«Ταύτην εποίησε την αρχήν τωνσημείων ο Ιησούς εν Κανά της Γαλιλαίας.» (Ιωάν. 2,11)
Ο Θεός μας είναι παντοδύναμος! Η δύναμή Του είναι απερίγραπτη και χωρίς όρια. Εκείνος δημιούργησε όλα τα κτίσματα διά του Λόγου Του: Τω λόγω του Κυρίου οι ουρανοί εστερεώθησαν (Ψαλμοί 32,6). Διά του λόγου Του δημιούργησε το σώμα του ανθρώπου. Διά του Λόγου Του το άψυχο χώμα μετασχηματίστηκε σε σώματα ανθρώπων, σε ζώα και σε φυτά. Διά του λόγου του Θεού το τρεχούμενο νερό μετασχηματίζεται σε ατμό και ο ατμός σε πάγο και χιόνι. Διά του λόγου του Θεού το νερό στο αμπέλι μετατρέπεται σε κρασί· και οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου (Ψαλμοί 103,15).
Πόσο δύσκολο ήταν άραγε για τον Σαρκωθέντα Λόγο του Θεού, τον Κύριο Ιησού Χριστό, το εν Κανά θαύμα της μεταβολής του ύδατος σε οίνο; Για εμάς, τους σκοτισμένους από την αμαρτία ανθρώπους, είναι τεράστιο θαύμα· για τη φύση μας, την εξασθενημένη από την αμαρτία, είναι ένα άφθαστο θαύμα! Μολαταύτα, για τον Θεό και Δημιουργό δεν είναι άραγε κάτι σύνηθες η θαυματουργία;
Όταν οι υπηρέτες γέμισαν τις έξι μεγάλες υδρίες με ύδωρ, ο Κύριος Ιησούς Χριστός τους είπε: αντλήσατε νυν και φέρατε τω αρχιτρικλίνω (Ιωάν. 2,8) Ούτε καν τους είπε: «Γένοιτο το ύδωρ οίνος»· απλώς το σκέφθηκε. Διότι οι σκέψεις του Θεού έχουν την ίδια δύναμη με τα λόγια Του!
Για ποιό λόγο αναφέρεται αυτή ως η «αρχή των σημείων» Του, ενώ είναι φανερό ότι, πολύ πριν από το θαύμα στην Κανά, ο Κύριος επιτέλεσε και άλλα θαύματα; Διότι, αδελφοί μου, η μεταβολή του ύδατος σε οίνο είναι το θεμελιώδες θαύμα του Χριστού, η πεμπτουσία όλων των θαυμάτων Του! Η ανθρώπινη φύση διαλύθηκε με τα ιδία τα δάκρυά της και ήταν απαραίτητο να μεταβληθεί σε οίνο. Η θεϊκή σπίθα στον άνθρωπο έσβησε και ήταν απαραίτητο να αναζωπυρωθεί.
Η ασθένεια είναι σαν το ύδωρ, η υγεία είναι σαν τον οίνο· οι ακαθαρσίες των πονηρών πνευμάτων είναι σαν το ύδωρ, η καθαρότητα είναι σαν τον οίνο· ο θάνατος είναι σαν το ύδωρ, η ζωή είναι σαν τον οίνο, η άγνοια είναι σαν το ύδωρ, η αλήθεια είναι σαν τον οίνο. Έτσι λοιπόν, όποτε ο Κύριος έκανε τους ασθενείς υγιείς, τους ακάθαρτους κεκαθαρμένους, τους νεκρούς ζώντες και τους ασώτους μετανοούντες κι επιστρέφοντες, κατ’ ανάγκην μετέβαλε το ύδωρ σε οίνο!
Ω Κύριε και Θεέ μας, Συ που θαυματουργικά μετέβαλες το ύδωρ σε οίνο, πλησίασε τη θεϊκή φλόγα Σου στις σβησμένες καρδιές μας. Μετάβαλε το ύδωρ της ύπαρξής μας σε Θείο οίνο, ώστε να μοιάσουμε μ’ Εσένα και να συγκατοικήσουμε στην αιώνια Βασιλεία Σου, μαζί με τους αγίους εξαστράπτοντες αγγέλους Σου.
Γιατί σε Σένα ανήκει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνηση σ’ όλους τους αιώνες. Αμήν.
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Σεπτέμβριος- εκδ. Άθως, σ. 42- 44).
