Το Γραφείο επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών της Μητροπόλεως Πειραιώς, με κείμενό του (22-4-2019) μας κοινοποίησε κάποιες «σκέψεις» για την πρόσφατη καταστροφή της «Παναγίας των Παρισίων».
Το κείμενο ξεκινάει ως εξής: «Η 15η Απριλίου 2019 θα μείνει στην ιστορία ως αποφράδα ημέρα για τον παγκόσμιο πολιτισμό, με την απανθράκωση του ναού της «Παναγίας των Παρισίων». Αναμφίβολα ο κάθε πολιτισμένος άνθρωπος, ο οποίος έχει κρίση και μπορεί να κατανοήσει τη σημασία των πολιτιστικών μνημείων, λυπάται, διότι ο κόσμος γίνεται φτωχότερος από πολιτισμικής απόψεως, με τέτοια θλιβερά συμβάντα.»
ΟΜΩΣ! Παρακάτω, ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, ο έχων και την ευθύνη του κειμένου, γίνεται πιο αποκαλυπτικός! «Βεβαίως όλοι μας λυπηθήκαμε, ωστόσο κάποιοι από τους Ορθοδόξους και μάλιστα κάποιοι επίσκοποι, σχολιάζοντας το γεγονός σκανδάλισαν τον πιστό λαό του Θεού, διότι εκφράστηκαν με τρόπο ανεπίτρεπτο, που εγείρει πολλά ερωτηματικά. Για μας τα μνημεία των αιρετικών και των αλλοθρήσκων έχουν, πρέπει να έχουν, μόνον καλλιτεχνική και πολιτισμική αξία, και να απολαμβάνουν τον σεβασμό μας, μόνον ως τέτοια και όχι ως χώροι λατρείας του αληθινού Θεού. Το συγκεκριμένο μνημείο είναι, (ήταν), ο καθεδρικός ναός των παπικών του Παρισιού. Οι παπικοί όμως έχουν καταδικαστεί από μια πληθώρα Ορθοδόξων Συνόδων πανορθοδόξου και οικουμενικού κύρους ως αιρετικοί. Θεοφώτιστοι Πατέρες και περισπούδαστοι δάσκαλοι της Εκκλησίας μας, με πρωτοστάτη τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, (1296-1359), έχουν αποφανθεί, πως οι αμετανόητοι αιρετικοί είναι στην ουσία άθεοι, διότι έχουν μια στρεβλή πίστη για το Θεό. Λατρεύουν έναν είδωλο του αληθινού Θεού, ένα πλάσμα της φαντασίας τους και όχι τον αποκαλυμμένο Τριαδικό Θεό της Εκκλησίας. Η σχολαστική λεγόμενη θεολογία κατασκεύασε μια εκτρωματική εικόνα περί του Θεού, την οποία υιοθέτησε ο αιρετικός Παπισμός και την ακολουθεί μέχρι σήμερα.
Κατά συνέπεια, όσοι εκ των Ορθοδόξων επίσκοπων, εξέφρασαν την οδύνη τους για την καταστροφή της «Παναγίας των Παρισίων», θεωρούντες αυτόν ως ναό, στον οποίο λατρευόταν ο αληθινός Θεός, έπεσαν σε σφάλμα σοβαρό, διότι αγνοούν, (ηθελημένα;), το γεγονός ότι ο Παπισμός δεν είναι Εκκλησία, αλλά αίρεση…». Και πιο κάτω ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, βάλλει, στην ουσία, εναντίον του Επισκόπου Φαναρίου Αγαθαγγέλου, Διευθυντού της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο οποίος έγραψε: «Σήμερα η Παναγία των Παρισίων έγινε Παναγία των δακρύων μετά την καταστροφική πυρκαγιά που κατέστρεψε ένα τμήμα αυτής…».
Και στο Πειραιώτικο κείμενο σχολιάζονται με δριμύτητα τα όσα έγραψε ο Επίσκοπος Φαναρίου Αγαθάγγελος: «Διερωτόμαστε: μπορεί ένας Ορθόδοξος Επίσκοπος να πιστεύει και να διακηρύσσει ότι «η Παναγία κλαίει» για την καταστροφή ενός αιρετικού ναού; Μπορεί να εύχεται να γίνει και πάλι ο αιρετικός αυτός ναός «λειτουργικός» και το χειρότερο, «να εμπνέει και να φωτίζει τις ψυχές των ανθρώπων της πίστης και του πνεύματος»; Ποιας πίστης; Των δεκάδων αιρετικών παπικών διδασκαλιών; Για ποια «ανάσταση» μιλάει; Μήπως τη διαιώνιση των παπικών κακοδοξιών, οι οποίες θα συνεχίσουν να κηρύττονται στον ανακατασκευασμένο ναό; Τι νόημα έχει η φράση του «Είμεθα κοντά σας σε ό,τι μας χρειασθείτε»;
Εν τέλει, ο Πειραιώς Σεραφείμ μας λέει πως η «Παναγία των Παρισίων» μπορεί να είναι πολιτιστικό μνημείο και ως τέτοιο το σεβόμαστε – ας πούμε – αλλά δεν παύει να είναι ο καθεδρικός ναός των «αιρετικών» παπικών του Παρισιού. Άρα, όσοι ορθόδοξοι επίσκοποι έκαναν δηλώσεις για το θέμα, θα έπρεπε να είναι πιο …προσεκτικοί γιατί «όταν διαβάσει κανείς τις επιστολές συμπαράστασης, που έστειλαν στους παπικούς της Γαλλίας και στο Βατικανό, αβίαστα και ξεκάθαρα καταλήγει σ’ αυτό ακριβώς το συμπέρασμα, στην πίστη τους δηλαδή, ότι στον συγκεκριμένο ναό λατρευόταν ο αληθινός Θεός.»
Κι ακόμα, «πώς εξηγείται», λέει ο Πειραιώς Σεραφείμ «οι μεν Ορθόδοξοι να εκφράζουν αισθήματα οδύνης για την καταστροφή του παπικού αυτού ναού, ενώ οι ευρωπαίοι «χριστιανοί» να «σφυρίζουν αδιάφορα», όταν καταστρέφονται ναοί ύψιστης πολιτισμικής αξίας στον Ορθόδοξο χώρο;» Και κλείνει ακάθεκτος: «ουδεμία διαμαρτυρία για τις απαράδεκτες εξαγγελίες του τούρκου προέδρου κ. Ταγίπ Ερντογάν, να μεταβάλλει την Αγία Σοφία της Κωνσταντινουπόλεως, σε μουσουλμανικό τζαμί, ένα μνημείο ασύγκριτης αξίας σε σχέση με εκείνο της «Παναγίας των Παρισίων». Να και οι συγκρίσεις!
Το κείμενο του Πειραιώς σαφώς είναι cult! Όμως, δεν είναι τυχαίο. Εκφράζει μια διόλου ευκαταφρόνητη μερίδα συμπολιτών μας, οι οποίοι στοιχούνται στην ίδια λογική: Η «Παναγία των Παρισίων» είναι μια υπόθεση των «αιρετικών» παπικών, δεν μπορεί να γίνει δική μας, γιατί εμείς έχουμε την Αγια Σοφιά που είναι ασυγκρίτως ανώτερη από τον καθεδρικό των «αιρετικών» (sic).
Σα να ακούς, δηλ., εκείνους τους αριστερούς που λένε ότι «οι Γάλλοι καλά να πάθουν, αποικιοκράτες ήσαν και ρούφαγαν το αίμα των λαών» και άλλα τέτοια παρόμοια.
Ηθικόν δίδαγμα: Εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες είμαστε ανώτεροι γενικώς. Οι άλλοι που είναι αιρετικοί να προσέξουν. Που σημαίνει ότι και οι χριστιανοί που σκοτώθηκαν ανήμερα το Πάσχα των Καθολικών στη Σρι Λάνκα, μπορεί να …απήλαυσαν τα επίχειρα της – φευ! – «αίρεσής» τους…
Απέναντι σ’ αυτή την θλιβερή λογική, μόνη παρηγορία ο λόγος του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου: «Η Παναγία των Παρισίων δεν ήταν απλώς ένας Καθεδρικός Ναός, αλλά αποτελεί ένα ορατό σημείο «συνάντησης» της χριστιανικής πίστης και της ανθρώπινης μεγαλοφυΐας, ένα σύμβολο των κοινών ιδανικών της ανθρωπότητας, μία «φωνή» από την οποία πηγάζει μια ηχηρή έκκληση για ειρήνη και αγάπη. Ο κόσμος είναι σήμερα τραυματισμένος, βιώνει ένα ιδιαίτερο πένθος, συλλογικά, πέρα από ομολογιακές και θρησκευτικές δεσμεύσεις».
