Ήταν λιγότερο από ένα μήνα πριν από την αγιοποίηση -την ημέρα μνήμης του άγιου Γερμανού, στη γιορτή των άγιων Σεργίου και σχετικά με αυτό πού επρόκειτο να λάβει χώρα, ό επίσκοπος Νεκτάριος είπε στους αδελφούς αυτό πού ό γέροντας του τον είχε διδάξει για τις μεσιτεύσεις των Αγίων: «Όταν ήμουν στην Όπτινα με τον γέροντα Νεκτάριο μου έδωσε ως κανόνα προσωπικό την προσευχή της Όπτινα των “πεντακοσίων” με κομποσκοίνι και μου είπε: Σκέψου μόνο, πόσο μεγάλο πράγμα είναι να προσεύχεσαι στους Αγίους! Όταν λέμε, Άγιοι Πάντες, πρεσβεύσατε υπέρ ημών στο Κύριο, εκείνη την στιγμή στη Βασιλεία των Ουρανών όλοι οι Άγιοι πού κυκλώνουν τον θρόνο του Θεού υποκλίνονται ταυτόχρονα ενώπιων του Κυρίου και όλοι μαζί κραυγάζουν: Κύριε έλέησον”».

Αυτός ό κανόνας προσευχής, τον όποιο ακολουθούσαν στο μοναστήρι της Οπτινα, αποτελείται από τριακόσιες ευχές στον Ιησού («Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με, τον αμαρτωλό»), εκατό προσευχές στη Θεοτόκο («Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς»), πενήντα στον φύλακα άγγελο «Άγιε Αγγελε (του Κυρίου), φύλακά μου, πρέσβευε (στον Κύριον) υπέρ εμού» και πενήντα σε όλους τούς Αγίους («Άγιοι Πάντες, πρεσβεύσατε υπέρ ημών»).

ΒΙΒΛ. Π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΤΟΜΟΣ Β