Του Ιερομονάχου Γεωργίου Αλευρά στην Romfea.gr
Βρισκόμαστε στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Είναι η περίοδος κατά την οποία ζούμε εις ανάμνηση της σαρανταήμερης νηστείας και δοκιμασίας του Χριστού στην έρημο, μετά την οποία ξεκίνησε το δημόσιο κοσμοσωτήριο κήρυγμά Του.
Το πρώτο δημόσιο κήρυγμα του Χριστού ήταν η μετάνοια. «Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». (Ματθ. 4,17).
Από εκείνη τη στιγμή σηματοδοτείται η εσχατολογική περίοδος της ανθρωπότητας που ξεκινά από τον Ευαγγελισμό του κόσμου και τελειώνει με τα γεγονότα της Αποκαλύψεως.
Κάποτε, ρωτήθηκε ο Άγιος Πορφύριος για την Αποκάλυψη του Ιωάννου και γιατί γράφτηκε αυτό το βιβλίο που είναι τόσο τρομακτικό, εκείνος απάντησε:
«Η Αποκάλυψη δεν γράφτηκε για να τρομάξει τους ανθρώπους, δεν γράφτηκε για να δείξει ο Θεός ότι θα τιμωρήσει τους ανθρώπους. Η Αποκάλυψη γράφτηκε απλά για να μην γίνει».
Ζούμε σε αποκαλυπτικούς καιρούς.
Τα γεγονότα των τελευταίων αιώνων επιβεβαιώνουν τον προφητικό λόγο του Ευαγγελιστή Λουκά μέσα σε λίγες μόλις γραμμές. «ὅταν δὲ ἀκούσητε πολέμους καὶ ἀκαταστασίας, μὴ πτοηθῆτε· δεῖ γὰρ ταῦτα γενέσθαι πρῶτον, ἀλλ᾿ οὐκ εὐθέως τὸ τέλος. τότε ἔλεγεν αὐτοῖς· ἐγερθήσεται ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν, σεισμοί τε μεγάλοι κατὰ τόπους καὶ λιμοὶ καὶ λοιμοὶ ἔσονται, φόβητρά τε καὶ σημεῖα ἀπ᾿ οὐρανοῦ μεγάλα ἔσται». (Λουκ. 21,9-11)
Ο Άγιος Πορφύριος, κατά Θεία παραχώρηση, γνώριζε πάρα πολλά για την εποχή μας και για τις έσχατες ημέρες.
Ο λόγος του, όμως, δεν επικεντρωνόταν στον φόβο των επερχόμενων γεγονότων, αλλά στην ελπίδα ότι όλα μπορούν να αποφευχθούν, αν πρώτα αντιληφθούμε τη μεγάλη πλάνη στην οποία έχουμε πέσει, όλος ο πλανήτης, κι έπειτα επιστρέψουμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε.
Τα λόγια του είναι επίκαιρα όσο ποτέ άλλοτε: «Μπορεί όμως, με το σχέδιο τού Θεού, να έρθει, να έρθει ώστε οι άνθρωποι να αποκτήσουν μία επίγνωση, να ιδούνε το χάος ολόφωτο, ολοζώντανο μπροστά τους, να πούνε: Έεε! Πέφτουμε στο χάος, χανόμαστε. Όλοι πίσω, όλοι πίσω, γυρίστε πίσω, πλανηθήκαμε. Και να έρθουνε πάλι στο δρόμο του Θεού και να λάμψει η Ορθόδοξος πίστις. Αυτό εμείς επιδιώκομε κι έτσι θέλομε τα πράγματα σιγά-σιγά να γίνουνε με τη Χάρη του Θεού. Ο Θεός εργάζεται μυστικά. Δεν θέλει να επηρεάσει του ανθρώπου την ελευθερία. Τα φέρνει έτσι και σιγά-σιγά, σιγά-σιγά πάει ο άνθρωπος εκεί που πρέπει».
Άλλοτε ο Άγιος Πορφύριος περιέγραφε το χάος ως συμφορά. Στον προηγούμενο αιώνα ο κόσμος ένεκα δύο Παγκοσμίων Πολέμων, γνώρισε διπλά το χάος, τη συμφορά.
Η παγκόσμια ανισορροπία, η οικονομική κρίση και η φτώχεια, οι διάσπαρτοι πόλεμοι, η πείνα, οι αρρώστιες, ο ηθικός ξεπεσμός, είναι προειδοποιητικά καμπανάκια ότι οδεύουμε στο απόλυτο χάος αν δεν αντιληφθούμε πού ακριβώς στεκόμαστε.
Η πανδημία του κορωνοϊού είναι κι αυτή ένα καμπανάκι κινδύνου στις ημέρες μας, όταν όλοι οι «μεγάλοι παίκτες» επιδεικνύουν τους στρατούς τους, την εξουσία τους και οι φωνές ενός επικείμενου 3ου Παγκοσμίου Πολέμου πληθαίνουν.
Η δυστυχία δεν προκαλείται από τον Θεό. Οι δοκιμασίες είναι αποτελέσματα δικών μας και μόνο πράξεων, τις οποίες ο Θεός επιτρέπει εξαιτίας της απεριόριστης ελευθερίας που μας έχει παραχωρήσει.
Όμως ο Θεός επιτρέπει αυτά τα παιδαγωγικά προειδοποιητικά καμπανάκια, για να μπορέσει η ανθρωπότητα, έστω κι από τον φόβο, να ενωθεί, να δει την αλήθεια κι όπως είπε ο Άγιος Πορφύριος να πάει πίσω, όλοι μας πίσω.
Μα τι εννοεί ο Άγιος, θα αναρωτηθεί κάποιος. Πού πίσω δηλαδή;
Ο Άγιος Πορφύριος εννοούσε στη ρίζα της Χριστιανοσύνης. Στα πρώτα Χριστιανικά χρόνια. Εκεί που όλα ήταν κοινά, οι Χριστιανοί ενωμένοι. Αυτό φαίνεται αν αντιπαρατάξουμε τις εποχές.
Οι πρώτοι Χριστιανοί με διωγμούς, δοκιμασίες και στερήσεις, όμως υπήρχε μία μοναδική ενότητα και σήμερα, οι άνθρωποι έχουν τα πάντα και ζει ο καθένας ουσιαστικά μόνος του.
Στα δύσκολα πρώτα Χριστιανικά χρόνια είχε γίνει βίωμα το «τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα;» (Ρωμ. 8,35).
Σήμερα, ο Χριστιανικός κόσμος έχει κατακερματισθεί. Τα Χριστιανικά κράτη της Ευρώπης, της Αμερικής κ.α. πιστεύουν το καθένα σε ένα διαφορετικό Χριστιανισμό από τον άλλο.
Η παρότρυνση του Αγίου Πορφυρίου «όλοι πίσω», είναι κυρίως προς τους διασπασμένους Χριστιανούς, κι αν τίποτε δεν μπορεί να τους ενώσει, μπορεί να τους ενώσει η επιστροφή στην πρώτη Χριστιανική Εκκλησία, εκεί που είναι το πραγματικό πρότυπο.
Ο σημερινός φόβος είναι μία απόδειξη ότι έχουμε έλλειψη αγάπης. «..ὁ δὲ φοβούμενος οὐ τετελείωται ἐν τῇ ἀγάπῃ». (Α Ιω. 4,18).
Το κλειδί για να αντιμετωπίσουμε όλες τις δυσκολίες, είναι να αγαπήσουμε Εκείνον ο Οποίος μας αγάπησε πρώτα απ’ όλους, Εκείνον ο Οποίος είναι η Αγάπη.
Και στην αγάπη δεν βρίσκει τόπο ο φόβος. «..ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον..» (Α Ιω. 4,18)
Το έλεγε ξανά και ξανά ο Άγιος Πορφύριος: «Ὁ Χριστὸς εἶναι φίλος καὶ τὸ φωνάζει: «Σᾶς ἔχω φίλους, βρὲ δὲν τὸ καταλαβαίνετε; Εἴμαστε ἀδέλφια. Βρέ, ἐγὼ δὲν βαστάω τὴν κόλαση στὰ χέρια, δὲν σᾶς φοβερίζω· σᾶς ἀγαπάω!».
«Ο Ωραίος κάλλει παρά τούς υιούς τών ανθρώπων»
Κι ενώ πρέπει να αποβάλλουμε τον φόβο που δημιουργείται από την απομάκρυνσή μας από τον Θεό, πρέπει να αποκτήσουμε τον φόβο του Θεού, την πίστη, την αγάπη για να ενωθούμε μαζί Του.
Ο ιερέας καλεί «Μετά φόβου Θεού, Πίστεως και Αγάπης» να προσέλθουμε στο Άγιο Ποτήριον και να κοινωνήσουμε τα Άχραντα Μυστήρια.
Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις δεν μπορούμε να προσέλθουμε, αλλά έχουμε χρέος την πραγματική μετάνοια, να εργασθούμε με πράξεις να διορθώσουμε ο καθένας, όχι τους άλλους, αλλά τον εαυτό μας και να αγαπήσουμε όχι μόνο τους φίλους αλλά και τους εχθρούς.
Από χρόνια είμαι αποτρεπτικός κι έχω παρεξηγηθεί πολλές φορές κι από ανθρώπους της εκκλησίας, σε ανθρώπους να πηγαίνουν στην Εξομολόγηση και στην Θεία Μετάληψη, χωρίς να υπάρχει η Χριστιανική συνείδηση μέσα τους.
Αυτή η Χριστιανική συνείδηση αποκτάται μόνο με τη μελέτη του Ιερού Ευαγγελίου και δυστυχώς έρχονται πάρα πολλοί άνθρωποι κι όταν τους ρωτώ αν διαβάζουν καθημερινά το Ευαγγέλιο, απαντούν αρνητικά.
Πώς ο άνθρωπος μπορεί να προσέλθει στο Μυστήριο της Εξομολογήσεως και της Θείας Μεταλήψεως αν πρώτα δεν έχει αποκτήσει τη Χριστιανική συνείδηση;
Προτιμούμε τον εύκολο τρόπο, αντί να εργασθούμε για να αποκτήσουμε φόβο Θεού, αληθινή μετάνοια και αγάπη, μέσα από τη μελέτη των Ιερών Γραφών.
Ο δύσκολος τρόπος προϋποθέτει να κάνεις πράξη το Ευαγγέλιο και όχι μόνο να το κηρύττεις.
Ο Χριστός αυτό μας έδειξε. Πράξεις. Σήκωσε Σταυρό μαρτυρίου συγχωρώντας εκείνους που τον αδίκησαν αλλά κι όλη την ανθρωπότητα. Γιατί αυτό είναι η αληθινή αγάπη.
Έτσι δια της αγάπης μπορεί ο κόσμος να ενωθεί και να αποφύγει τις συνέπειες του χωρισμού και της διάσπασης.
Ο Άγιος Πορφύριος έλεγε ότι: «Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ φθάσει στὸν Θεό, ἂν δὲν περάσει ἀπ’ τοὺς ἀνθρώπους».
Γνώριζε ότι η αγάπη σε όλο τον κόσμο και στον Χριστό είναι το ζητούμενο γι’ αυτό μας έλεγε ότι η εξομολόγηση θα πρέπει να ξεκινά με τα λόγια: «Έχασα την αγάπη μου στο Χριστό»… Κι αυτή είναι η πραγματικότητα.
Με αγάπη στον Χριστό κι όλους ανεξαιρέτως τους συνανθρώπους μας, δεν μπορεί να υπάρξει ο φόβος των ασθενειών, των πολέμων, των δυσάρεστων γεγονότων της Αποκαλύψεως.
Πολύ σοφά ο Άγιος Πορφύριος έλεγε ότι η Αποκάλυψη γράφτηκε για να μη γίνει. Δεν είναι τυχαία το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης.
Είναι η ύστατη φωνή που μας καλεί να ενωθούμε κάτω από την προστασία του Δημιουργού μας, μέσα από την αγάπη προς Εκείνον και κάθε αδελφό μας. «καὶ ταύτην τὴν ἐντολὴν ἔχομεν ἀπ᾿ αὐτοῦ, ἵνα ὁ ἀγαπῶν τὸν Θεὸν ἀγαπᾷ καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ». (Α Ιω. 4,21)
Ο κόσμος χρίζει επανευαγγελισμού. Ο Ευαγγελισμός του κόσμου ήταν τα τελευταία λόγια του Χριστού πριν την Ανάληψή του. «καὶ εἶπεν αὐτοῖς. πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει». (Μαρκ. 16,15)
Οι Απόστολοι έδειξαν τον δρόμο. Θα πρέπει κι εμείς να κοιτάξουμε την αφετηρία για να καταλάβουμε τον προορισμό μας.
Αυτή την αφετηρία των πρώτων Χριστιανικών χρόνων έβλεπε κι ο Άγιος Πορφύριος, ο οποίος όχι μόνο δεν φοβόταν τις ασθένειες και τις ταλαιπωρίες, αλλά ζήτησε από τον Θεό να του δώσει καρκίνο για να πονά λίγο κι αυτός, όπως πόνεσε κι ο αγαπημένος του Χριστός.
Κι έγινε. Είχε γίνει το «ίνα ώσιν εν» μεταξύ του Χριστού και του Αγίου Πορφυρίου.
Δεν έφυγε από την ασθένεια, αλλά από την καρδιά του που είχε ταλαιπωρηθεί. Ο Άγιος Πορφύριος είχε νικήσει δια της Αγάπης τον φόβο.