸν χιτῶνα τῆς Ἀληθείας, κατὰ τὸ ὡραῖο κοντάκιο τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων. Κατὰ δὲ τὸ Συνοδικὸν τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ ἐπαναλαμβάνει τὸν Ὅρο τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου: «Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν».
Λυπούμεθα, διότι ὁ Παπισμός, ὁ Προτεσταντισμὸς καὶ ὁ Διαφωτισμός, ποὺ ἐμείωσαν πρῶτοι τοὺς Ἁγίους Πατέρες, ἀπέκτησαν καλοὺς μαθητὰς καὶ ὀπαδοὺς καὶ ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων, κυρίως μεταξὺ τῶν ὑποστηρικτῶν τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, στοὺς ὁποίους ἀνήκει καὶ ἡ προκαλέσασα τὴν συζήτησιν «Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν τοῦ Βόλου», μὲ τὸ πατρομαχικό της συνέδριο γιὰ τὴν «μεταπατερικὴ» καὶ «συναφειακὴ» Θεολογία. Γιατί ἆραγε παραμερίζουν καὶ ὑπερβαίνουν τοὺς Πατέρες οἱ σύγχρονοι Πατρομάχοι; Γιὰ τὸν ἴδιο λόγο ποὺ ἀντέδρασε καὶ ὁ παπικὸς θεολόγος Ἰωάννης τῆς Ραγκούσης λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν Σύνοδο τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας, ὅταν οἱ ὀρθόδοξοι Πατριάρχες ἐδέσμευαν διὰ ἐπισήμων γραμμάτων τοὺς ἐκπροσώπους των, νὰ ἀκολουθήσουν ὅσα οἱ Πατέρες στὶς οἰκουμενικὲς συνόδους καὶ στὰ συγγράμματά τους ὅριζαν. Ἂν εἶχε τηρηθῇ αὐτό, δὲν θὰ φθάναμε στὴν τελικὴ προδοσία καὶ ἀποστασία τῆς πίστεως. Ἐπειδὴ λοιπὸν καὶ τώρα μὲ τὸν Οἰκουμενισμὸ σχεδιάζεται παρόμοια καὶ χειρότερη ἀποστασία, θεωροῦν ὅτι μέγα ἐμπόδιο στὰ σχέδιά τους εἶναι οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ θέλουν νὰ τοὺς ὑπερβοῦν. Ἀποτελεῖ πάντως καὶ αὐτὸ περιφανῆ νίκη τῶν Ἁγίων Πατέρων, διότι ἀποδεικνύει ὅτι οἱ «μεταπατερικοὶ» θεολόγοι δὲν μποροῦν νὰ διαλεχθοῦν καὶ νὰ ἀντιμετωπίσουν τὴν διδασκαλία τους καὶ ἀλλάζουν δρόμο ξεπερνώντας τους.
Ἡ ἀντιπατερικὴ πάντως στάση τοῦ μασωνικῆς ἐμπνεύσεως Οἰκουμενισμοῦ καὶ Συγκρητισμοῦ, εἶναι σαφὴς ἀπόδειξη τοῦ ἀντιχρίστου χαρακτῆρος των, ἐφ’ ὅσον κατὰ τὸ ἱερὸ κείμενο τῆς Ἀποκαλύψεως, ὁ ἴδιος ὁ Ἀντίχριστος θὰ βλασφημήσει τοὺς Ἁγίους: «Καὶ ἤνοιξε τὸ στόμα αὐτοῦ εἰς βλασφημίαν πρὸς τὸν Θεόν, βλασφημῆσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ τὴν σκηνὴν αὐτοῦ, τοὺς ἐν τῷ οὐρανῷ σκηνοῦντας». Οἱ τῆς Ἐκκλησίας θὰ ἐξακολουθήσουμε νὰ ἀκολουθοῦμε τοὺς Ἁγίους Πατέρες, «ἑπόμενοι τοῖς θείοις Πατράσι», καὶ νὰ μὴ μετακινοῦμε ἢ ὑπερβαίνουμε τὰ ὅρια ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἐκεῖνοι ἔθεσαν «μὴ μεταίρειν ὅρια αἰώνια, ἃ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν». Πρὸς ὅλους δὲ τοὺς μεταπατερικοὺς καὶ ἀντιπατερικοὺς τοῦ συγχρόνου Οἰκουμενισμοῦ καὶ πανθρησκειακοῦ Συγκρητισμοῦ, ποὺ ἐκτὸς τῶν ἄλλων διακατέχονται ἀπὸ ἐγωισμὸ καὶ φιλοσοφικὴ ἔπαρση ἐπαναλαμβάνουμε τὸ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης: «Παυσώμεθα τοῦ θέλειν εἶναι τῶν διδασκάλων διδάσκαλοι. Μισήσωμεν τὸ λογομαχεῖν ἐπὶ καταστροφῇ τῶν ἀκουόντων. Πιστεύσωμεν ὡς οἱ Πατέρες ἡμῶν παραδεδώκασιν. Οὑκ ἐσμὲν τῶν Πατέρων σοφώτεροι· οὐκ ἐσμὲν τῶν διδασκάλων ἀκριβέστεροι».
