Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra
…Αλλά να με νομίζουν αιρετικό, ζημιώνονται, και μένα χωρίζουν από τον Κύριό μου…
Αναδημοσιεύουμε από το τεράστιο υλικό του παλαιού και ανενεργού πλέον, αλλά επισκέψιμου για κάθε ενδιαφερόμενο, Ιστολογίου μας Κατάνυξις (https://www.katanixis.gr/), που αποτελεί ανυπολόγιστο πλούτο παρακαταθήκης και ενημέρωσης.
Ευχαριστούμε τον πνευματικό μας πατέρα πρωτοπρεσβύτερο π.Νικόλαο Μανώλη, για την πανέμορφη αγιογραφία του. Λεπτομέρειες για την ιστόρησή της σημειώνει ο ίδιος: Προς τιμήν του οσίου πατρός ημών Αγάθωνος, του οποίου η Εκκλησία μας την ιερά μνήμη τιμά σήμερα 8 Ιανουαρίου, δημοσιεύω την αγιογραφημένη εικόνα του οσίου, την οποία αγιογράφησα κατά το έτος 2002. Την σύνθεση του σχεδίου την εμπνεύστηκα από την ακόλουθη διήγηση του γεροντικού…
Με την ευχή του πανοσιολογιοτάτου αρχιμανδρίτου γέροντος Αγάθωνος, του προηγουμένου της Ιεράς Μονής Κωνσταμονίτου, τις πρεσβείες του Οσίου Αγάθωνος, από την ασφάλεια της πνευματικής αγκαλιάς του πνευματικού μας π. Νικολάου, προσευχόμαστε στον Άγιο Τριαδικό Θεό, “..Ὧν ταῖς πρεσβείαις Χριστέ, τὴν ποίμνην σου διαφύλαττε, ἐκ λύκων λυμαινομένων αὐτήν.”
Παραθέτουμε μαζί με τις δύο θαυμαστές διηγήσεις από το γεροντικό και την ιερά ακολουθία του οσίου, η οποία αποτελεί έργο του μακαριστού υμνογράφου μοναχού Γερασίμου μικραγιαννανίτου.
Όσιος Αγάθων, «Η αίρεση μας χωρίζει από το Θεό!» (Από το Γεροντικόν)
ΘΕΛΟΝΤΑΣ να βεβαιωθούν οι Γέροντες, αν πραγματικά ήταν τόσο ταπεινός και πράος ο Αββάς Αγάθων, όσο τουλάχιστον φημιζόταν, πήγαν μια μέρα τάχα θυμωμένοι στο κελλί του και του φώναξαν:
— Εσύ είσαι ο Αγάθων, ο φαύλος κι υπερήφανος;
— Ναι, Πατέρες μου, τέτοιος είμαι, αποκρίθηκε εκείνος, χωρίς καν να ταραχθή.
— Και τολμάς να φλυαρής και να κατακρίνης τους αδελφούς; εξακολούθησαν οι άλλοι.
— Δίκιο έχετε, αλλά παρακαλέστε τον Θεό να μ’ ελεήση, είπε πάλι ο ταπεινός Αγάθων.
— Και δε φτάνουν όλα αυτά, έγινες τώρα κι’ αιρετικός.
— Α, όχι, αιρετικός δεν έγινα ακόμη,
ύψωσε ζωηρά τη φωνή ο Αββάς, προς μεγάλη έκπληξι των ανακριτών του.
— Για εξήγησε μας, Αγάθων, του είπαν χαμογελώντας οι Γέροντες, γιατί δέχτηκες ευχαρίστως όλες τις άλλες κατηγορίες και τούτη την τελευταία δεν θέλησες να την παραδεχτής;
— Καλό είναι για την ψυχή μου, κι’ ούτε κανένα βλάπτει, να με νομίζουν οι άλλοι φαύλο και φλύαρο, υπερήφανο και φιλοκατήγορο, αποκρίθηκε ο Όσιος. Αλλά να με νομίζουν αιρετικό, ζημιώνονται, και μένα χωρίζουν από τον Κύριό μου.
Οι Γέροντες θαύμασαν τη διάκρισί του και παραδέχτηκαν πως είχε δίκιο.
(Γεροντικόν, μοναχής Θεοδώρας Χαμπάκη εκδ. Λυδία)
Η αγάπη προς τον πλησίον
Πηγαίνοντας κάποτε ο Αββάς Αγάθων στην πόλη να δώσει το εργόχειρό του και να προμηθευτεί το λίγο ψωμάκι του, βρήκε κοντά στην αγορά ένα πτωχό γέρο ανάπηρο.
–Για την αγάπη του Θεού, Αββά, άρχισε τα παρακάλια ο γέρος μόλις είδε τον Όσιο, μη με αφήσεις κι εσύ αβοήθητο τον δυστυχή, πάρε με κοντά σου.
Ο Αββάς Αγάθων τον έβαλε να καθίσει δίπλα του εκεί που αράδιασε τα καλάθια του για να τα πουλήσει.
–Πόσα λεπτά πήρες, Αββά; τον ρωτούσε ο γέρος κάθε φορά που έδινε ένα καλάθι.
–Τόσα, του έλεγε ο Όσιος.
–Καλά είναι. Δεν μου αγοράζεις όμως μια μικρή πίττα, Αββά; Έτσι για να δεις καλό, που έχω από χθες βράδυ να φάγω.
–Μετά χαράς, έλεγε ο Όσιος και έκανε αμέσως την επιθυμία του.
Σε λίγο του ζήτησε φρούτα, ύστερα ένα γλυκό. Έτσι σε καλάθι που πουλούσε εξόδευε τα χρήματα, χάριν του προστατευομένου του, έως ότου έδωσε όλα τα καλάθια και όλα τα χρήματα ο Όσιος, χωρίς να του μείνει για τον εαυτό του ούτε δίλεπτο. Και το σπουδαιότερο πως το έκανε με μεγάλη προθυμία, ενώ ήξερε πως είχε να περάσει τώρα τουλάχιστον μια εβδομάδα χωρίς ψωμί.
Αφού έδωσε και το τελευταίο του καλάθι ετοιμάσθηκε να φύγει από την αγορά.
–Φεύγεις λοιπόν; τον ερώτησε ο ανάπηρος.
–Ναι, τελείωσα πια τη δουλειά μου.
–Άϊ, τώρα θα κάνεις αγάπη να με πας ως το σταυροδρόμι κι από κει φεύγεις για την έρημο, είπε πάλι παρακαλεστικά ο παράξενος γέρος.
Ο αγαθώτατος Αγάθων τον φορτώθηκε στην πλάτη και με πολλή δυσκολία τον μετέφερε εκεί που του ζητούσε, γιατί ήταν κατάκοπος από την εργασία της ημέρας.
Σαν έφτασαν στο σταυροδρόμι κι ετοιμάσθηκε να αποθέσει κάτω το ζωντανό φορτίο του, άκουσε γλυκιά φωνή να του λέγει:
–Ευλογημένος να είσαι, Αγάθων, από το Θεό και στη γη και στον Ουρανό.
Σήκωσε τα μάτια ο Όσιος να ιδεί εκείνον που του μιλούσε. Ο δήθεν γέρος είχε γίνει άφαντος γιατί ήταν Άγγελος σταλμένος από το Θεό να δοκιμάσει την αγάπη του Οσίου.