Στην ευθύνη του φυσικου πατέρα πέρασε ένας άγιος και έκανε τα παιδιά μας αγγέλους που τον αποχαιρετουσαν. Του φιλουσαν το χεράκι του, το Άγιο του μέτωπο, το θείο του σκήνωμα, με τα υγρά σμαραγδια των ματιών τους να λάμπουν πράσινα, γαλάζια, χρυσά, υπερκοσμια και ουράνια και να του γράφουν μικρά παιδιά “ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΠΑΤΕΡΑ”.
Ένιωσα σαν να έβλεπα αγγέλους να δοξάζουν τον Κύριο. Έβλεπα στο βίντεο του Μανώλη τα παιδιά να περιτριγυρίζουν τον πατέρα σαν πουλιά με εκείνη την ικανοποίηση έκδηλη στο βλέμμα τους και μονολογουσα: “πατέρα, πατέρα, πατερούλη μας, πόσο φροντισες και θυσιαστηκες για όλους μας. Πόσο μεγάλη σήμερα είναι η ευθύνη μας που σε γνωρίσαμε. Καλή αντάμωση”.