Μέ τήν ἐμφάνιση τῶν κρουσμάτων λόγῳ τοῦ λεγομένου κορονοϊοῦ (covid-19) ἐμφανίσθηκαν μερικοί ἄλλοι ἰοί, ὅπως ὁ ἰός τοῦ πανικοῦ, ὁ ἰός τῆς φοβίας, τῶν ἀσθενειῶν, καί θά μποροῦσα νά προσθέσω ὁ ἰός καί ὁ φόβος τοῦ θανάτου. Στήν οὐσία ὁ φόβος τοῦ θανάτου εἶναι ἐκεῖνος πού προκαλεῖ καί τόν γενικότερο φόβο καί τόν πανικό.

Ὁ ἄνθρωπος πλάσθηκε γιά νά ζῆ αἰώνια, ἀλλά ἡ ἁμαρτία προξένησε τόν θάνατο. Δέν εἶναι αἴτιος τοῦ θανάτου ὁ Θεός, ἀλλά ὁ ἄνθρωπος μέ τίς ἐλεύθερες ἐπιλογές του. Ἀπό τότε ὁ θάνατος εἶναι μιά πραγματικότητα πού μαστίζει τόν ἄνθρωπο καί ἀπό ἐκεῖ προκαλεῖται τόσο ὁ φόβος τοῦ θανάτου, ὅσο καί ὁ πανικός τοῦ θανάτου.

Ἔτσι, ὁ θάνατος εἶναι μιά ἀδήριτη πραγματικότητα, ὁ μεγαλύτερος δημοκράτης, ὅπως ἔλεγε ὁ Γέροντάς μου Μητροπολίτης Ἐδέσσης Καλλίνικος, πού σημαίνει ὅτι δέν ἐξαιρεῖ κανέναν. Οἱ ἄνθρωποι πεθαίνουν σέ ὅλες τίς ἡλικίες, ἀπό βρέφη μέχρι τήν γεροντική τους ἡλικία. Ἐλάχιστοι εἶναι ἐκεῖνοι πού ξεπερνοῦν τά ἑκατό χρόνια.

Ἡ αἰτία τοῦ θανάτου εἶναι πολυποίκιλη, ἤτοι ἀπό ἀρρώστιες, ἀπό ποικίλους ἰούς, ἀπό παθήσεις τῶν διαφόρων ὀργάνων τοῦ σώματος καί ἀπό προβλήματα τῆς γεροντικῆς ἡλικίας. Οἱ ἀρρώστιες ποικίλουν. Οἱ ἄνθρωποι νομίζουν ὅτι θά ζήσουν αἰώνια καί, ὅμως, ὅσοι ζοῦν πολλά χρόνια αὐξάνεται ὁ κίνδυνος νά ὑποφέρουν ἀπό ἀσθένειες τῆς γηράνσεως τοῦ ἐγκεφάλου, ὅπως ἄνοια, ἀλτσχάιμερ κλπ.

Ἔπειτα, καθημερινῶς αὐξάνονται οἱ θάνατοι στήν ἄσφαλτο, δηλαδή ἀπό τροχαῖα ἀτυχήματα, πού ξεπερνοῦν τούς θανάτους ἀπό διάφορες ἀσθένειες, καθώς ἐπίσης αὐξάνονται οἱ θάνατοι ἀπό αὐτοκτονίες. Οἱ πόλεμοι συνεχίζονται σέ ὅλες τίς Ἠπείρους μέ συνέπειες θανάτους, καί ἡ πείνα θερίζει.

Ἐπίσης, τό φοβερότερο ἀπό ὅλα εἶναι ὅτι οἱ ἄνθρωποι σκοτώνουν τούς συνανθρώπους τους. Τριακόσιες χιλιάδες περίπου ἔμβρυα σκοτώνονται ἀπό τίς ἐκτρώσεις, πού γίνονται μέ νόμο, σχεδόν μιά μεγαλούπολη κάθε χρόνο, καί οἱ «πολιτισμένοι» ἄνθρωποι δέν συγκινοῦνται, διακατέχονται, ὅμως, ἀπό πανικό λόγῳ τοῦ κορονοϊοῦ! Δέν εἶναι αὐτό μιά ὑποκρισία ὑψηλῆς στάθμης;

Πάντως, ὁ ἰός τοῦ φόβου τοῦ θανάτου εἶναι αὐτό πού δημιουργεῖ κοινωνικά καί πνευματικά προβλήματα, αὐτός κάνει τόν ἄνθρωπο δυστυχισμένο. Τόν γεμίζει ἀπό πολλούς ψυχολογικούς, ὑπαρξιακούς καί κοινωνικούς πανικούς, ἀλλά αὐτός ὁ φόβος τοῦ θανάτου εἶναι τό βάθος ὅλων τῶν ἐμπαθῶν καταστάσεων, ὅπως τῆς φιλοδοξίας, τῆς φιληδονίας καί τῆς φιλαργυρίας.

Βέβαια, πρέπει νά λάβουμε ὅλα τά ἀπαραίτητα μέτρα, σύμφωνα μέ τήν ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας μας, χωρίς νά διαφοροποιούμαστε ἐμεῖς οἱ Ἐπίσκοποι καί Κληρικοί ἀπό αὐτήν. Ἀλλά τελικά πρέπει νά πιστεύουμε στόν Θεό καί νά ὑπερβαίνουμε τόν φόβο τοῦ θανάτου.

Ν.Ι.
Φεβρουάριος 2020