εμείς, οι ιερείς, της υπαίθρου έχουμε και τα όμορφα μας!
Ενώ θεωρητικά σήμερα δεν έπρεπε να είχαμε θεία λειτουργία αφού κανείς δεν εορτάζει…στη σύναξη μας δεν είχαμε ουτε Ανανία, ούτε Ρωμανό -αν και εγώ μνημόνευσα έναν ξάδερφο μου- ούτε Ιωάννη, ούτε Κουκουζέλη, ούτε και Γρηγόριο ή Δομέστιχο να εορτάζουν και όμως κάναμε την θεία λειτουργία για εμάς ολους, γιατί το είχαμε ανάγκη πνευματική – ουσιαστική!
Ναι, και βρεθήκαμε στο ναό λίγοι μεταξυ 30 και 35(παντα μετρώ σήμερα δεν ήμουν ακριβής δεν μέτρησα…) είπα να αφεθώ να προσευχηθώ!
αφήρεσα το επιγονάτιο, φύσει άβολο να χτυπάει σε πολλά φυσικά και μη εμπόδια,
δεν φορεσα τίμιο επι του στήθους σταυρό!
αλλά αφέθηκα να χαρώ το πετραχείλι μου!
παρακάλεσα τον Κύριο ,να μου δώσει χάρη και σε εμένα και στα πνευματικά αδέλφια μου που συνευχήθηκαν…
κοινώνησαν 5-6, ελάχιστοι… μα μετρήστε πόσοι κοινωνούν στις μεγάλες συνάξεις, μεγάλων ναών, αναλογικά ελάχιστοι, οι άλλοι πάνε για να προσευχηθούν…
μα αδελφέ, θα προσευχηθείς;;; στη θεία Λειτουργία;;; μόνον;;;…
είναι απλό…
είναι σαφές…
βλέπεις ένα θαυμάσιο τραπέζι με εδέσματα!
και απλά τα κοιτάς;;;
δεν θα φας;
δεν θα δοκιμάσεις;
δεν θα χαρείς τις γεύσεις;;;
δεν θα μπεις στην ουσία των τροφών δια της βρώσεως τους.
Αυτή είναι, η αλήθεια, αν δεν φας απο το τραπέζι δεν μετέχεις…
μπορεί να μην μίλησα αν και έπρεπε…αλλά χθες μιλούσε ο ιερός Χρυσόστομος και ο ιερος υμνογράφος…
αλλά είχαμε και τις χαρές, τις απλές!
είχαμε αρτοκλασία με λίγες μέρες καθυστερηση αφού ήταν για 2 Κυριακούς…
Κυργιάκους, όπως τους έγραφαν…
τους αποκαταστήσαμε στο ορθόν…δεν μας είπαν, ό,τι κανουμε λάθος… αλλά να ξερετε το είπαν μέσα τους…
Αυτός, αυτός ο νέος παπας, μας άλλαξε και το όνομα…μα πως να τα βάλω, εγώ με τον Κυριακό;;;…τον Αναχωρητή!!! για να χαρεί ο δικος μας Κουλης, Κυριάκος, Κυργιάκος… και αλλες παραφθορές… συγγνωμη εγώ ήθελα να τιμηθει ο Αναχωρητής…Εκείνος, που δεν αναπαυόταν και έφευγε…
τέτοια μέρα, πρέπει να γιορτάζουμε και όσοι 2-3 φορές, κάθε χρονιά θελουμε να φύγουμε “από την γη μας και την συγγένεια μας” και ας μην το τολμάμε!
Ίσως του χρόνου` να τολμήσουμε να “αναχωρήσουμε” απο τον τόπο της αναπαύσεως μας.
Να ξεβολευτούμε απο την βολή μας!
Να αφήσουμε τα πάντα για να βρούμε τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας!
ίσως του χρόνου αναχωρήσουμε και θα προσπαθήσουμε καλύτερα…
ποιός ξέρει, αν θα μας βρει του χρόνου αυτή η μέρα…
π. Ιερόθεος
εν Ταξιάρχη Λουκαϊτίου 1η Οκτωβρίου 2019
