Προφητικό κείμενο του Αγίου Νικολάου Αχρίδος. Απάντησις στην ερώτησι ετεροδοξου Ιερωμένου, γιατί ο θεός τιμωρεί την ορθόδοξη Ρωσία….
Είσθε βέβαιος ότι τα σημερινά δεινά του ρωσικού λαού είναι μία θεϊκή τιμωρία; Ομολογώ ότι εγώ δεν είμαι βέβαιος. Προσέξτε μην πέσουμε σε αμαρτία, αν θεωρήσουμε κάθε βάσανο είτε ενός άτομου είτε ενός ολοκλήρου λαού σαν μία τιμωρία από τον θεό. Οι τρεις σταυροί στον Γολγοθά μάς διδάσκουν να είμαστε προ­σεκτικοί στην εκτίμηση της δυστυχίας, όποια κι αν είναι αυτή. Μήπως σταυρώθηκε ο Χριστός τιμωρούμενος από τον Θεό; Στην μεγάλη χορεία αυτών που υπέμειναν βάσανα, βλέπουμε προφήτες, αποστόλους και πολλούς προ­φανώς δικαίους ανθρώπους. Τα βάσανα τους, αναμφισβήτητα, δεν μπορεί να ήταν τιμωρία απ’ τον θεό. Εάν υπέφεραν εξ αιτίας κάποιων αμαρτιών, οι αμαρ­τίες αυτές δεν ήταν δικές τους. Έτσι, ο μόνος αναμάρτητος, Αυτός που υπέμεινε το μεγαλύτερο βάσανο, χωρίς αμφιβολία υπέφερε για αμαρτίες όχι δικές του, αλλά ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους.
Τα βάσανα της Αγιας Ρωσίας προέρχονται σίγουρα από αμαρτίες, αλλά τίνος; Είναι ανάγκη να το εξηγήσουμε: θυμηθήτε το γνωστό περιστατικό της Αγίας Γρα­φής, όταν ο Κύριος εξηγούσε στους Ιουδαίους τον θάνατο των δεκαοκτώ εκείνων ανθρώπων που κατεπλάκωσε ο πύργος του Σιλωάμ. Είπε πως χάθηκαν, όχι γιατί ήταν οι πιο αμαρτωλοί η οι περισσότερο ένοχοι απ’ όλους τους ανθρώπους της Ιε­ρουσαλήμ, αλλά για να χρησιμεύση ο θάνατος τους σαν μία προειδοποίησις προς τους πιο αμαρτωλούς από εκείνους. Ασυζητητί δεν ήταν οι πιο αμαρτωλοί: «Ουχί, λέγω ημίν, άλλ’ εάν μη μετανοήσητε, πάντες ομοίως απολείσθε» (Λουκ. ιγ’ 5).
Είναι η Ρωσία η πιο αμαρτωλή χώρα, ώστε να υποφέρη τα πιο σκληρά βάσανα απ’ όλους τους λαούς; Δύο πράγματα είναι φανερά σ’ όλον τον κόσμο: πρώτον ότι ο ρωσικός λαός καίγεται στην φωτιά του μαρτυρίου, όπως κάποτε οι τρεις παίδες στην κάμινο της Βαβυλώνος· και δεύτερον οι υλιστικές και αθεϊστικές θεωρίες, που έβαλαν αυτή τη φωτιά στη Ρωσία, δεν προήλθαν από τον ορθόδοξο ρωσικό λαό, αλλά από μη ορθοδόξους. Όλα παραμένουν ένα μυστήριο της προνοίας του Θεού. Εμείς δεν μπορούμε να εισχωρήσουμε σ’ αυτό το φοβερό μυστήριο. Σαν κάτι ανάλογο των παθημάτων του ρώσικου λαού μπορούμε ν’ αναφέρουμε τον δίκαιο και πολύαθλο Ιώβ, στον όποιο ο πόνος προξένησε ωφέλεια και τώρα ωφελεί πολ­λούς, πολλούς άλλους ακόμη. Μπορούμε να δούμε τα δεινά της Ρωσίας σαν ένα σημείο του Θεού προς όλους τους άλλους λαούς, για ν’ αποφύγουν τον υλισμό στην θεωρία και την πράξι, στην σκέψι και τα έργα.
Όλοι οι διάσημοι για την πνευματική ζωή τους άνθρωποι τον περασμένο αιώνα μίλησαν ξεκάθαρα για την αφροσύνη και την καταστροφή που μπορεί να προέλθη απ’ αυτές τις θεωρίες. Ωστόσο τα λόγια τους δεν έπεισαν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η φρίκη αυτών των θεωριών έγινε πράξι. Όπως κάποτε ο πύργος του Σιλωάμ σωριάστηκε πάνω σε εκείνους τους δεκαοκτώ, έτσι και ο πύργος όλων των εσφαλμένων ιδεών και θεωριών γκρεμίζεται τώρα πάνω στον μεγάλο ρωσικό λαό, για να το δη όλο το ανθρώπινο γένος, μην τυχόν και συνέλθη απ’ αυτές τις καταστρεπτικές θεωρίες, που σκοτώνουν την ψυχή. Ποιος θα τολμήση να πη ότι αυτός ο σύγχρονος πύργος από ψέμματα έπεσε πάνω στην Ρωσία, επειδή αυτή είναι πιο αμαρτωλή από τους υπολοίπους; Συνεχίζω ν’ ακούω την προειδοποίησι του Χρίστου και στις μέρες μας: «Ω άνθρωποι και φυλές! Ουχί, λέγω υμίν άλλ’ εάν μη μετανοήσητε, πάντες ομοίως απολείσθε ».
Σαν παράδειγμα για τις προειδοποιήσεις αυτές του Χριστού μπορούμε να κοι­τάξουμε στο παρελθόν του κόσμου μας. Καμμία επανάστασι δεν τέλειωσε αυτό που ξεκίνησε. Η ιστορία μάς το διδάσκει. Αρκετά συχνά, αυτό το οποίο η επανάστασι αρχικά καταστρέφει και καταδιώκει, στο τέλος αποκαθίσταται με αναγνώρισι και θρίαμβο. Αυτό φυσικά μπορεί να συσχετισθή και με την πίστι στον Χριστό: ενώ κα­ταδιώκεται, δεν εκτοπίζεται- ενώ εμπτύεται, δεν βεβηλώνεται- ενώ την κτυπούν αλύπητα, δεν μπορούν να την θανατώσουν. Είναι φανερό πώς ούτε η σλαβική, ούτε η παγκόσμια αποστολή της Ρωσίας συνίσταται σ’ αυτό που είναι σήμερα η Ρωσία, αλλά σ’ αυτό που θα έλθη στό τέλος της επαναστάσεως.
Εν τούτοις ο κόσμος μπορεί και πρέπει ανεπιφύλακτα να χρησιμοποίηση για την βελτίωσι και τον σωφρονισμό του την τωρινή δοκιμασία του ρωσικού λαού μέσα στη φωτιά. Ο ρωσικός λαός οπωσδήποτε θα βγη απ’ αύτη τη φωτιά αγιώτερος, δυνατώτερος και μεγαλύτερος από ποτέ άλλοτε στο παρελθόν. Κανένας έμπειρος σι­δεράς δεν ρίχνει τα καρφιά στη φωτιά, για να απαλλαγή απ’ αυτά. το κάνει, για να φτιάξη κάτι καλύτερο. Νομίζουμε και πιστεύουμε ότι ο Δημιουργός του ρώσικου λαούν επέτρεψε να δοκιμάση αυτός ο μεγάλος λαός την φωτιά των βασάνων, όχι για να τιμωρηθή και να εξοντωθή, αλλά ούτως ώστε μ’ αυτό το φοβερό παράδει­γμα άλλοι λαοί να έλθουν ίσως στα λογικά τους και να αντιληφθούν ότι ο ρωσικός λαός θα δοξασθή ακόμη περισσότερο ενώπιον ουρανού και γης.
Ειρήνη σε σάς και υγεία από Θεού.
† Επίσκοπος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς)
ΠΗΓΗ: ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΙΣ Ι.Μ. ΞΗΡΟΠΟΤΑΜΟΥ
ΤΕΥΧΟΣ 1