Κυρίαρχε Θεέ, «Εσύ έγινες σε μας καταφυγή από γενεά σε γενεά», στρεφόμαστε σε Σένα την περίοδο αυτή της πρωτοφανούς κρίσης που μαστίζει το λαό μας και προσευχόμαστε για την οδηγία και τη δύναμη Σου.
Προσευχόμαστε για το λαό μας, που σύννεφα απαισιοδοξίας και κατάθλιψης έχουν καλύψει τον ορίζοντα του και δεν βλέπει να έρχεται βοήθεια από πουθενά. Φέρνουμε σε Σένα την καρδιά μας, με τις ανησυχίες, τους φόβους και τις αγωνίες μας για την αξιοθρήνητη κατάστασή μας.
Προσευχόμαστε, με πόνο ψυχής, για την αγαπημένη μας πατρίδα, με την τόση μεγάλη πνευματική και ιστορική κληρονομιά. Εσύ τίμησες το λαό μας, με το προνόμιο να δώσεις μέρος του Λόγου Σου στη γλώσσα μας.
Προσευχόμαστε να κατευθύνεις το νου και τις καρδιές των πολιτικών μας και να τους οδηγήσεις να πάρουν σοφές και συνετές αποφάσεις με ψυχραιμία για να κάνουν αυτό που είναι σωστό και δίκαιο, ώστε να έχουμε ελευθερία και ασφάλεια.
Ως πιστά παιδιά Σου, αναγνωρίζουμε τη μεγάλη ευθύνη μας, γιατί δεν προσευχηθήκαμε όσο θα έπρεπε με συντριβή, ταπείνωση και μετάνοια. Σε παρακαλούμε να συγχωρέσεις το λαό μας, που Σ’ έχει λησμονήσει και αποστάτησε από τους νόμους Σου. Σώσε μας από την αλαζονεία, ασέβεια και υπερηφάνεια μας. Κύριε, μόνο Εσύ έχεις τη δύναμη να βγάλεις το λαό μας από την κρίση. Πιστεύουμε θα το κάνεις! Αμήν.
..Ας σχολάζουμε στην προσευχή και ας παρακαλούμε τον Κύριό μας να μας γίνει ίλεως και να σώσει από τους επιβούλους μας τον ελληνισμό ολόκληρο. Η απόφαση της Βουλής μας έκανε υπερήφανους. Καλή και η δήλωση του Αρχιεπισκόπου για την περιουσία. Η μεγαλύτερη ομως περιουσία μας είναι η προσευχή. Δεν άκουσα κανένα θρησκευτικό ηγέτη να παροτρύνει τους πιστούς σε προσευχή. Αν νομίζουμε ότι μόνοι μας μπορούμε να τα καταφέρουμε χωρίς τη θεία βοήθεια γελιώμαστε. Ο Κυριος μας λεει:Αιτείσθε και ου λαμβάνετε, διότι ου νομίμως αιτείσθε. Τί δάκρυα έχουμε να προσφέρουμε στον Κύριο;Τι γόνατα ροζιασμένα θα του δείξουμε;Ετσι θα έρθει η θεια βοήθεια;Οι Ρώσοι ζητούν ανταλλάγματα για υλική βοήθεια. Ο Χριστός μας δεν ζητάει τίποτα. Μονο προσευχή. Είμαστε στο χείλος του γκρεμού και απεγνωσμενα ζητούμε οι ξένοι να μας βοηθήσουν. Μα έχουμε δικό μας. Εχουμε τον Κύριό μας. Γιατί τον ξεχνάμε;Γιατι τον παραθεωρούμε; Είμαστε ταλαίπωροι, που λεγόμαστε Χριστιανοί, αλλά δεν βιώνουμε σαν Χριστιανοί. Δεν νιώθουμε το Θεό Πατέρα μας και ρύστη απο τις συμφορές μας. Δέκα ψυχές αν βρίσκονταν να ευχόντουσαν θα είχαμε αλλάξει τις βουλές των ξένων. Στείλε αυτο το μήνυμα στους δικούς μας και πές τους αμεσα. Τώρα έχουμε ανάγκη:Τώρα πρέπει να βιάσουμε το θελημα του Κυρίου. Τώρα να δείξουμε οτι είμαστε δούλοι του. Μην αμελούμε. Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας. Τον Κανόνα αυτόν δώστον σε όποιον Ιερέα νομίζεις να τον ψάλλει. Εύχου. Ελάχιστος
—
Καθηγητής Δρ. Χαράλαμπος Μπούσιας
Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας