Ούτω λέγει Κύριος (6)
Χρήστος Σαλταούρας
Με το παρόν σύντομο άρθρο συνεχίζουμε την σειρά ευσύνοπτων μελετών, σε χωρία της Αγίας Γραφής στα οποία παρατηρείται το φαινόμενο της διακρίσεως Προσώπων στην Θεότητα. Το Τριαδικό Δόγμα, η διδασκαλία δηλαδή της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, ότι ο Θεός είναι Τριάδα Προσώπων, είναι κορυφαίας σημασίας.

Ο Ψαλμός 94 σύμφωνα με την μετάφραση των Εβδομήκοντα ή 95 σύμφωνα με το Εβραϊκό Μασοριτικό κείμενο έχει σπουδαίο θεολογικό νόημα. Ας τον μελετήσουμε :
«Αἶνος ᾠδῆς τῷ Δαυΐδ. Δεῦτε ἀγαλλιασώμεθα τῷ Κυρίῳ, ἀλαλάξωμεν τῷ Θεῷ τῷ Σωτῆρι ἡμῶν· προφθάσωμεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐν ἐξομολογήσει καὶ ἐν ψαλμοῖς ἀλαλάξωμεν αὐτῷ. ὅτι Θεὸς μέγας Κύριος καὶ Βασιλεὺς μέγας ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν· ὅτι ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ τὰ πέρατα τῆς γῆς, καὶ τὰ ὕψη τῶν ὀρέων αὐτοῦ εἰσιν· ὅτι αὐτοῦ ἐστιν ἡ θάλασσα, καὶ αὐτὸς ἐποίησεν αὐτήν, καὶ τὴν ξηρὰν αἱ χεῖρες αὐτοῦ ἔπλασαν. δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν αὐτῷ καὶ κλαύσωμεν ἐναντίον Κυρίου, τοῦ ποιήσαντος ἡμᾶς· ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ ἡμεῖς λαὸς νομῆς αὐτοῦ καὶ πρόβατα χειρὸς αὐτοῦ. σήμερον, ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν, ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν με οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν με καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου. τεσσαράκοντα ἔτη προσώχθισα τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ καὶ εἶπα· ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ, αὐτοὶ δὲ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς μου, ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου· εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου».
Ο Ψαλμωδός αινεί τον ΚΥΡΙΟΝ δηλαδή τον ΓΙΑΧΒΕ (יְהוָה) σύμφωνα με το Εβραϊκό κείμενο. Αναφέρει ο Ψαλμωδός εκφράσεις όπως : «Θεὸς μέγας Κύριος καὶ Βασιλεὺς μέγας ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν· ὅτι ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ τὰ πέρατα τῆς γῆς, καὶ τὰ ὕψη τῶν ὀρέων αὐτοῦ εἰσιν· ὅτι αὐτοῦ ἐστιν ἡ θάλασσα, καὶ αὐτὸς ἐποίησεν αὐτήν, καὶ τὴν ξηρὰν αἱ χεῖρες αὐτοῦ ἔπλασαν», «ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ ἡμεῖς λαὸς νομῆς αὐτοῦ καὶ πρόβατα χειρὸς αὐτοῦ».
Στη μέση όμως του Ψαλμού αιφνιδίως λαμβάνει τον λόγο ένα πρόσωπο που λέγει τα εξής: «σήμερον, ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν, ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν μεοἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν μεκαὶ εἶδον τὰ ἔργα μου. τεσσαράκοντα ἔτη προσώχθισατῇ γενεᾷ ἐκείνῃ καὶ εἶπα· ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ, αὐτοὶ δὲ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς μου, ὡς ὤμοσαἐν τῇ ὀργῇ μου· εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου». ΠΟΙΟ είναι αυτό το πρόσωπο;;;
Ποίος λέγει για τον εαυτό του ότι «κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν με οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν με καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου. τεσσαράκοντα ἔτη προσώχθισα τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ»; Ασφαλώς όχι ο Ψαλμωδός Δαυΐδ ο οποίος δεν είχε ακόμη γεννηθεί την εποχή του Μωϋσή όπου οι Εβραίοι επείρασαν τον Γιαχβέ Θεό στην έρημο !
Άρα δια του θεοπνεύστου Ψαλμωδού τον λόγο λαμβάνει ο ίδιος ο Γιαχβέ και ομιλεί για « …τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν με οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν με καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου…». Τον Γιαχβέ επείρασαν οι Εβραίοι όχι τον Ψαλμωδό που δεν είχε γεννηθεί ακόμη ! Αν ομιλούσε ο Ψαλμωδός θα έπρεπε να γράψει για τον Γιαχβέ σε τρίτο πρόσωπο «…τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν ΑΥΤΟΝ οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν ΑΥΤΟΝ καὶ εἶδον τὰ ἔργα ΤΟΥ…». Όμως το πρόσωπο που αιφνιδίως λαμβάνει τον λόγο και ομιλεί χρησιμοποιεί πρώτο πρόσωπο αποκαλύπτοντας ότι είναι ο ίδιος ο πειρασθείς Γιαχβέ που ομιλεί ! «…τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν ΜΕ οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν ΜΕ καὶ εἶδον τὰ ἔργα ΜΟΥ…».
Όμως ο Γιαχβέ ο Οποίος λαμβάνει αιφνιδίως τον λόγο στην μέση του Ψαλμού 94(95) και ομιλεί κάνει κάτι καταπληκτικό. Στην αρχή του λόγου του αναφέρεται σε τρίτο πρόσωπο στον Θεό ! Διακρίνει δηλαδή το Πρόσωπό του από ΑΛΛΟ θείο Πρόσωπο, από άλλον Γιαχβέ δηλαδή !
«σήμερον, ἐὰν τῆς φωνῆς ΑΥΤΟΥ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν, ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν με οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν με καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου. τεσσαράκοντα ἔτη προσώχθισα τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ καὶ εἶπα· ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ, αὐτοὶ δὲ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς μου, ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου· εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου».
Η λέξη ΑΥΤΟΥ που αναφέρει ο Γιαχβέ, σύμφωνα με τα συμφραζόμενα του Ψαλμού, αναφέρεται στον Θεό Γιαχβέ ! Σε άλλον Γιαχβέ δηλαδή!
«δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν αὐτῷ καὶ κλαύσωμεν ἐναντίον Κυρίου (יְהוָה/Γιαχβέ), τοῦ ποιήσαντος ἡμᾶς· ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ ἡμεῖς λαὸς νομῆς ΑΥΤΟΥ καὶ πρόβατα χειρὸς ΑΥΤΟΥ. σήμερον, ἐὰν τῆς φωνῆς ΑΥΤΟΥ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν, ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν ΜΕ οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν ΜΕ καὶ εἶδον τὰ ἔργα ΜΟΥ. τεσσαράκοντα ἔτη προσώχθισα τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ καὶ εἶπα· ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ, αὐτοὶ δὲ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς ΜΟΥ, ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ ΜΟΥ· εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν ΜΟΥ».
Ενώ δηλαδή ο Ψαλμωδός λέγει αναφερόμενος στον Θεό Γιαχβέ «δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν αὐτῷ καὶ κλαύσωμεν ἐναντίον Κυρίου, τοῦ ποιήσαντος ἡμᾶς· ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ ἡμεῖς λαὸς νομῆς αὐτοῦ καὶ πρόβατα χειρὸς αὐτοῦ», αιφνιδίως λαμβάνει τον λόγο ο ίδιος ο Γιαχβέ και αναφερόμενος στον Γιαχβέ που προηγουμένως αναφέρθηκε από τον Ψαλμωδό λέγει «σήμερον, ἐὰν τῆς φωνῆς ΑΥΤΟΥ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν, ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ..» Ενώ για τον Εαυτό του λέγει «ἐπείρασάν ΜΕ οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν ΜΕ καὶ εἶδον τὰ ἔργα ΜΟΥ. τεσσαράκοντα ἔτη προσώχθισα τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ καὶ εἶπα· ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ, αὐτοὶ δὲ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς ΜΟΥ, ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ ΜΟΥ· εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν ΜΟΥ».
Ο Γιαχβέ που χρησιμοποιεί πλήθος εκφράσεων σε πρώτο πρόσωπο για τον εαυτό του, αναφέρεται σε τρίτο πρόσωπο σε άλλον Γιαχβέ ! Αυτά τα καταπληκτικά πράγματα να τα βλέπουν οι αρνητές της Θεοπνευστίας της Παλαιάς Διαθήκης και της Αγίας Γραφής γενικώς. Η Γραφή περιέχει τόσο παράδοξα πράγματα διότι είναι θεόπνευστη ! Επίσης να δίδουν προσοχή σε τέτοια χωρία οι αρνητές του Δόγματος της Αγίας Τριάδος Ταλμουδιστές, Ισλαμιστές, Ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά και άλλοι αιρετικοί αντιτριαδίτες.
Η πίστη στην διάκριση Προσώπων στον Ένα Θεό είναι Βιβλικώς κατοχυρωμένη κα όχι αυθαίρετη όπως μωρολογούν οι αντίχριστοι.
Οι πολέμιοι του Δόγματος της Αγίας Τριάδος μέσα στον πανικό που τους προκαλεί ο Ψαλμός 94(95) προσπαθούν απελπισμένα να τον διαστρέψουν και να αποκρύψουν την διάκριση Προσώπων στην Θεό που αποκαλύπτει το Ιερό κείμενο!
Ισχυρίζονται ότι τα λόγια του Γιαχβέ που αιφνιδίως λαμβάνει τον λόγο στο μέσον το Ψαλμού αρχίζουν από την φράση «μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν, ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν με οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν με καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου…» ! Δηλαδή η φράση «σήμερον, ἐὰν τῆς φωνῆς ΑΥΤΟΥ ἀκούσητε» δεν είναι λόγια του Γιαχβέ αλλά συνδέονται με τα προηγούμενα λόγια του Ψαλμωδού συνέχεια των οποίων αποτελούν ! Κατηγορούν ορισμένοι αντιτριαδίτες εμάς τους Ορθοδόξους Χριστιανούς ότι σκόπιμα τοποθετούμε την στίξη του χωρίου με τέτοιον τρόπο ώστε να παρουσιάζεται ο Γιαχβέ να λέγει την φράση «ΑΥΤΟΥ» αναφερόμενος σε δήθεν άλλο Γιαχβέ.
Δηλαδή σύμφωνα με τους αιρετικούς ο Ψαλμωδός λέγει : « ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ ἡμεῖς λαὸς νομῆς αὐτοῦ καὶ πρόβατα χειρὸς αὐτοῦ σήμερον, ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε» και κατόπιν ο Γιαχβέ λαμβάνει τον λόγο και λέγει : «μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν, ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν με οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν με καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου. τεσσαράκοντα ἔτη προσώχθισα τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ καὶ εἶπα· ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ, αὐτοὶ δὲ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς μου, ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου· εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου» !
Αυτά τα πονηρά λέγουν και γράφουν για να χτυπήσουν την διάκριση Γιαχβέ από Γιαχβέ που φανερώνει ο Ψαλμός!
Ο ΨΑΛΜΟΣ 94(95) ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ
« Διό, καθὼς λέγει τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον· σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ, κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν με οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν με, καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου τεσσαράκοντα ἔτη· διὸ προσώχθισα τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ καὶ εἶπον· ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ, αὐτοὶ δὲ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς μου· ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου, εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου» Εβραίους 3: 7-11.
« ἐν τῷ λέγεσθαι· σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ. τίνες γὰρ ἀκούσαντες παρεπίκραναν; ἀλλ’οὐ πάντες οἱ ἐξελθόντες ἐξ Αἰγύπτου διὰ Μωϋσέως;» Εβραίους 3:15-16.
«καθὼς εἴρηται· σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν» Εβραίους 4:7.
Υπό το φώς της Καινής Διαθήκης καταλήγουμε στα εξής συμπεράσματα:
Η φράση «σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε» αποτελεί μέρος των λόγων του Γιαχβέ και όχι προηγούμενα λόγια του Ψαλμωδού όπως προσπαθούν να τα παρουσιάσουν οι αιρετικοί. Τα εδάφια Εβραίους 3: 7-11, 15-16, 4:7 συνδέουν την φράση «σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε» προς τα ακολουθούντα «μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν…». Άρα καταπίπτει η ψευδοκατηγορία περί αυθαιρέτου στίξεως εκ μέρους ημών των Ορθοδόξων !
Λέγει η Καινή Διαθήκη : « Διό, καθὼς λέγει τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον· σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ, κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν με οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν με…», «ἐν τῷ λέγεσθαι· σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ…», «καθὼς εἴρηται· σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν».
Αφού ο Γιαχβέ λέγει «σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς ΑΥΤΟΥ ἀκούσητε» ….και εφόσον το ΑΥΤΟΥ αναφέρεται σύμφωνα με τα συμφραζόμενα του Ψαλμού 94(95) σε άλλον Γιαχβέ, ` υπάρχει ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΠΡΟΣΩΠΩΝ στον Ένα Θεό ! Ο Γιαχβέ διακρίνει τον Εαυτό του από ΑΛΛΟΝ Γιαχβέ. – «δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν αὐτῷ καὶ κλαύσωμεν ἐναντίον Κυρίου (יְהוָה/Γιαχβέ), τοῦ ποιήσαντος ἡμᾶς· ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ ἡμεῖς λαὸς νομῆς ΑΥΤΟΥ καὶ πρόβατα χειρὸς ΑΥΤΟΥ. σήμερον, ἐὰν τῆς φωνῆς ΑΥΤΟΥ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν, ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν ΜΕ οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν ΜΕ καὶ εἶδον τὰ ἔργα ΜΟΥ. τεσσαράκοντα ἔτη προσώχθισα τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ καὶ εἶπα· ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ, αὐτοὶ δὲ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς ΜΟΥ, ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ ΜΟΥ· εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν ΜΟΥ».
Ο Γιαχβέ που ομιλεί στον Ψαλμό 94(95) και διακρίνει τον Εαυτό του από ΑΛΛΟΝ Γιαχβέ είναι το ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ, το οποίο είναι Πρόσωπο της Θεότητας που μάλιστα ορκίζεται («ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ ΜΟΥ). Ας αφήσουν λοιπόν οι ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά τις ασεβείς διδασκαλίες για το Άγιο Πνεύμα περί απρόσωπης ενεργούς δυνάμεως του Ιεχωβά !- «Διό, καθὼς λέγει τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον· σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ, κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν με οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν με, καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου τεσσαράκοντα ἔτη· διὸ προσώχθισα τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ καὶ εἶπον· ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ, αὐτοὶ δὲ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς μου· ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου, εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου» Εβραίους 3: 7-11.
Η Παλαιά Διαθήκη είναι θεόπνευστη επικυρώνεται από την Καινή Διαθήκη και κακώς κάποιοι την υποτιμούν.