Ίσως πεθάνω σύντομα. Και για κληρονομιά σας αφήνω μεγάλα κι ανεξάντλητα πλούτη. Υπάρχει πλούτος για όλους, αρκεί να κάνουν σωστή χρήση του με πίστη, να μην αμφιβάλλουν. Όποιος είναι αρκετά συνετός για να χρησιμοποιήσει την κληρονομιά αυτή, θα ζήσει χωρίς στερήσεις.
Πρώτο : Όταν νιώθει κανείς το βάρος της αμαρτίας και δε βρίσκει διέξοδο, να κλειστεί στο κελλί του και να διαβάσει τον παρακλητικό κανόνα και τους χαιρετισμούς στο γλυκύτατο Ιησού Χριστό. Τα δάκρυα του θα του είναι παρηγοριά και λύτρωση.
Δεύτερο : Όταν βρίσκεται μέσα σε κάθε είδους δυστυχίες, να διαβάσει τον παρακλητικό κανόνα της Παναγίας, “Πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοίς.. “. Όλα τα προβλήματα θα εξαφανιστούν, προς όνειδος εκείνων που τον κυνηγούσαν.
Τρίτο : Όταν κάποιος επιδιώκει το φωτισμό της ψυχής του, να διαβάσει με προσοχή το 17ο κάθισμα του ψαλτηρίου. Τα μάτια της ψυχής του θ’ ανοίξουν. Θ’ ακολουθήσει η κατανόηση του κειμένου. Μέσα του θα θελήσει να καθαρίζει τη συνείδηση του συχνότερα στην εξομολόγηση και να κοινωνεί το Τίμιο Σώμα και Αίμα του Χριστού.
Θ’ αποκτήσει την αρετή της αγάπης και δε θα περιφρονεί τους άλλους, αλλά θα υποφέρει μαζί τους και θα προσεύχεται για αυτούς.
Μετά θα εμφανιστεί ο φόβος του Θεού. Έτσι τα μάτια της ψυχής θα βλέπουν όλα όσα έκανε για μας ο Σωτήρας, πόσο υπόφερε για μας, πόσο μας αγάπησε.
Μετά θα αναπτυχθεί μέσα του αγάπη γι’ Αυτόν, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που μας οδηγεί στους ασκητικούς αγώνες και μας διδάσκει πως να εκπληρώσουμε το θέλημά Του και να υπομένουμε.
Με την υπομονή μας θα νιώσουμε την έλευση της βασιλείας του Θεού, θα συμβασιλεύσουμε με τον Κύριο μας, θα γίνουμε άγιοι.
Δε θα βλέπουμε τον κόσμο αυτό όπως φαίνεται σήμερα. Δε θα κρίνουμε κανένα, μόνο ο Ιησούς Χριστός κρίνει. Θα βλέπουμε την ανομία και την αμαρτία στον κόσμο, αλλά μόνο μέσα από τα μάτια του Χριστού, θα έχουμε την αλήθεια τη δική Του μόνο.
Ανομία! Την βλέπουμε, μα δεν την παρατηρούμε. Ο κόσμος αυτός με όλες του τις απάτες θα παρέλθει χωρίς γυρισμό, γιατί είναι ψεύτικος. Η αλήθεια του Χριστού θα βασιλεύσει στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
(Γέροντας Γαβριήλ ο αναχωρητής, Πέτρου Μπότση, Αθήνα)
Αναρτήθηκε από Eva Arvaniti στις 7:36 μ.μ.