Τό 2009 κυκλοφόρησε ἀπό τά Ἑλληνικά Ταχυδρομεῖα μία  σειρά γραμματοσήμων μέ θέματα ἐμπνευσμένα ἀπό τή ζωή τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἀνάμεσα σ᾿  αὐτά κυκλοφόρησε καί τό εἰκονιζόμενο στή φωτογραφία γραμματόσημο, μέ τή μορφή  τοῦ ὁσιακῆς μνήμης μοναχοῦ Ἱεροθέου Καυσοκαλυβίτου, γέροντος τῆς καλύβης τοῦ Ἁγ.  Ἀκακίου (+ 1966).

 Ὁ  γέ­ρων Ἱ­ε­ρό­θεος

Στήν  ἁ­γι­ο­τόκο αὐτή Κα­λύβη τοῦ Ἁ­γίου Ἀ­κα­κίου βρί­σκουμε τόν γέ­ροντα Ἱ­ε­ρό­θεο, πού ἦρθε τό 1907 μαζί μέ  τόν ἀ­δελφό του παπα-Θε­ό­δωρο (ὁ ὁ­ποῖος ἔ­γινε ἀρ­γό­τερα ἡ­γού­με­νος στή  μονή Γρη­γο­ρίου) ἀπό τήν Ἀ­με­ρική, ὅ­που ἐρ­γά­ζον­ταν ὡς με­τα­νά­στες. Μέ  ἀ­φορμή ἕνα ὑ­περ­φυ­σικό γε­γο­νός ὁ­δη­γή­θη­καν στή στα­θερή ἀ­πό­φαση νά  ἐγ­κα­τα­λεί­ψουν τόν κό­σμο καί νά ἔλ­θουν στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος. Ἕνα δι­δα­κτικό  πε­ρι­στα­τικό τούς συ­νέβη τήν ἡ­μέρα πού ἔ­φθα­σαν στήν Κα­λύβη καί ἔ­δειξε τή  με­τέ­πειτα θε­ά­ρε­στη πνευ­μα­τική πο­ρεία τους. Τήν ὥρα πού ἔ­φθα­σαν στήν  αὐλή τῆς Κα­λύ­βης, βρέ­θη­καν μπρο­στά σ’ ἕνα ἀ­να­πάν­τεχο συμ­βάν, κα­θώς τή  στι­γμή ἐ­κείνη ἐκ­δη­λώ­θηκε ἔν­τονος δι­α­πλη­κτι­σμός ἀ­νά­μεσα στό γέ­ροντα  τῆς Κα­λύ­βης μο­ναχό Δι­ο­νύ­σιο τόν Χῖο († 1934) καί τούς ὑ­πο­τα­κτι­κούς  του· γε­γο­νός πού θά ἔ­πρεπε νά ἐκ­θέ­σει πολύ τή συ­νο­δεία στά ἔκ­πλη­κτα  μά­τια τῶν ὑ­πο­ψη­φίων νέων με­λῶν. Ἡ στα­θερή ὅ­μως ἀ­πό­φαση τῶν δύο νέων γιά  τή μο­να­χική ζωή γιά τήν ὁ­ποία καί ἄ­φη­σαν τίς ἀ­νέ­σεις τῆς Ἀ­με­ρι­κῆς,  ὑ­περ­πή­δησε τά φαι­νό­μενα ἐμ­πό­δια καί ἔτσι πα­ρέ­μει­ναν καί τε­λικά  κοι­νο­βί­α­σαν στήν Κα­λύβη. Ἀρ­γό­τερα, ὁ γέ­ρον­τάς τους ἐ­δι­η­γεῖτο ὅτι τό  πα­ρα­πάνω πε­ρι­στα­τικό δέν ἦ­ταν παρά δο­κι­μα­σία πού ἐ­πέ­τρεψε ὁ Θεός γιά  τά νέα κα­λο­γέ­ρια, κα­θώς μέ­χρι τήν ὥρα ἐ­κείνη, τί­ποτε δέν εἶχε  δι­α­τα­ρά­ξει τήν ἀ­γάπη καί τήν εἰ­ρήνη πού βα­σί­λευε στή συ­νο­δεία. Ὁ  γέ­ρων Ἱ­ε­ρό­θεος ἔ­γινε μο­να­χός τό 1911.

   Γιά δε­κα­ε­τίες ὁ γέ­ρων Ἱ­ε­ρό­θεος εἶχε  τή δι­α­κο­νία νά πα­ρα­σκευ­ά­ζει τά πρό­σφορα γιά τίς λει­τουρ­γίες τόσο τοῦ  Κυ­ρι­α­κοῦ ὅσο καί τῶν Κα­λυ­βῶν. Ἀ­γα­ποῦσε πολύ τήν κοινή δι­α­κο­νία τῶν  Πα­τέ­ρων στό Κυ­ρι­ακό. Ἦ­ταν ἄ­ρι­στος ξυ­λο­γλύ­πτης καί καλ­λι­τέ­χνης  κολ­λυ­βᾶς στήν Πα­νή­γυρη τῆς Λαύ­ρας, κατά τήν ἑ­ορτή τοῦ ὁ­σίου Ἀ­θα­να­σίου  τοῦ Ἀ­θω­νί­του· πα­ρά­δοση γιά τήν Κα­λύβη τοῦ Ἁ­γίου Ἀ­κα­κίου πού  συ­νε­χί­ζε­ται μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί στίς μέ­ρες μας. Τήν τέ­χνη τῆς  ξυ­λο­γλυ­πτι­κῆς τήν εἶχε μά­θει ἀπό τόν συ­να­σκητή του, γέ­ροντα Ἀρ­σέ­νιο,  στόν ὁ­ποῖο θά ἀ­να­φερ­θοῦμε πα­ρα­κάτω. Μά καί ἐ­κεῖ­νος μέ τή σειρά του, εἶχε  δι­δά­ξει τό ἐρ­γό­χειρο αὐτό σέ ἄλ­λους Πα­τέ­ρες.

     Δέν θά πρέ­πει ἐπίσης νά πα­ρα­λεί­ψουμε  νά προ­σθέ­σουμε τή χάρη πού εἶχε ὁ γέρων Ἱερόθεος, μέ τό λόγο καί τίς  συμ­βου­λές του, πού ἦ­ταν βάλ­σαμο γιά κάθε ψυχή, νά ἀ­να­παύει τούς  λο­γι­σμούς ὅ­λων τῶν πα­τέ­ρων πού τόν ἐ­πι­σκέ­πτον­ταν. Τό ἐρ­γα­στή­ριό του  ἦ­ταν ἀ­νοι­κτό σέ ὅ­λους. Εἶχε ὅ­μως συ­νάμα τή φρό­νηση, νά μήν ὑ­πάρ­χει σ’  αὐτό κα­νένα κά­θι­σμα, ὥ­στε οἱ ἐ­πι­σκέ­πτες του νά μήν κά­θον­ται πολύ καί  ἀρ­γο­λο­γοῦν.

  Δι­η­γεῖ­ται γιά τόν γέ­ροντα Ἱ­ε­ρό­θεο καί  τούς ἄλ­λους πα­τέ­ρες τῆς Κα­λύ­βης τοῦ Ἁ­γίου Ἀ­κα­κίου κατά τό ἔ­τος 1938, ὁ  ἀρ­χι­μαν­δρί­της Χε­ρου­βείμ Κα­ράμ­πε­λας († 1979), ὁ ὁ­ποῖος ἔ­λαβε τή  μο­να­χική του κουρά τό 1940 στό Κελλί τοῦ Ἁ­γίου Ἀ­θα­να­σίου τοῦ Ἀ­θω­νί­του  πού βρί­σκε­ται πάνω ἀπό τά Καυ­σο­κα­λύ­βια:

«Στά  Καυ­σο­κα­λύ­βια κα­τέ­βη­καν καί με­ρι­κοί μο­να­χοί γε­μᾶ­τοι προ­θυ­μία καί  ἐ­ξυ­πη­ρε­τι­κό­τητα. Ἕ­νας μά­λι­στα, ὁ γερο-Τι­μό­θεος, ἡ­λι­κίας ἄνω τῶν  ἑ­ξῆντα ἐ­τῶν, μέ αὐ­θόρ­μητη ἀ­γάπη ἀ­πέ­σπασε τίς ἀ­πο­σκευές ἀπό τά χέ­ρια  μου καί τίς φορ­τώ­θηκε! Ἀ­νε­βή­καμε μαζί σ’ ἕνα ὕ­ψωμα, ἀπ’ ὅ­που  ἀν­τι­κρί­σαμε ξα­φνικά ὁ­λό­κληρη τήν κα­τα­πρά­σινη Σκήτη τῶν  Καυ­σο­κα­λυ­βίων… Στά δρο­μά­κια τῆς σκή­της νό­μιζα ὅτι πε­τοῦσα. Ὁ­λό­κληρη  σχε­δόν ἡ σκήτη εἶ­ναι ἕνα δά­σος ἀπό δέν­δρα. Πή­γαμε καί στό ἀ­σκη­τή­ριο τοῦ  ἁ­γίου Ἀ­κα­κίου τοῦ Καυ­σο­κα­λυ­βί­του. Στήν κα­λύβη αὐτή, πρός με­γάλη μου  ἔκ­πληξη καί χαρά, μᾶς ὑ­πο­δέ­χθηκε ὁ μο­να­χός πού μέ εἶχε βο­η­θή­σει στίς  ἀ­πο­σκευές, ὁ γερο-Τι­μό­θεος. Ἐν τῷ με­ταξύ ἦλ­θαν καί τά ἄλλα μέλη τῆς  συ­νο­δείας, ὁ γερο-Ἀ­κά­κιος καί ὁ πα­τήρ Ἱ­ε­ρό­θεος.

  Ὁ γερο-Ἀ­κά­κιος, μέ τήν σφη­νο­ειδῆ  γε­νει­άδα καί τήν ἔν­ρινη φωνή, ἦ­ταν πάνω ἀπό ὀ­γδόντα ἐ­τῶν. Νό­μι­ζες πώς  ξε­κόλ­λησε κά­ποια βυ­ζαν­τινή τοι­χο­γρα­φία πα­λαιοῦ ὁ­σίου καί  πα­ρου­σι­ά­σθηκε ξα­φνικά μπρο­στά σου! Ὁ γερο-Ἱ­ε­ρό­θεος ἦ­ταν ἀ­δελ­φός τοῦ  προ­η­γου­μέ­νου τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς Γρη­γο­ρίου παπα-Θε­ο­δώ­ρου. Μέ τήν  κα­λω­σύνη καί τήν ἁ­πλό­τητά του συ­νε­πλή­ρωνε τήν ὄ­μορφη εἰ­κόνα τῆς  ἐ­κλε­κτῆς ἐ­κεί­νης συ­νο­δείας. Ἐ­πή­ραμε τό ἁ­πλό κέ­ρα­σμα πού μᾶς  προ­σέ­φερε μέ τά φτω­χικά του σερ­βίτ­σια, ἀ­πο­λαμ­βά­νον­τας τήν  ἀ­πε­ραν­το­σύνη τοῦ Αἰ­γαίου. Ἡ θέα ἀπό τόν Ἅ­γιο Ἀ­κά­κιο εἶ­ναι ἀ­λη­θινό  πα­νό­ραμα…

  Ὁ γέ­ρων Ἱ­ε­ρό­θεος ἐ­κοι­μήθη ὁ­σι­ακά τό  1966 μετά ἀπό τή Θεία Λει­τουρ­γία πού εἶχε γί­νει στήν Κα­λύβη του καί ἀ­φοῦ  εἶχε με­τα­λά­βει τῶν θείων μυ­στη­ρίων.

Τό παραπάνω κείμενο εἶναι ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ  μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου ΑΓΙΑΣΜΕΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΩΝ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΩΝ, τό ὁποῖο  κυκλοφόρησε πρόσφατα, σύν Θεῷ, σέ τρίτη ἔκδοση. Στό ἐξώφυλλο εἰκονίζεται ὁ γέρων  Ἱερόθεος νά φιλοτεχνεῖ ἕνα ἀπό τά ξυλόγλυπτά του.