Η μοναχή Χριστοδούλη ( κατά κόσμον Βασιλική Πιτετσέλοβα- Vasila Petechelova) γεννήθηκε στα μέρη του Καυκάσου το 1893. Ηταν ουνίτισσα – γραικοκαθολικιά. Αφησε τα μέρη της και ήλθε στην Αγία Γη το 1923-24. Στα Ιεροσόλυμα ασπάστηκε την Ορθοδοξία, ύστερα από κατήχηση και βάπτιση. Εζησε εβδομήντα χρόνια στην Θεοβάδιστη Γη. Αρχικά πήγε στο γυναικείο ρωσικό μοναστήρι της Αγίας Ταβιθάς στην Ιόππη-Γιάφα, κατόπιν στη μονή του Τιμίου Προδρόμου, δίπλα στον Ιορδάνη ποταμό μέχρι το 1967. Εγινε ο Πόλεμος των έξι ημερών και αναγκαστικά έφυγε και αυτή, για το μοναστήρι του Προφήτου Ελισσαίου, στην Ιεριχώ, δίπλα στον μακαριστό γέροντα Γαβριήλ, εκεί που είναι η συκομορέα του Ζακχαίου. Διακόνησε εκεί για αρκετά χρόνια, και όταν κοιμήθηκε ο γέροντας Γαβριήλ, εξίσου αγία μορφή, πήγε στη μονή του Αββά Γερασίμου του Ιορδανίτου, στο γέροντα Χρυσόστομο Ταβουλαρέα, και έζησε τα τελευταία δέκα χρόνια της επίγειας ζωής της.
Την θυμάμαι εκεί, όταν πέρασα ως λαικός, ως προσκυνητής, τον Αύγουστο του 1994. Μιλούσε καλά την ελληνική γλώσσα. Σύμφωνα με μαρτυρία του γέροντα Χρυσοστόμου, ήταν αγία μορφή η γερόντισσα Χριστοδούλη. Είχε απλότητα, ταπείνωση, ήταν σαν μικρό παιδάκι. Στη Λαύρα του Αββά Γερασίμου κοιμόταν στην ύπαιθρο, κάτω στο χώμα. Είχε κοντά της πάντα τις κοτούλες της και καμιά εικοσαριά γάτες. Αγαπούσε τα ζωντανά και μιλούσε μαζί τους. Περπάταγε πάντα ξυπόλυτη, χειμώνα – καλοκαίρι, και ποτέ της δεν φόρεσε σανδάλια. Ηταν άνθρωπος της προσευχής και της ησυχίας. Δεν ενόχλησε ποτέ κανέναν. Εφυγε για τους ουρανούς το 1997, εντελώς απαρατήρητη,
έτσι αθόρυβα, όπως αθόρυβα ήλθε το 1923 από τον Καύκασο.Να έχουμε την ευχή της.
“Να τα λες, και να τα γράφεις εσύ όλα αυτά, που ασχολείσαι με τα “ιντερνέτια” και τα “μαραφέτια”, μου λέει συνεχώς ο γέροντας Χρυσόστομος, ο ηγούμενος της Μονής του Αββά Γερασίμου. Να γνωρίζει ο κόσμος ότι αγίους γέροντες και μοναχούς δεν βγάζει μόνον το Αγιον Ορος, ούτε άγιες μοναχές και άγιες μορφές μόνον η Ελλάδα και τα μοναστήρια της, αλλά παντού υπήρξαν και υπάρχουν άγιοι, όπως κι εδώ στην Αγία Γη, στους Αγίους Θεοπερπατημένους Τόπους! Γράφε τα και λέγε τα γιατί εγώ δεν σκαμπάζω “γρι” από τούτα δω τα “κολοκύθια”, και αφού οι άνθρωποι τα παρακολουθούν, γράφε τα, οπότε μέσα στο τόσο κακό και τη βρωμιά και αυτών των “κουπεπετιών”(ίντερνετ)…να διαβάζουν και κάτι καλό, μπας και το μιμηθούν! Γράφε γερο-Ιγνάτιε, γράφε…”
ΑΜΗΝ, και Δόξα τω Θεώ…άπειρες φορές.
