Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης
Μιὰ ἀπεριόριστη ὀργὴ μὲ κατακλύζει ὅταν ἀντιλαμβάνομαι νὰ πονάει τόσο πολύ, ἀβάσταχτα, ἡ καρδιά μου μπροστὰ στὴν προδοσία τῆς πατρίδας μου! Ἔχω νὰ γράψω πολλὰ μὰ θὰ ἀρκεστῶ πρὸς τὸ παρὸν νὰ ἐκφραστῶ γιὰ τὴν ἀνοησία τῶν Κυπρίων, πῶς πληγώνομαι ἀπ’ αὐτήν! Δηλαδὴ τοῦ προέδρου Ἀναστασιάδη καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, ποὺ οὔτε λίγο οὔτε πολύ, κατ’ ἀκρίβεια δηλαδή, μᾶς ὁρμηνεύουν ξεδιάντροπα νὰ πουλήσουμε τὸ ἱερὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας στοὺς βόρειους γείτονες.
Ὁ ἕνας μέσα στὰ μαῦρα ράσα – κρυψώνα σκοτεινῶν θεωριῶν του, ἐξέφρασε τὴν ἀδιαφορία του γιὰ τὸ ἂν ὀνομασθεῖ “Μακεδονία” τὸ βορεινὸ ἐξάμβλωμα τῆς σλαβικῆς προπαγάνδας.
Ὁ ἄλλος καὶ καλά πρόεδρος, γιαλατζὶ δηλαδή, δὲν τὸν πειράζει δήλωσε νὰ ὀνομαστοῦν καὶ βόρεια Ἑλλάδα τὰ Σκόπια.
Σοβαρὰ τώρα; Μιλοῦν αὐτοὶ μὲ τέτοια ἀναίδεια ποὺ μόνο μασωνικὴ διάσταση μπορῶ νὰ προσδώσω στὴ σκέψη τους ὥστε νὰ δικαιολογήσω τὴ βλακεία. Αὐτοὶ ποὺ ἔχουν τόσα προβλήματα μὲ τὴν λεγόμενη “Βόρεια Κύπρο”. Ἔλεος Κύριε! Σχώρνα με. Θέλω νὰ φτύσω ἀπὸ ἀηδία, Ἥμαρτον!
