Μπήκε κι ο Δεκέμβρης, φτάσαμε πλέον στην καρδιά του χειμώνα.
Πάντα τέτοια εποχή, η μητέρα μου έψαχνε να βρει κάποιο ημερολόγιο, μικρό, τοίχου. Μου άρεσαν αυτά που επέλεγε γιατί το κάθε χαρτάκι στο πίσω του μέρος είχε παροιμίες ή γνωμικά. Η χαρά μου ήταν μεγάλη όταν ξυπνούσα το πρωί κι αφαιρούσα την προηγούμενη μέρα. Γιατί, ενώ είχα διαβάσει ποιοι άγιοι γιόρταζαν, ανυπομονούσα να διαβάσω και την μικρή σοφία που έκρυβε από πίσω. Μου άρεσε να έχω στο μυαλό μου κάτι, έτσι, για να “πιαστώ”, να στοχαστώ.
Φέτος, συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση, ανακάλυψα ένα ημερολόγιο πολύ διαφορετικό. Σε μια εποχή που οι άνθρωποι είναι μέσα στην κατήφεια, την θλίψη και τον φόβο, αυτό το ημερολόγιο λειτουργεί σαν ημεροδείκτης σοφίας σε έναν κόσμο που παραλογίζεται.
Αν και είναι ο μήνας της γιορτής τής ενανθρωπήσεως του Θεανθρώπου και γιορτάζεται σχεδόν παντού, ελάχιστοι πλέον την πιστεύουν. Κι ενώ χάθηκε ο Θεός και οι άγιοι, όχι βέβαια από την εκκλησία, μα από την ζωή των περισσοτέρων ανθρώπων, συνεχίζουμε να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα με ασαφές περιεχόμενο.
Εμπνευστήκαμε γιορτές όπως την ημέρα ύπνου, του καταναλωτή, της μητρικής γλώσσας, της τηλεόρασης, ακόμη και την ημέρα των βουνών…! Γιορτές χωρίς νόημα κι ουσία, όπως κι οι ζωές μας.
Όμως, μέσα σε αυτό το Πνευματικό Ημερολόγιο, που κυκλοφορεί σε δώδεκα τόμους από τις εκδόσεις Άθως, θα βρούμε βίους αγίων, ύμνους, στοχασμούς και ομιλίες του αγίου Νικόλαου Βελιμίροβιτς.

Είναι όλοι αυτοί που ερωτεύτηκαν τον Κύριο κι η ζωή τους συγκλονίστηκε με τέτοιο τρόπο που όπως αναφέρει κι ο άγιος Νικόλαος: “Θα έδινα όλη τη ζωή που μου απομένει με μία ώρα στο Νταχάου, γιατί εκεί είδα πρόσωπο με πρόσωπο το Θεό “.
Ένας λόγος που μας φέρνει σαρκωμένα τα Καλά Νέα, για να αντέξουμε τον βομβαρδισμό των ΜΜΕ, που το μόνο που μας προσφέρουν είναι τα κακά νέα που κάνουν πιο βαθύ το σκοτάδι.
Ερωτήματα όπως “Μήπως γύρισε ποτέ κανείς από τον άλλο κόσμο να μας διηγηθεί γι’ αυτόν;” βρίσκουν απαντήσεις, αλλά και προτροπές όπως: “Το να είσαι δίκαιος ανάμεσα στους δικαίους είναι ένα μεγάλο και αξιέπαινο έργο, αλλά ακόμη πιο μεγάλο και αξιέπαινο είναι το να είσαι δίκαιος ανάμεσα στους αδίκους.”
Κάθε ημέρα κρύβει ένα θησαυρό μνήμης μιας άλλης προοπτικής και ένα παράθυρο στο φως, που τόσο το έχουμε ανάγκη. Ένα ιστορικό παρελθόν που μπορεί να είναι μια αρχή, ένας Πρόλογος, για την πορεία της δικής μας ζωής, εάν και εφόσον το θελήσουμε.

Αφιερωμένο στην μνήμη της μητέρας μου.

Πηγή Εκδόσεις Άθως:

http://www.stamoulis.gr/ViewShopCategoryMisc2.aspx?Id=1584