Ο πολυγραφότατος καθηγητής Ευάγγελος Θεοδώρου είναι ευφήμως γνωστός στον Θεολογικό κόσμο του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, αλλά και ευρύτερα στον ακαδημαϊκό κόσμο της Ευρώπης. Επί δεκαετίες δίδαξε την Φιλοσοφία, τη Λειτουργική και πολλά άλλα γνωστικά αντικείμενα στις Θεολογικές Σχολές Αθηνών και Θεσσαλονίκης και διετέλεσε Διευθυντής Συντάξεως των Περιοδικών ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ και ΘΕΟΛΟΓΙΑ της Εκκλησίας της Ελλάδος. Είναι μέλος Ευρωπαϊκών Επιστημονικών Ακαδημιών και τακτικός ομιλητής σε Θεολογικά και Φιλοσοφικά Συνέδρια της Ελλάδος και της Δυτικής Ευρώπης.
Σήμερα κρατούμε στα χέρια μας μία βιογραφία, την οποία συνέγραψε ο Ευ. Θεοδώρου και μάλιστα για τον πνευματικό του. Το βιβλίο, το οποίο εξεδόθη από την Ιερά Μονή Παναγίας Δαμάστας με τη φροντίδα των εκδόσεων ΕΝ ΠΛΩ, έχει τίτλο: «Ο γέροντας Φώτιος (1933-2013)». Με τεκμηρίωση και γλαφυρότητα ο συγγραφεύς βιογραφεί τον πολύ γνωστό Παπα-Φώτη των Καλλισίων, όπως τον έλεγαν οι περισσότεροι. Στο τέλος του βιβλίου παρατίθενται δέκα επιλεγμένα κηρύγματα του Γέροντος, ο οποίος συγκίνησε πολλές χριστιανικές ψυχές ως λειτουργός, ως ιεροκήρυξ, ως εξομολόγος, ως υποστηρικτής σε δύσκολες στιγμές.
Ο κατά κόσμον Αντώνιος Σκάνδαλος γεννήθηκε το 1933 στην ορεινή Ευρυτανία και από πολύ μικρή ηλικία διακρίθηκε για το ήθος του, την ευλάβειά του και τη φιλομάθειά του. Σπούδασε στη Νομική και στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και αρχικά διορίσθηκε και εργάσθηκε ως δικαστικός. Η γνωριμία του με τον (αγιοκαταταγέντα προ ολίγων ετών) Γέροντα Πορφύριο τον οδήγησε να αφήσει τον δικαστικό κλάδο και να ακολουθήσει τον δύσκολο δρόμο της διακονίας ως ιερομόναχος. Ως κληρικός και ως μοναχός ο Γέρων Φώτιος έζησε αρκετά χρόνια στην Κερασιά του Αγίου Όρους, αλλά με ευλογία και παράκληση του Γέροντος Πορφυρίου κατέβηκε στην Αττική και εγκαταστάθηκε επί 20 έτη στα Καλλίσια της Πεντέλης. Τα τελευταία 14 χρόνια της ζωής του έζησε ως Λειτουργός και Πνευματικός της γυναικείας Ιεράς Μονής Δαμάστας, η οποία δεσπόζει επί ιστορικής τοποθεσίας της Φθιώτιδος . Κοντά στον τόπο θυσίας του Επισκόπου Σαλώνων Ησαΐα ο Γέροντας βοήθησε πολλές ψυχές να βρουν πνευματική καθοδήγηση και παραμυθία.
Εκοιμήθη σε Νοσοκομείο των Αθηνών τη Μεγάλη Τρίτη (30 Απριλίου) του 2013 και ετάφη στο Άγιον Όρος. Κατά την επιθυμία του θανόντος η Εξόδιος Ακολουθία και η ταφή ετελέσθησαν στο Κελλί του Αγίου Δημητρίου στο Άγιον Όρος, το οποίο υπάγεται στην αρχαιότερη Αθωνική Μονή, τη Μεγίστη Λαύρα. Το 40νθήμερο μνημόσυνο στη Δαμάστα ετέλεσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος, ο οποίος εσέβετο ιδιαιτέρως τον παπα- Φώτη.
Ο Ευάγγελος Θεοδώρου αφηγείται περιστατικά, τα οποία γνωρίζει ο ίδιος ως πνευματικό τέκνο του μακαριστού Γέροντος. Επίσης προσθέτει πληροφορίες, τις οποίες αντλεί από συζητήσεις με κληρικούς και λαϊκούς, οι οποίοι γνώριζαν καλύτερα τον παπα-Φώτη, καθώς και από συγγενείς του. Σημαντική πηγή για τον συγγραφέα υπήρξε η Οσιολογιωτάτη Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής Γενεθλίου της Θεοτόκου Δαμάστας Μοναχή Ιωάννα. Ο Σεβασμιώτατος, η Ηγουμένη και ο αδελφός του Γέροντος παρέδωσαν στον συγγραφέα φωτογραφικό υλικό, το οποίο κοσμεί τις τελευταίες σελίδες του βιβλίου. Τα δημοσιευόμενα κηρύγματα διεσώθησαν με τη φροντίδα των μοναζουσών της Δαμάστας.
Για τις τελευταίες ημέρες του Γέροντος γράφει χαρακτηριστικά ο συγγραφεύς: «Περί τα μέσα Απριλίου 2013 άρχισε να γίνεται περισσότερο αισθητό ότι πλησιάζει το τέλος της επίγειας ζωής του. Παράλληλα είχε φθάσει στο κατακόρυφο η φανέρωση της θείας χάρης στις οσιακές αρετές του και στην έξαρση των εκδηλώσεων της εσχατολογικής προοπτικής και προσδοκίας, η οποία ήταν πάντοτε στο κέντρο της ζωής του και των προφορικών ή γραπτών παραινέσεων και συμβουλών του προς τα πνευματικά παιδιά του, με τις οποίες τούς υπενθύμιζε την αιώνια ζωή. Ζούσε και μιλούσε πάντοτε για την προετοιμασία μας για την αληθινή ζωή στον Παράδεισο». (σελ. 98).
Από τον επιμνημόσυνο λόγο που εκφώνησε στις 8.6.2013 στη Δαμάστα ο Σεβ. Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος ας κρατήσουμε τον επίλογο: « Ο μακαριστός Γέρων π. Φώτιος εβάδισε επί τα ίχνη των αγίων Πατέρων. Υπήρξε άξιο πνευματικό τέκνο του προορατικού και διορατικού π. Πορφυρίου. Η συνείδηση της Εκκλησίας τον κατατάσσει στις μεγάλες σύγχρονες αγιασμένες μορφές και εύχεται υπέρ αναπαύσεως της αγίας ψυχής του «ένθα ο των εορταζόντων ήχος ο ακατάπαυστος και η ηδονή των καθορώντων το άρρητον κάλλος του θείου προσώπου…» . Εκείνο που μας παρηγορεί και μας ενισχύει είναι «η προς τον Θεόν αυτού παρρησία», την οποία επικαλούμεθα υπέρ της Ιεράς Αδελφότητος [των μοναστριών της Δαμάστας], των οικείων του, των πνευματικών του τέκνων και πάντων των επικαλουμένων την πατρική του προς Κύριον μεσιτείαν. Αμήν» (σελ. 111-112).
Διαβάζοντας το βιβλίο του Ευαγγέλου Θεοδώρου για τον Γέροντα Φώτιο έλυσα και εγώ μία μεγάλη απορία μου. Γιατί δεκάδες γνωστοί μου πήγαιναν συχνά με αυτοκίνητο και με λίγη οδοιπορία στον Ναό του Αγίου Νικολάου στα Καλλίσια και επέστρεφαν πλήρεις πνευματικής αγαλλιάσεως μετά τη Θεία Λειτουργία και το κήρυγμα του παπα-Φώτη. Προσωπικά δεν είχα την ευκαιρία να πάρω την ευλογία του. Αλλά με τη βοήθεια της ταλαντούχου γραφίδος του Ευαγγέλου Θεοδώρου αισθάνομαι και εγώ σαν να έχω γνωρίσει τον Γέροντα. Παπα-Φώτη προσευχήσου για την Εκκλησία μας και για την Ελλάδα μας!
