Η περίοδος της νηστείας είναι μια περίοδος προετοιμασίας για να δεχτούμε το Θείο θαύμα της Ανάστασης. Επομένως, πρέπει να συνοδεύεται από προσευχή.
Ἡ εὐχή μου καί ἡ προσευχή μου, ἀδελφοί χριστιανοί, γιά σᾶς τό ἱερό ποίμνιο, πού διακονῶ, εἶναι νά προοδεύετε πνευματικά. Ἐπιθυμῶ νά στερεώνεστε ὅλο καί περισσότερο στήν πίστη καί στήν ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι θά κυλάει ὄμορφα ἡ ζωή σας, γιατί θά ἔχετε μέσα σας καί μέσα στήν οἰκογένειά σας τήν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας μας.
Γιά νά τό πετύχετε ὅμως αὐτό, χριστιανοί μου, χρειάζεται ἐκ μέρους σας νά ἀγαπήσετε δύο πράγματα: Τήν προσευχή καί τήν ἄσκηση. Αὐτά τά δύο πρέπει νά χαρακτηρίζουν τήν ζωή τοῦ χριστιανοῦ καί ὅποιος δέν τά ἔχει αὐτά, εἶναι δεῖγμα αὐτό ὅτι δέν εἶναι καλός χριστιανός, ὅτι δέν γεύεται τόν Θεό καί ἄς φαίνεται κατά τά ἄλλα ὡς ἕνας καλός ἄνθρωπος καί ἕνας ἀξιότιμος κύριος. Ἀπό τούς βίους τῶν ἁγίων μας ὅμως φαίνεται ὅτι αὐτά τά δύο, ἡ προσευχή καί ἡ ἄσκηση, εἶναι πολύ ἀναγκαῖα στό νά βροῦμε καί νά ζοῦμε τόν Θεό μας καί νά πετύχουμε τήν ἕνωση μαζί Του. Γιατί αὐτός εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας: Ἡ ἕνωσή μας μέ τόν Θεό, πού τό λέμε Θέωση. Ἐπειδή λοιπόν ἡ προσευχή καί ἡ ἄσκηση, εἶναι ἀναγκαῖα, γι᾽ αὐτά τά δύο θά σᾶς μιλήσω μέ λίγα λόγια στό φυλλάδιο αὐτό καί παρακαλῶ νά τά προσέξετε.
Γιά τήν προσευχή, πρῶτον, ἔχω νά πῶ, ἀδελφοί, ὅτι πρέπει νά τήν ἀγαπήσουμε πολύ, σάν τό πιό γλυκό πράγμα στήν ζωή μας καί τό πιό ἀναγκαῖο γιά νά σταθοῦμε στά πόδια μας. Ὅταν προσευχόμαστε στήν Παναγία, μιλᾶμε μέ τήν Παναγία! Πεῖτε μου, ὑπάρχει τίποτε ἀνώτερο καί γλυκύτερο ἀπ᾽ αὐτό; Ὄχι, δέν ὑπάρχει. Πραγματικά, ὅταν στεκόμαστε μπροστά σέ μιά εἰκόνα τῆς Παναγίας μας καί προσευχόμαστε σ᾽ αὐτήν, πρέπει νά νοιώθουμε ὅτι εἶναι παροῦσα ἡ Παναγία στήν εἰκόνα αὐτή καί μᾶς βλέπει καί μᾶς ἀκούει. Καί ὅταν λέμε ἀπό τήν καρδιά μας τά λίγα λόγια τῆς προσευχῆς μας, νοιώθουμε ἔπειτα χαρούμενοι καί δυναμωμένοι στήν καρδιά. Αὐτό εἶναι πραγματική χαρά, πού δέν συγκρίνεται μέ καμιά χαρά τοῦ κόσμου, οὔτε μέ σαρκικούς ἔρωτες οὔτε μέ κοσμικές προβολές καί δόξες καί τιμές. Δέν βαριέστε! Ὅλα μάταια εἶναι αὐτά. Μάταια καί κούφια πράγματα. Χριστιανοί μου, νά προσεύχεστε! Ἄν καταφέρω κάποιον πού δέν προσευχόταν ἤ προσευχόταν ρηχά καί ἐπιπόλαια καί ὄχι ἐγκάρδια, ἄν τόν καταφέρω, λέγω, αὐτόν νά προσεύχεται, τότε πέτυχα καί ἐγώ στήν ἀποστολή μου ὡς ἱερέας καί ἀρχιερέας. Διαφορετικά εἶμαι ἀποτυχημένος ὡς ποιμένας καί ἄς φαντάζομαι ὅτι κάτι κάνω. Νά προσεύχεστε, χριστιανοί μου! Νά ἀνοίγετε τήν καρδιά σας καί νά μιλᾶτε στό Θεό ἐλεύθερα. Ἕνας μεγάλος ἅγιος, ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, μᾶς λέγει ὅτι παράδειγμα προσευχῆς πρέπει νά παίρνουμε τά μικρά παιδιά. Τά παιδάκια μιλᾶνε ἐλεύθερα στόν πατέρα τους καί τοῦ λένε ἀπαιτητικά ὅτι θέλουν καραμέλλες! Ἔτσι πρέπει νά προσευχόμαστε καί ᾽μεῖς: Μέ παιδικότητα καί μέ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό καί νά τοῦ λέμε ἐλεύθερα ὅ,τι θέλουμε. Μάθετε ὅμως, χριστιανοί μου, νά λέτε καί αὐτές τίς δύο σύντομες προσευχές, τό ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΕ ΜΕ καί τήν ἄλλη προσευχή στήν Παναγία μας, ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ.
Μαζί μέ τήν προσευχή, ἀδελφοί, πρέπει νά κάνουμε καί ἄσκηση. Πρέπει ὅλοι νά γίνουμε ἀσκητές, ἄν θέλουμε νά προοδεύσουμε πνευματικά. Εἴδατε; Οἱ ἀθλητές ἀσκοῦνται. Τά παιδιά στά σχολεῖα κάνουν ἀσκήσεις γιά νά μάθουν μαθηματικά καί ξένες γλῶσσες. Καί οἱ χριστιανοί πρέπει νά ἀσκούμαστε σέ ἀσκητικά παλαίσματα. Δηλαδή: Νά κάνουμε μετάνοιες, ὅσοι μποροῦμε. Νά πηγαίνετε μέ τά πόδια στό τάδε ἐξωκκλήσι προσευχόμενοι στό δρόμο καί λέγοντας τά αἰτήματα πού ἔχει ἡ καρδιά σας. Ἄσκηση σημαίνει γενικά νά μήν ἀγαπᾶμε τήν καλοπέραση καί τήν ἄνεση, ἀλλά νά ζοῦμε λιτά καί νά προτιμᾶμε τά ταπεινότερα καί τά πτωχότερα στήν ζωή μας. Ἄσκηση πάλι, πού εὐαρεστεῖ πολύ τόν Θεό, εἶναι τό νά βάλουμε κανόνα τό νά μήν κατηγοροῦμε κανένα. Ἀλλά ἡ καλύτερη ἔκφραση τῆς ἀσκητικότητάς μας σάν χριστιανοί εἶναι ἡ Νηστεία. Νά νηστεύετε, χριστιανοί μου! Καί ἰδιαίτερα νά μάθετε τά παιδιά σας νά νηστεύουν. Δέν θά πάθουν τίποτε, τίποτε δέν θά πάθουν, ἄν δέν φᾶνε τό κρέας ἤ τό παγωτό τήν Παρασκευή ἡμέρα. Φτάνει αὐτό σάν νηστεία γιά τά παιδιά. – Αὐτά τά δύο, ἀδελφοί, γιά τά ὁποῖα σᾶς μίλησα, τήν νηστεία καί τήν προσευχή εἶναι πολύ δυνατά φάρμακα: Διώχνουν καί δαιμόνια. Ἔτσι μᾶς εἶπε ὁ Κύριος: «Τοῦτο τό γένος (= τῶν δαιμόνων τό γένος) ἐν οὐδενί δύναται ἐξελθεῖν εἰ μή ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ» (Μάρκ. 9,29).
