Ἕνας Ἀδελφὸς ἐξωμολογήθηκε στὸν Ἀββᾶ Σισώη: -Ἔπεσα, Πάτερ. Τί νὰ κάνω; -Σήκω, τοῦ εἶπε μὲ τὴ χαρακτηριστική του ἁπλότητα ὁ Ἅγιος Γέροντας. -Σηκώθηκα, Ἀββᾶ, μὰ πάλι ἔπεσα στὴν καταραμένη ἁμαρτία, ὠμολόγησε μὲ θλίψη ὁ Ἀδελφός. -Καὶ τί σ΄ ἐμποδίζει νὰ ξανασηκωθῆς; -Ὡς πότε; Ρώτησε ὁ Ἀδελφός. -Ἕως ὅτου σὲ βρῆ ὁ θάνατος ἢ στὴν πτώση ἢ στὴν ἔγερσι. Δὲν εἶναι γραμμένο «ὅπου εὐρῶ σε ἐκεῖ καὶ κρινῶ σε»; Ἐξήγησε ὁ Γέροντας. Μόνο εὔχου στὸν Θεὸ νὰ βρεθῆς τὴν τελευταία σου στιγμὴ σηκωμένος μὲ τὴν ἁγία μετάνοια. Ἀπὸ τὸ Γεροντικὸν