“Έθελξας πόθω με Χριστέ, και ηλλοίωσας τω θείω σου έρωτι”.
Με τράβηξες κοντά σου Χριστέ με θείο πόθο και με άλλαξες με τον θείο σου έρωτα για μένα. Όλοιοι άγιοι που ζουν αυτόν τον θείο έρωτα ομολογούν ότι ο Θεός είναι “μανικός εραστής” του ανθρώπου. Δηλαδή ο Θεός είναι τρελλά ερωτευμένος με τον άνθρωπο. Δεν μπορεί να γνωρίσει ποτέ ο άνθρωπος, πόσο μεγάλη είναι η αγάπη του Θεού γι αυτόν. Ακόμη και οι άγιοι, μέρος αυτής της αγάπης γνωρίζουν. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης γράφει στην πρώτη του επιστολή: “Εμείς αγαπήσαμε τον Θεό, γιατί γνωρίσαμε και αισθανθήκαμε βαθειά μέσα μας, ότι πρώτα, από καταβολής κόσμου, αυτός μας έχει αγαπήσει”. (Α’Ιω.4,19) Χριστιανός είναι αυτός που αγωνίζεται να μοιάσει , όσο το δυνατόν το ανθρώπινο, στον Θεό, που είναι αγάπη. (Α’Ιω.4,8) Αυτή είναι και η προτροπή του Χριστού στην επί του όρους ομιλία. “Εγώ σας λέγω να αγαπάτε τους εχθρού σας, να λέτε καλά λόγια για αυτούς που σας καταριώνται , να ευεργετείτε αυτούς που σας μισούν και να προσεύχεσθε για εκείνους που σας βρίζουν και σας συκοφαντούν και σας καταδιώκουν αδίκως. Για να αναδειχθείτε έτσι άξια τέκνα του ουρανίου Πατέρα σας. Διότι και αυτός ανατέλλει τον ήλιο σέ πονηρούς και αγαθούς και βρέχει και στους δίκαιους και στους άδικους. (Δηλαδή ο Θεός αγαπά “μανικώς” και τους καλούς κια τους κακούς. Ακόμη και το πιο φρικτό έγκλημα όταν ένας άνθρωπος, η αγάπη του Θεού δεν τον εγκαταλείπει. Δεν του βιάζει την ελευθερία, γιατί ο Θεός αγαπά ελεύθερα, χωρίς υπολογισμούς) Αγωνισθείτε λοιπόν να γίνετε και σεις τέλειοι με την αγάπη σας προς όλους, καλούς και κακούς, φίλους και εχθρούς, όπως τέλειος είναι και ο ουράνιος Πατέρα σας”. (Ματ.5,44-48).
Για να μπορέσει να αγαπήσει όμως ο άνθρωπος, πρέπει να ανοίξει πρώτα την καρδιά του στην αγάπη του Χριστού. Να νοιώσει αυτήν την αγάπη βαθειά μέσα στη καρδιά του. Να γνωρίσει ότ ο Θεός είναι αγάπη. Και τότε αυτή η αγάπη τον αλλάζει, τον αλλοιώνει, τον μεταμορφώνει. Και ξεκινά τον δρόμο της αγάπης, που δεν τελειώνει ποτέ, γιατί η αγάπη του Χριστού δεν έχει τέλος. Και στον δρόμο αυτόν γίνεται ταπεινός, πράος, εγκρατεύεται, νηστεύει, γιατί δεν θέλει τίποτα γι αυτόν. Νηστεία είαι να πάψω να επιθυμώ για μένα και να επιθυμώ για εμάς. Και καθημερινά γίνεται και όλο πιο πολύ αγάπη. Και αγαπά όλο τον κοσμο. Γιατί ο κόσμος είναι όμορφος. Ο κόσμος είναι όπως τον βλέπω. Αν δεν έχω αγάπη, τότε γίνομαι εγώ το κέντρο του κόσμου και όλοι οι άλλοι είναι χειρότεροι από εμένα. Όταν αγαπώ αληθινά, τότε το κέντρο του κόσμου είναι ο άλλος και βλέπω πόσο ασχήμια έχω εγώ. Και τότε ο κόσμος είναι όμορφος μέσα στην ανθρώπινη αδυναμία του. Γιατί ο Θεός μας αγάπησε μέσα στις αδυναμίες μας, και ανέβηκε γι αυτές τις αδυναμίες μας πάνω στον Σταυρό, για να μας δείξει ότι η αγάπη του δεν έχει τέλος.
Έτσι ο χριστιανός αγωνίζεται να αγαπήσει τον άλλον όποιος κι αν είναι ο άλλος. Γιατί η αληθινή αγάπη υπερβαίνει και έθνη και φυλές και θρησκείες και ιδεολογίες. Υπερβαίνει ακόμη και αυτή την φύση, ανδρός και γυναικός, όπως μας λέει ο απ. Παύλος: “Στην αγάπη του Χριστού δεν υπάρχουν διαφορές εθνικότητος, τάξεως και φύλου. Δεν υπάρχει Ιουδαίος ούτε Έλληνας, δεν υπάρχει δούλος ούτε ελεύθερος, δεν υπάρχει άνδρας και γυναίκα, διότι η αγάπη του Θεού τους ενώνει σ’ έναν άνθρωπο” (Γαλ.3,28) ο π. Γεώργιος Φλωρόσκ έλεγε: “Αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, άλλαξε τον εαυτό σου με την αγάπη του Χρισού, και τότε θα δεις πόσο όμορφος είναι ο κόσμος”.