Δείτε εδώ το καταδικαστήριον του π. Θεοδώρου Ζήση.
Δείτε και κατεβάστε απο εδώ, εδώ και εδώ την κριτικήν μας επι του καταδικαστηρίου.

 

Καταρχήν να πούμε ότι το μητροπολιτικό καταδικαστήριο του πατρός Θεοδώρου Ζήση περιλαμβάνει σχεδόν 100 σελίδες.

Έτσι για την σύγχρονη νεοελληνική εκκλησιαστική ιστορία να σημειώσουμε ότι οι δικαστές και κατήγοροί του είναι η ακόλουθη κακόδοξη τριανδρία επισκόπων-κατασκόπων αρχι-Οικουμενιστών:
1. Ο οικουμενικός πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος.
2. Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος.
3. Ο πρώην πρωτοσύγκελος του Θεσσαλονίκης (και νύν μητροπολίτης Φιλίππων Νεαπόλεως και Θάσου) κ. Στέφανος Τόλιος.
4. Και λοιπά ακαδημαϊκά φερέφωνα, αχάπαροι, αμαθείς, ημιμαθείς και αυλικοί κληρικο-λαϊκοί φιλο-οικουμενιστές.

Ο ιερώς αποτειχισθείς και μέγας πρωτοπρεσβύτερος της Θεσσαλονίκης π. Θεόδωρος Ζήσης (Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής) κατηγορείται, εν μέρει δικαίως, διότι προσάπτει σημαίνουσα αντιρρητική μομφή και πολεμική κατηγορία κατά του οικουμενικού πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και κατά του οικείου μητροπολίτου αυτού του Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου, ότι αμφότεροι είναι αιρετικοί, αρχι-οικουμενιστές, δεινοί Κολυμβαριστές και ότι αιρετίζουν ασύστολα εις βάρος του Χριστεπώνυμου πληρώματος.
Όντως ο π. Θεόδωρος μετά των συν αυτώ τους κατηγορεί δικαίως και ευλόγως.

Η κατηγορία-μομφή και οι οργανωμένες δυναμικές αντιρρήσεις του πατρός Θεοδώρου Ζήση κατά των εν λόγω επισκόπων-κατασκόπων θεωρώ ότι δεν είναι έωλη και ούτε άδικη.

Πρόκειται για δικαίαν και ακριβήν εκκλησιαστικήν μομφή έναντι των προειρημένων κακόδοξων, πεπλανημένων και Χριστεμπόρων εκκλησιαστικών ταγών.

Κάποιος κάποτε τέλος πάντων πρέπει να βγάλει το φίδι από την τρύπα και τα κάστανα απ΄την φωτιά.

Οι κατηγορίες τώρα -κατά του π. Θεοδώρου Ζήση- τόσον του οικουμενικού πατριάρχου όσο και του μητροπολίτου Ανθίμου, καθώς και η απολογία του πατρός Θεοδώρου (στο εξής π. Θ.Ζ.) μαζί με πλήθος επώνυμων μαρτυριών -υπέρ του τελευταίου- βρίσκονται στο βιβλίο του «Η ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΜΟΥ ΣΤΟΝ Ι.Ν. ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ» (Απάντηση στον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης), εκδόσεις: «Το Παλίμψηστον», σσ. 143.

Ο καθηγητής Κανονολόγος κ. Παναγιώτης Μπούμης, μας προσδιορίζει στο εγχειρίδιο Κανονικόν Δίκαιον (σελ. 105) με κάθε διακριτή ακρίβεια ποιοί είναι οι ετερόδοξοι και ποιοι είναι οι αιρετικοί:
1. Ετερόδοξος είναι εκείνος ο οποίος, αν και δεν έχει αφορισθεί ή καθαιρεθεί επίσημα από την Εκκλησία, πιστεύει σε διαφορετική θεολογική διδασκαλία απ΄ ότι διδάσκει σύσσωμη η Πατερική Θεολογία της Ορθόδοξης Καθολικής Εκκλησίας.
2. Αιρετικός λέγεται και είναι εκείνος ο οποίος, έχει αφορισθεί και καθαιρεθεί επίσημα από την Εκκλησία, διότι πιστεύει και διδάσκει διαφορετική θεολογική διδασκαλία απ΄ ότι διδάσκει σύσσωμη η Πατερική Θεολογία της Ορθόδοξης Καθολικής Εκκλησίας.
3. Αιρετικοί μπορούν να λέγονται επίσης και εκείνοι, όπου δεν έχουν ακόμη αφορισθεί ή καθαιρεθεί, εφ΄ όσον πιστεύουν και διδάσκουν διαφορετική θεολογική διδασκαλία από την Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία.

Κοινή σχέση ή συνισταμένη του αιρετικού/ετεροδόξου, ανεξάρτητα αν έχουν επίσημα ή όχι αφορισθεί, είναι: ότι πιστεύουν και διδάσκουν σε διαφορετική θεολογική διδασκαλία απ΄ ότι διδάσκει σύσσωμη η Πατερική Θεολογία της ορθοδόξου Εκκλησίας. Άρα, θεο-λογικώς, είναι συνώνυμες οι λέξεις και μπορούν να χρησιμοποιηθούν εν διακρίσει στα θεολογικά πράγματα ως εναλλάξ.

Είναι ίδιον σατανικό ελάττωμα και παγκάκιστο ληστρικό σύμπτωμα εκ των «συντηρητικών» Κολυμπαριστών ταγών να εξασκούν άδικους διωγμούς κατά των παραδοσιακών αντι-οικουμενιστών κληρικών, μοναχών και λαϊκών. Ο π. Θεόδωρος Ζήσης ως αρχηγέτης του αντι-οικουμενιστικού μετώπου είναι ο σύγχρονος «ανανεωτής» της Πατερικής Θεολογίας και «παραδοσιακός» Κληρικός. Οι οικουμενιστές είναι ωστόσο «καινοτόμοι» και «συντηρητικοί» στα περί της θεολογίας.
Σύμφωνα με το Κανονικόν Δίκαιον του καθηγητού κ. Παναγιώτη Μπούμη στην σελίδα 69 μας ορίζει και μας προσδιορίζει με απόλυτη κανονολογική σαφήνεια και ακρίβεια τους εν λόγω κανονικούς και εκκλησιαστικούς όρους, όπου περιβάλλαμεν πιο πάνω σκόπιμα και εντός των εισαγωγικών.

Περιφραστικά να σας αναφέρω, χωρίς περιστροφές και τα αμέσως επόμενα κανονολογικά στοιχεία περί της θεολογικής ορολογίας:
1. Η εξαγγελία, η επεξήγηση, η ερμηνεία και η εφαρμογή, εξάπαντος η επαναφορά κάποιου Κανόνα στην επικαιρότητα, σημαίνει ανανέωση. Με την υπό προϋποθέσεις ανανέωση δια του ορθοδόξως και απλανώς θεολογείν, επικαιροποιεί, κανείς την ιερά Παράδοση και διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ο ανανεωτής πράττει και ενεργεί ορθόδοξα, καθότι είναι και παραδοσιακός.
2. Ο παραδοσιακός κληρικός, μοναχός και λαϊκός είναι ο με ακρίβεια τηρών και ακολουθών την ιερά Παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Είναι καθόλα ορθόδοξος και ακίνδυνος στην διδασκαλία του.
3. Ο παραδοσιακός και ανανεωτικός κληρικός-μοναχός και λαϊκός είναι και φιλελεύθερος, δηλ. φίλος της Αληθείας, η οποία αλήθεια με το Πνεύμα της Αληθείας ελευθερώνει τον άνθρωπον.
4. Ο συντηρητικός κληρικός, μοναχός και λαϊκός, δύνανται να είναι άκρως επικίνδυνοι για το Βασίλειον ιεράτευμα. Συντηρητικοί είναι οι πάσης φύσεως αιρετίζοντες νέο-Ορθόδοξοι και οικουμενιστές. Διότι συντηρητικός σημαίνει ότι κάποιος μπορεί να ΜΗΝ ακολουθεί και να ΜΗΝ συντηρεί ΜΟΝΟ την αυθεντική και γνήσια ιερά Παράδοση της φίλης Ορθοδοξίας, αλλά επι πλέον να διοχετεύει, να καλλιεργεί, να σπέρνει, να διακηρύττει, να προπαγανδίζει, να κατηχεί, να εμβολιάζει άλλες ετερόδοξες, ξένες, αιρετικές και απόβλητες ιδέες μέχρι και άλλες ανθρώπινες θρησκευτικές παραδόσεις, όπου δεσμεύουν και υποδουλώνουν στο σκότος της πλάνης, το γνήσιο και ενεργοποιημένο μέλος της Εκκλησίας.

Σε προσωπική τηλεφωνική συνομιλία που είχε ο γράφων, λόγου χάριν, με τον έτερο Κανονολόγο καθηγητή κ. Θεόδωρο Γιάγκου, για κάποιες προσωπικές του ενστάσεις και επιφυλάξεις στην κριτικήν μας εναντίον εκείνου και του κληρικού αδελφού του, ο ίδιος π.χ. μου αποκάλυψε ευθέως ότι κάποια προσυνοδικά Κείμενα τα οποία προετοιμάστηκαν για να υπογραφούν στο Κολυμπάριο, μετεσκευάσθησαν από τον ίδιο σε πιο συντηρητική μορφή. Φαίνεται ότι ο κύριος Γιάγκου συγχύζει, αδικαιολόγητα για την έδρα του, το ορθόδοξο απο το συντηρητικό Συνοδικό Κείμενο. Συντηρητικά συνοδικά και θεολογικά Κείμενα κατασκευάζουν, οι συντηρητικοί κληρικοί και θεολόγοι. Δηλαδή, κατά τον Κανονολόγο κ. Π. Μπούμη, τα κατασκευάζουν άκρως επικίνδυνοι άνθρωποι. Οι οποίοι μάλιστα μας υποκρίνονται δήθεν και τους φιλελεύθερους, κατά κόρον μετά των ετεροδόξων.

Σύμφωνα με το Κανονικόν Δίκαιον και τα προειρημένα σκόπιμα γραφθέντα μας οι οικουμενιστές είναι άκρως επικίνδυνοι άνθρωποι, διότι είναι συντηρητικοί, ενώ οι νόρμαλ αντι-οικουμενιστές δεν είναι συντηρητικοί, αλλά είναι παραδοσιακοί, φιλελεύθεροι και ανανεωτές της ιεράς Παραδόσεως, και συνεπώς αυτοί με την παραδοσιακή στάση τους έτσι ωφελούν την Εκκλησία. Ενώ οι άλλοι, την βλάπτουν!

Λόγου χάριν ο υπό των αρχι-οικουμενιστών «κατηγορούμενος», ο παραδοσιακός, ο φιλελεύθερος, ο ανανεωτής και ο ιερώς αποτειχισθείς π. Θεόδωρος Ζ., εξήγγηλε, εκήρυξε, επεξήγησε, ερμήνευσε, εν τέλει επανέφερε και εφήρμοσε την διακοπή του λειτουργικού μνημοσύνου του οικείου αιρετίζοντος επισκόπου του επι τη βάσει του ΙΕ΄ (15ου) ιερού Κανόνα. Οι αρχι-οικουμενιστές απαξιώνουν, δικάζουν-καταδικάζουν, διαβάλλουν, συκοφαντούν και λοιδορούν την εν λόγω σημαίνουσα προφητική και προδρομική του ενέργεια. Τα ίδια και χειρότερα πράττουν για κάθε μαθητή του.

Έτσι έχουν τα πράγματα, στην αντικειμενική τους διάσταση, και τούτο θα φανεί επ΄ ακριβώς νικηφόρα ίσως και μετά από 100 χρόνια, όταν όλοι εμείς αναχωρήσουμε για την μετά του τάφου ζωήν, και όταν η ληστρική προπαγάνδα των οικουμενιστών θα ξεφτίσει και ατονίσει.

Κατηγορείται, παράλληλα, ότι αποδίδει και είναι σφοδρός κατήγορος, εξ ιδίων του «υποκειμενικών κριτηρίων» δήθεν, έναντι των αιρετιζόντων και συντηρητικών συναδέλφων του.

Παραθεωρείται όμως στο εν λόγω καταδικαστήριο του μητροπολίτου Θεσσαλονίκης, ότι το εν λόγω αμφιλεγόμενο και καταδικαστικό-επισκοπικό πόρισμα ερείδεται κυρίως επάνω σε αιρετίζοντα, συκοφαντικά, αυθαίρετα, αστεία, γελοία και εμπαθή εξάπαντος «υποκειμενικά κριτήρια» αμφότερων των παναγ(ρ)ιώτατων ψευδοΕπισκόπων της Εκκλησίας, τόσον του οικουμενικού πατριάρχου όσον και του μητροπολίτου Θεσσαλονίκης.

Ο π. Θεόδωρος δεν μερίζει την Εκκλησία, αλλά μερίζει μάλλον ή μερίζεται με το ορθόδοξο και αντι-οικουμενιστικό του κήρυγμα, η αλήθεια από το ψεύδος. Συνεπώς, οι οικουμενιστές και οι σχισματικοαιρετικοί «ζηλωτές» ψεύδονται μεθοδικά, από πανουργία ή κουτοπόνηρα τον συκοφαντούν, διότι πορεύεται ούτως ο νέος ομολογητής κληρικός την ιερά Βασιλική οδό της Πατερικής και Ευαγγελικής μεσότητας.

Δεν είναι τυχαίο ή συμπτωματικό άλλωστε που ο όσιος Γέρων και Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου ο Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος Σταυροβουνιώτης μετά σύσσωμης της συνοδείας αυτού τον υποστηρίζουν στις λογής λογής αντιρρητικές και απολογητικές του ενέργειες. Επήλθε δηλαδή ωραία και εν διακρίσει ο τέλειος πνευματικός συγχρονισμός και μια άλλου και ανωτέρου είδους ιερά συμμαχία και συγχρονικότητα πνευματικών δυνάμεων.

Η Πατερική μεσότητα και ο ιερός συντονισμός είναι εκ των αγωνιστών κληρικών, μοναχών και λαϊκών, ένας αδιάλειπτος πόλεμος, κατά των δύο δαιμονικών άκρων: της αίρεσης και του σχίσματος.
Στην συνέχεια θα προσπαθήσουμε σταδιακά, αριθμητικά και συνοπτικά, να εντοπίσουμε και να σχολιάσουμε κριτικά-αντιρρητικά τις σωρηδόν ανακρίβειες και τα ψεύδη του καταδικαστηρίου:
1. Κατηγορεί (σελ. 3) η ανίερη τριανδρία τον Ζήσην, ότι: «ο κατηγορούμενος κινείται εξ ιδιωτικών και ιδιοτελών και όχι εκκλησιαστικών κινήτρων, εις το γεγονός ότι ο ίδιος παλαιότερον δεν διστάζει να ονομάζει «Εκκλησίας» τας άλλας Χριστιανικάς Ομολογίας αι οποίαι προέκυψαν μετά το Σχίσμα». Θα δούμε προς το τέλος ποια είναι η ακριβής αλήθεια έναντι αυτής της κατηγορίας.
2. Πράγματι εκ πρώτης όψεως (άν και μόνο άν δεχθούμε, ότι τα Πρακτικά δεν είναι πειραγμένα) να πούμε, ότι ο Ζήσης φαίνεται ότι διέπραξε τέτοιο σφάλμα. Το έπραξε όμως;
3. Να συμπληρώσω επ αυτού, σύμφωνα και με μια βασική αρχή της Λογικής, δεν πρέπει να κρίνουμε και να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα.
4. Τι θέλω να πώ; Δηλαδή, αν όντως ο Ζήσης έπραξε εν τη ρύμη του λόγου του σε προσωπικά ακαδημαϊκά εγχειρίδια, προσυνοδικά συνέδρια, επάνω σε διασκέψεις και θεολογικές συζητήσεις, νομιμοποιούνται οι ορκισμένοι οικουμενιστές εκείνοι οι πανούργοι και δόλιοι κατήγοροί του να διενεργούν και να πράττουν, συστηματικά και προκλητικά, το εν λόγω σκάνδαλο της αλλοίωσης της Πατερικής Εκκλησιολογίας, και μάλιστα να την διενεργούν γυμνή τη κεφαλή και ειδικά εξ άμβωνος; Πράγμα κατακριτέο, όπου ο Ζήσης όχι μόνον δεν το πράττει αλλά και το στηλιτεύει. Μάλιστα έτυχε να μου παραδεχθεί ότι «είμαστε δάσκαλοι και κάνουμε και λάθη».
5. Εδώ μου φαίνεται, ότι είναι και το μείζον σημείον της σημαίνουσας διαφοράς μεταξύ οικουμενιστών και αντι-οικουμενιστών.
6. Οι μέν πρώτοι θεσμοθετούν και διακηρύττουν ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ και ΕΜΜΟΝΙΚΑ, εξ άμβωνος, την πλάνη και την κακοδοξία. Οι δε δεύτεροι, στηλιτεύουν και καταγγέλουν, με ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΕΠΙΜΟΝΗ, εξ άμβωνος και πάλιν, την πλάνη και την κακοδοξία.
7. Όχι μόνον μας διακηρύττουν σε ασεβή τους κηρύγματα τέτοιαν σημαντική κακοδοξία ολκής αλλά τόλμησαν μάλιστα οι ασεβείς, οι αναιδείς και οι θρασείς τούτοι κακόδοξοι νόες να την ανυψώσουν και να την θεσμοθετήσουν σε «Πανορθόδοξα» και «Συνοδικά» αποφασισθέντα!…
8. Στο συγκεκριμένο σημείο (σελ. 3) όπου κατηγορείται ο π. Θ.Ζ. είναι φανερό από τα συμφραζόμενα, ότι έπρεπε «αι Εκκλησίαι» να τεθούν σε εισαγωγικά, διότι εμμέσως πλήν σαφώς τις μέμφεται ο ίδιος για διάφορες μάλλον υποκριτικές ενέργειες. Δεν τις αναγνωρίζει, όπως κάνουν οι σημερινοί οικουμενιστές, αλλά τις μέμφεται.
9. Σε άλλο σημείο, (σελ. 5) οι κατήγοροι του π. Θ.Ζ. τον λοιδωρούν και παρουσιάζουν αυτόν με έμμεσο τρόπο, ως κάποιον διαταραγμένο και ψυχοπαθήν κληρικό, εξ αιτίας του ότι κατά το παρελθόν ο ίδιος ο πατέρας Θεόδωρος εγκωμίαζε τον νύν οικουμενικό πατριάρχη (τότε ως μητροπολίτην Φιλαδελφείας) κ. Βαρθολομαίον, ότι εξέφραζε ο τελευταίος κάποιες πατερικές και ορθόδοξες θέσεις.
10. Αυτό το επιχείρημα αποδεικνύει μάλλον τον πατέρα Θεόδωρο, ότι δεν τρέφει ουδεμία προσωπική εμπάθεια κατά του οικουμενικού πατριάρχη, (μάλλον το αντίθετο συμβαίνει) και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα εναντίον του.
11. Στο εν λόγω σημείο ο τότε Φιλαδελφείας, και νύν οικουμενικός πατριάρχης, πράγματι διετύπωσε κατά το παρελθόν μια ορθόδοξη άποψη κατά της Διακοινωνίας (intercommunion) μεταξύ ορθοδόξων και σχισματικών ή και αιρετικών.
12. Αυτό τι ακριβώς να σημαίνει; Ότι τη σήμερον η ανίερη επισκοπική τρανδρία (Οικουμενικού-Θεσσαλονίκης-Καβάλας) είναι αμιγώς απλανή και ορθόδοξη ομάδα επισκόπων;
13. Το γεγονός ότι κάποτε ο οικουμενικός πατριάρχης εξέφραζε ως μητροπολίτης Φιλαδελφείας ορθόδοξο φρόνημα δεν αναιρεί καθόλου το τη σήμερον κατεγνωσμένο, κακόδοξο και διαβόητο αιρετικό του φρόνημα. Οι όποιες ορθόδοξες ενέργειες του παρελθόντος του δεν ανασκευάζουν, μαγικώς και ως έτυχεν, τις πρόσφατες και σωρηδόν κακόδοξές του ενέργειες.
14. Να υπενθυμίσω, ότι ο οικουμενικός πατριάρχης ενώ ως Φιλαδελφείας κατά το παρελθόν εμέμθη την διακοινωνία με τους αιρετικούς, μόλις έγινε πατριάρχης, στο ίδιο παρελθόν, την διενεργήσε πάραυτα κοινωνώντας αιρετικούς και σκανδαλίζοντας το πλήρωμα της Εκκλησίας. Εντός των προσεχών ημερών μάλιστα θα ανακηρύξει, για γεωπολιτικούς λόγους, σε Αυτοκέφαλον Τοπική Εκκλησία, την Σχισματικήν (;!) εκκλησία της Ουκρανίας. Δηλαδή θα εφαρμώσει και θα ευλογήσει την διακοινωνία μεταξύ ορθοδόξων και σχισματικών!…
15. Δεν είναι νομίζω, επ΄ άπειρον και διαχρονικά δεδομένο και εις τους αιώνας των αιώνων μια απαρασάλευτη εγγύηση, ότι τις επίσκοπος βάσει των παλαιών και ορθόδοξων παρελθοντικών φρονημάτων του ότι παραμένει απαρασάλευτος, αμετακίνητος και άτρεπτος εις τους επισκοπικούς του όρκους.
16. Η Εκκλησιαστική Ιστορία είναι γεμάτη ούκ ολίγων τρανών ιστορικο-εκκλησιαστικών παραδειγμάτων περί πάμπολλων πατριάρχων και μητροπολιτών, οι οποίοι διετάραξαν το Βασίλειον ιεράτευμα και αλλοίωσαν την πατερικήν Θεολογία της Εκκλησίας.
17. Σε μια άλλη περίπτωση, οι δόλιοι κατήγοροι του πατρός Θεοδώρου συγκρίνουν και πάλιν ανόμοια πράγματα, όπως π.χ.: συγκρίνουν, την σύγχρονη και ανανεωτική στηλιτευτική αγωνία και πολεμική εκκλησιολογία του ιερώς αποτειχισθέντα Ζήση, κατά των επίσημα υπογεγραμμένων και θεσμοθετημένων «πανορθόδοξων συνοδικών» αποφάσεων του Κολυμπαρίου, με τις προσωπικές του συμβουλευτικές (εσφαλμένες βέβαια, διότι ένας καθηγητής της Πατρολογίας, εικάζω, ότι δεν διεκδικεί κανένα αλάθητον, μιας και αυτό το αλάθητο του πάπα το εζήλεψαν μόνον μερικοί μικρόνοες και μικρόψυχοι πατριάρχες, αρχιεπισκόποι και μητροπολίτες) ακαδημαϊκές θέσεις, σκέψεις, στοχασμούς και ενέργειές του σε τινά Πρακτικά προσυνοδικά κείμενα προ 50 ετών.
18. Κατηγορούν εμμέσως πλήν σαφώς τον π. Θ.Ζ. ότι κατά το παρελθόν (από το 1970-1986!) υπέγραψε δήθεν τινά συγκεκριμένα προσυνοδικά κείμενα και ότι συμμετείχε (ότι συμμετείχε και ο ίδιος ως ακαδημαϊκός σύμβουλος του οικουμενικού Πατριαρχείου ουδέποτε τον αρνήθηκε) στις προκατασκευαστικές και προσυνοδικές επιτροπές, για να μας πείσουν τη σήμερον, αηθώς, οι άτιμοι και αχαΐρευτοι Κολυμβαριστές, δηλαδή το θυμήθηκαν μετά από 50 χρόνια, ότι ο κατεξοχήν πρωτεργάτης και εγκέφαλος -παρά τω Οικουμενικώ Πατριάρχη- της σύγχρονης και μεγίστης εκκλησιαστικής συγκρητιστικής ανομίας της Ληστρικής Συνόδου της Κρήτης, ήταν «μια φορά και έναν καιρό»… ο πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης!
19. Στην σελίδα 10 του επισκοπικού καταδικαστηρίου παραπέμπουν στο πολυσήμαντο θεολογικό εγχειρίδιο του π. Θ.Ζ. «ΚΑΚΗ ΥΠΑΚΟΗ ΚΑΙ ΑΓΙΑ ΑΝΥΠΑΚΟΗ» (σελ. 15) ώστε να αποδείξουν μεθοδικά και πονηρά, με αποκομμένα αποσπάσματα από την όλη συνάφειά τους, τινά λεχθέντα και γραφθέντα, ότι η αντιρρητική και αντιοικουμενιστική πολεμική του ερείδεται επάνω σε ιδιοτελή και προσωπικά του συμφέροντα. Και νομίζουν οι α-νόητοι ότι με τέτοιο ανήθικο και πονηρό τρόπο θα μας πείσουν;
20. Έχει ή φέρει την σφραγίδα της ιδιοτέλειας και η συμμετοχή μας στο Π.Σ.Ε.; Αν ναι, τότε έχουν δίκιο να κατηγορούν τον Ζήση και τους μαθητάδες του για ιδιοτέλεια. Αν όχι, τότε ποιοί και για ποιό λόγο μιλούν; Μιλούν οι κρεμασμένοι Κολυμπαριστές για το σχοινί;
21. Αν ήταν καθόλα ορθόδοξο και σοβαρό το επισκοπικό (κατά)δικαστήριο του μητροπολίτου κ. Ανθίμου θα έκρινε τα εν λόγω γραφθέντα του σε ολόκληρην την συνάφειά τους μέσα στο όλο πλαίσιο και το πνεύμα του εγχειριδίου.
22. Ο σεβασμιώτατος κύριος Άνθιμος, οι δόλιοι ανακριτές και οι αυλικοί του, επέλεξαν, μια μεσοβέζικη και μη ολοκληρωμένη πρόταση, την σαλαμοποίησαν, σκόπιμα, για να καταδείξουν αυτόν τον συγγραφέα της, ως σκάρτο, ψυχοπαθή και εμπαθή κληρικό της Εκκλησίας. Η εν λόγω πρόταση βρίσκεται μέσα στο βιβλίο του π. Θ.Ζ. στο ειδικό πλαίσιο του τίτλου: «Ευθύνη για την Εκκλησία έχουν αναλογικά όλοι, κλήρος και λαός». Πράγμα το οποίον οι αδίστακτοι μητροπολιτικοί και πατριαρχικοί οικουμενιστές, αποκρύβουν σκόπιμα, ώστε να επικυριαρχήσει το κληρικαλιστικό και επισκοπομονιστικό τους σατανικό σύστημα.
23. Το δόλιο καταδικαστήριον στην σελίδα 10 προττάσει τον ΛΘ΄ (39ον) Αποστολικό Κανόνα για να αποδείξουν δήθεν τις άριστες κανονολογικές γνώσεις και την βαθιά υπευθυνότητα του τρισμοιχεπιβάτου μητροπολίτου της Θεσ/νίκης κ. Ανθίμου μετά των συν αυτώ συμβούλων του. Κουραφέξαλα στο τετράγωνο! Ο Άνθιμος είναι αθεολόγητος αλλά και αχάπαρος στα θεολογικά πράγματα, γι΄αυτό και προσλαμβάνει «λόγιους» ΚΑΙΡΟΣκόπους καθηγητάδες της μπακίρας, δηλ. της Θεολογικής Σχολής, όπου κυρίως ζηλοφθονούν τον γέροντα καθηγητή π. Θ.Ζ. Και μη τολμήσει κανένας βλαμένος θεούσος να μου αντιλογήσει ξανά, ότι μεροληπτώ υπέρ του Ζήση, διότι τον είχα δήθεν ως καθηγητή μου στη Θεολογική Σχολή, διότι δεν τον είχα για ακαδημαϊκό καθηγητή και σύμβουλο ούτε κάν σε ένα ακαδημαϊκό μάθημα. Δύναμαι να προσκομίσω μάλιστα σε όποιον επιθυμεί και επίσημη αναλυτική βαθμολογία για να γίνει φανερό ποιούς ακριβώς καθηγητές είχα.
24. Όλως παραδόξως, ιδιαίτερα τους ιερούς Κανόνες, όπου απαγορεύουν το θεοστυγές μεταθετόν των επισκόπων, ο εν λόγω κακόδοξος επίσκοπος της Θεσσαλονίκης και οι συν αυτώ κανονολόγοι του γιατί άραγε τους υποτιμούν και απαξιώνουν ασεβώς;
25. Ο όσιος Γέρων Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος του το ετόνιζε γραπτά και αντιρρητικά του κ. Ανθίμου.
26. Να υπενθυμίσουμε με την σειρά μας προς τον μητροπολίτην κ. Άνθιμο και την φατρία του, ότι ο ιερός Αποστολικός Κανών ΝΗ´ (58ος) εντέλει, ότι: Ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἀμελῶν τοῦ κλήρου ἢ τοῦ λαοῦ, καὶ μὴ παιδεύων αὐτοὺς τὴν εὐσέβειαν, ἀφοριζέσθω· ἐπιμένων δὲ τῇ ἀμελείᾳ καὶ ῥᾳθυμίᾳ, καθαιρείσθω.
27. Αν υποτεθεί λόγου χάριν ότι στα σημερινά εκκλησιαστικά δρώμενα η ευσέβεια είναι ο αντιρρητικός, ο απολογητικός και ο ιερο-πολεμικός αγώνας έναντι της πολύ-αιρέσεως του Οικουμενισμού, εκείνος όστις συγκαλύπτει, προωθεί, κατηχεί ή και προπαγανδίζει, την εν λόγω εωσφορική πλάνη και ασέβεια της οικουμενικής κινήσεως δεν υπόκειται άραγε σε κανονικόν αφορισμόν και καθαίρεσιν, σύμφωνα με τον Αποστολικό ιερό Κανόνα; Ας το απαντήσουν οι διάφοροι εξυπνόπουλοι.
28. Ποιοί είναι άραγε οι Άγιοι Απόστολοι έμπροσθεν του μητροπολίτου κ. Ανθίμου;
29. Στις επόμενες σελίδες 10-16 οι φιλο-οικουμενιστές και αυλικοί του Ανθίμου προσπαθούν πάση θυσία να αποδείξουν ανεπιτυχώς, ότι ο πρωτοπρεσβύτερος και Πατρολόγος π. Θεόδωρος Ζήσης είναι σχισματικός πρεσβύτερος επειδή διέκοψε το λειτουργικό μνημόσυνο του αιρετίζοντος οικείου επισκόπου του του κ. Ανθίμου.
30. Ο π. Θ.Ζ. απάντησε επαρκώς, εκτενώς και λεπτομερώς, στην εν λόγω άδικη και δόλια συκοφαντία με ένα ειδικό βιβλιαράκι που φέρει τον τίτλο «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΧΙΣΜΑ Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ», εκδόσεις: ΚΑΙΡΟΣ, Θεσσαλονίκη 2017, σσ. 54.
31. Προτάσσουν ωστόσο, ως λογικοφανές επιχείρημα (στην σελίδα 16) το αμέσως επόμενο γραφθέν: «όπως αντιλαμβάνεται οιοσδήποτε εις την παρούσα συγκυρία ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος δεν έχει καταδίκην από Εκκλησιαστικόν Δικαστήριον και από Σύνοδον ώστε να είναι αιρετικός και να δικαιολογείται η διακοπή του Μνημοσύνου του υπό των υπ΄ αυτόν κληρικών».
32. Πρόκειται για άκρως παραπλανητικό και λογικοφανές επιχειρήμα, πρόκειται για δεινή αλλοίωση και παραχάραξη του 15ου ιερού Κανόνα, και η κανονική απάντηση δίνεται εξ υπ΄ αρχής του εν λόγω δοκιμίου μας (όχι από εμάς) αλλά από τον καθηγητήν Κανονικού Δικαίου κ. Παναγιώτη Μπούμη, όπου και υπογραμίσαμε μάλιστα πιο πάνω και με κάθε ακρίβεια τα γραφθέντα του για την εν λόγω ενθάδε περίπτωση. Κάντε την ανάλογη αντιπαραβολή.
33. Βέβαια, ο π. Θ.Ζ. για όλες αυτές τις συκοφαντικές μομφές των Οικουμενιστών και φιλο-οικουμενιστών συνέγραψε ένα ακόμη ενδιαφέρον αντιρρητικό πόνημα «ΜΕΤΑ ΤΗΝ ‘ΣΥΝΟΔΟ’ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ» (Η διακοπή μνημοσύνου και η δικαστική μου δίωξη), εκδόσεις: «Το Παλίμψηστον», σσ. 244.
34. Στο εν λόγω εγχειρίδιο διενεργείται η αποτίμηση της Ληστρικής Συνόδου του Κολυμβαρίου. Παρατίθεται μάλιστα η διακήρυξη, η αναγγελία και η δήλωση του πατρός Θεοδώρου της διακοπής μνημοσύνου κατά του οικουμενιστού μητροπολίτου Θεσσαλονίκης. Καταχωρούνται επίσης τα διωκτικά έγγραφα της μητροπολέως Θεσ/νίκης και εκείνο το έγγραφο του εκκλησιαστικού ανακριτού. Δίδεται υπό του Ζήση η αρμόδια και αντιρρητική απάντηση στα εν λόγω διωκτικά έγγραφα και κατά του εκκλησιαστικού ανακριτού.
35. Τα γράφω σκόπιμα και με κάθε λεπτομέρεια, ώστε να ξέρουν οι φιλότιμοι ερευνητές και αναγνώστες μας που επακριβώς να ψάξουν για την αλήθεια του ζητήματος και για να μη λένε διάφοροι τύποι σαν τους αδελφούς Γιάγκηδες, ότι «ο Ζήσης είναι μπουταλάς» και δεν τολμά να απαντήσει στις συντονισμένες σκευωρίες και ραδιουργίες τους. Απάντησε ο άνθρωπος με κάθε ακρίβεια.
36. Στην σελίδα 25, μετά από ένα λιπαρό κατηγορητήριο έναντι του Ζήση, ο τακτικός ανακριτής π. Γρηγόριος Σταμκόπουλος (άριστο φερέφωνο, γλείφτης, και πειθήνιο όργανο του Θεσσαλονίκης και του οικουμενικού πατριάρχου), προτείνει ο αθεόφοβος δια των εξ άνωθεν εντολών που έλαβε, όπως παραπεμφθεί ο Ζήσης σε επισκοπικό συνοδικό δικαστήριο της ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
37. Έχω παραπέμψει επίσης, σκόπιμα, σε μερικά βιβλία και εγχειρίδια του π. Θ. Ζ. ώστε να αποδειχθεί ότι έχει απαντήσει γραπτώς και εκτενώς, στο εν λόγω καταδικαστήριο του Ανθίμου. Απάντησε ο Ζήσης σχεδόν σε όλες τις συκοφαντικές και ανυπόστατες κατηγορίες των νέο-Φαναριωτών κατηγόρων του, μέσα από μια συντονισμένη, οργανωμένη και επίκαιρη εκκλησιαστική αρθρογραφία του, καθώς και μέσα από τινά πολύτιμα θεολογικά του συγγράμματα και διαδικτυακές ομιλίες.
38. Χωρίς να θέλουμε να υποδυθούμε τους δικηγόρους του Ζήση, αλλά τους δικηγόρους της αλήθειας, πως θα μπορούσαμε άλλωστε να το πράξουμε για το πρόσωπο του πνευματικού πατέρα και διδασκάλου μας, αφού ζούμε καιρό τώρα μακράν του, αποδεικνύουμε ωστόσο με τον προσωπικό τρόπο μας, ότι όποιος εξ αποστάσεως παρακολουθεί και μελετά στενά αλλά και αντικειμενικά τις εν λόγω εκκλησιαστικές εξελίξεις, κατά του ιερώς αποτειχισθένα πατρός Θεοδώρου Ζήση, φαίνεται να εξυφαίνεται ένας σατανόσχημος αραχνοΰφαντος ιστός, σατανικός ιστός αθλίων ανθρωπαρίων και αχρείων επισκοπιδίων για τον άδικο σφαγιασμό, την δόλια καρατόμηση και τον «συνοδικό» εξοστρακισμό του από την Εκκλησία.
39. Το κερασάκι στην τούρτα, δώστε προσοχή στην εν λόγω πρόταση: Στα Πρακτικά των Προσυνοδικών διασκέψεων δεν υπάρχει πουθενά τέτοια «κακόδοξη» δήθεν ανάμειξη του πατρός Θεοδώρου.

Το όλο θέμα κατά τη γνώμη μας (και σύμφωνα με αψευδείς προσωπικές πληροφορίες που κατέχω) είναι το πώς ψευδώς μας το παρουσιάζει, γραπτώς και προφορικώς, ο ορκισμένος οικουμενιστής και διαβόητος Κολυμβαριστής ο και «Μέγας Κανονολόγος του Σύμπαντος» κ. Θεόδωρος Γιάγκου, αναφερόμενος (δήθεν!) στα Πρακτικά. Αν τολμά βέβαια αυτός ο γελοίος και εμπαθής ακαδημαϊκός συκοφάντης του π. Θ. Ζήση ας παραπέμψει σε σοβαρές και ακλόνητες πηγές, να το τολμήσει αν είναι γνήσιος εραστής της αλήθειας, διότι τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού!

Γιατί δεν το κάνει άραγε, και λεονταρίζει δεξιά και αριστερά ως μυρμηγκολέων χάννος κατά πάντων και πασών;

Ο π. Θεόδωρος συνέγραψε πλήθος ακαδημαϊκών θεολογικών συγγραμμάτων, όπου γίνεται κατάδηλο με κάθε θεο-λογική ακρίβεια ποια είναι εκείνη η πατερική και πολεμική Εκκλησιολογία του. Διεκήρυξε εκατοντάδες κηρύγματα, ομιλίες και μαθήματα και μέσω αυτών είναι φανερή η παραδοσιακή και ομολογιακή Εκκλησιολογία του.

Και όλως παραδόξως όχι μόνο δεν τού “φόρτωσαν” τίποτε από τότε του π. Θεοδώρου, αλλά τώρα (μετά το Κολυμπάρι) επειδή ενοχλούνται πολύ από την άκαμπτη, την πολεμική και ομολογιακή στάση του τον συκοφαντούν (όπως τον πάλαι ποτέ Γεννάδιο Σχολάριο), ως δήθεν ψυχοπαθή κληρικό, ως ασυνεπή και ευμετάβλητο «ζηλωτή», μια φατρία εκκλησιαστικών Μασσώνων και Οικουμενιστών! Για τέτοιας λογής πονηρούς ανθρώπους βέβαια είναι περιττή η οποιαδήποτε κατοχύρωση του διαβολικού λόγου τους.

Σημειωτέον για ιστορικούς λόγους, αφού ο Ζήσης κατηγορείται για τα εν λόγω προσυνοδικά Πρακτικά, ο ίδιος κατά πρώτον: αρνείται απόλυτα ότι εδήλωσε κατά το παρελθόν τέτοια ετερόδοξη και Συγκρητιστική Εκκλησιολογία.

Δεύτερον: μάλιστα ουδέποτε έλαβεν μέρος στην Συντακτική Επιτροπή όπου συνέταξε και εξέδωσε τα εν λόγω Πρακτικά, και αυτό σημαίνει ότι ενδέχεται (καθόλου παράδοξο) τινές σεσημασμένοι και άσπονδοι εχθροί του να τα αλλοίωσαν και να τα παραχάραξαν εις βάρος της αξιόλογης προσωπικότητας του και για παραπλάνηση της αληθεύουσας εκκλησιαστικής ιστορίας.

Στα κείμενα αυτά των Πρακτικών (και σε κάποια άλλα) ο π. Θεόδωρος δεν ανήκε στην συντακτική επιτροπή και συνεπώς δεν θα μπορούσε να έχει καθοριστικό και σημαντικό ρόλο, γύρω από την εποπτεία των κειμένων, παρά μόνον την δυνατότητα περιορισμένων προφορικών παρεμβάσεων, όπως και έκανε πλειστάκις. Όσα γραπτά κυρίως κείμενα προήλθαν από την γραφίδα του ιδίου του π. Θεοδώρου Ζήση (όπως περί της Ουνίας στο Freising) είναι κρυστάλλινα στη ορθόδοξη Πίστη και την Πατερική Εκκλησιολογία και όχι διφορούμενα, όπως θέλουν να μας τα παρουσιάζουν οι οικουμενιστές.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Συνεπώς, ποιόν ή και ποιους συμφέρει να παρουσιάζουν έναν τάχα μου πλανεμένο ακαδημαϊκό καθηγητή, ως διφορούμενο και ασυνεπή;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Προφανώς συμφέρει τα δύο κακόδοξα και αιρετικά άκρα: του επάρατου σχισματικού «ζηλωτισμού» και του επεκτακτικού πανθρησκειακού «οικουμενισμού».

Ποιος δύναται να έχει εμπιστοσύνη σε σχισματικούς ζηλωτές και ορκισμένους οικουμενιστές; Προφανώς κανένας μας! Κάλλιον να εμπιστευθεί κανείς μία κατά συρροήν «έμπειρη παρθένα» (αλά «Ετερόδοξη Εκκλησία»), μάντισσα ή καφετζού παρά αυτούς τους τύπους.

Τελευταίες πρόσφατες πληροφορίες μας λένε, ότι:
«Ο φάκελος του π. Θεοδώρου (κατά ισχυρές αλλά ανεπίσημες πληροφορίες) ξανα-υποβλήθηκε στην Αθήνα από τον παναγριώτατο Θεσσαλονίκης, βελτιωμένος, και αναμένουμε να δούμε τις εξελίξεις».

Από παναγριώτατους δεν αναμένω καμμία καλή ή θετική εξέλιξη, διότι υφίσταται μια εμπαθέστατη πόρωση και μη κατά Θεόν εμμονή σε αδίστακτες και κακόβουλες ενέργειες κατά των φίλων του Θεού.
Του Παναγιώτη Π. Νούνη

Φιλολογική επιμέλεια: Του Σαββατιανού Ιωνά, Φιλολόγου.

ΠΗΓΗ: Ιστολόγιον «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ»