Ένας Αθωνίτης που είχε διορατικό χάρισμα έβλεπε όλα τα στίφη των δαιμόνων , από τα οποία το ένα ήταν σιχαμερώτερο από το άλλο . Ανάμεσα όμως σε όλα , ένα φαινόταν τόσο σιχαμερό που αηδίαζε κανείς μόνον κα μόνο να το βλέπει . Ο ασκητής το κοίταζε και αναρωτιόταν από που να προερχόταν αυτή η φοβερή ασχήμια του.
– Γιατί μας κοιτάζεις τόσο παράξενα ,καλόγηρε; ρώτησε με σατανική ειρωνεία ένας δαίμονας . ‘Ολοι αυτοί που βλέπεις είναι εκείνοι που πειράζουν τους καλόγερουςκαι με κάθε τρόπο προσπαθούν να τους εμποδίσουν στη σωτηρία τους προξενώντας ακηδία με τη σκέψη των συγγενών και της πατρίδας και βάζοντας λογισμούς να αφήσουν το Όρος και να γυρίσουν στον κόσμο .
Αυτούς που φεύγουν από εκεί και πετάν τα ράσα σε εμένα πέφτει να τους κουβαλώ στους ώμους ως το καράβι και αυτοί είναι που μου έφαγαν έτσι το λαιμό και την πλάτη . Κι αφού τους κουβαλήσω στο καράβι , ταξιδεύω κι εγώ μαζί τους στον κόσμο.
Ο γέροντας σταυρωκοπήθηκε και όλα χάθηκαν.
Αναρτήθηκε από PROSKINITIS