Όταν ο Όσιος Σεραφείμ της Βίριτσα τελούσε ευχέλαια και αγιασμούς, μετά το τέλος της ακολουθίας, έκανε για όλους κοινό τραπέζι.
Πριν αρχίσει το φαγητό ο Γέροντας μόνος του έκοβε το ψωμί και έδινε στον καθένα από ένα κομμάτι.
Επίσης μαζί με το ψωμί έδινε στον καθένα από τρία κομμάτια ζάχαρη.
Δίνοντάς τα στον άνθρωπο τον ευλογούσε ταυτόχρονα. Στους αρρώστους ο Γέροντας έδινε πρόσφορα τα οποία τρώγοντας οι άνθρωποι γίνονταν καλά.
Ο πατήρ Σεραφείμ έλεγε συχνά:
«Πολλές φορές γινόμαστε άρρωστοι επειδή δεν προσευχόμαστε πριν αρχίσουμε το φαγητό μας και δεν ζητάμε από τον Θεό να το ευλογήσει.
Παλιά οι άνθρωποι, όλα που έκαναν, τα έκαναν με προσευχή· προσεύχονταν όταν όργωναν την γη, στην σπορά προσεύχονταν, προσεύχονταν και όταν θέριζαν τους καρπούς.
Εμείς σήμερα δεν γνωρίζουμε ποιοι παράγουν αυτά που τρώμε και πολλές φορές δεν ξέρουμε ποιοι μαγειρεύουν το φαγητό μας.
Μπορεί αυτοί να βρίζουν και να βλασφημούν, όταν το μαγειρεύουν, γι᾿ αυτό καλό θα ήταν πριν φάμε το φαγητό μας να ρίξουμε πάνω του λίγο αγιασμό.
Όλα αυτά που χρησιμοποιούμε για τροφή είναι δώρα της αγάπης του Θεού στους ανθρώπους.
Μέσω αυτών όλη η φύση και ο νοητός κόσμος των αγγέλων διακονούν τον άνθρωπο.
Γι᾿ αυτό κάθε φορά, όταν καθόμαστε για να φάμε, πρέπει να προσευχόμαστε με πολλή επιμέλεια…..».