Κατόπιν θείας εντολής, με υπέρλαμπρη θεία λάμψη, που του επανελήφθη, για να βεβαιώσει την αλήθειά της, και με την ευλογία του Γέροντός του, επέστρεψε στην πατρίδα του το 1935 και ανήγειρε έξω της πόλεως Ρέθυμνου σε πετρώδη λόφο του Κουμπέ, στα ερείπια της παλαιάς μονής, τη μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Εκεί συνέχισε την ασκητική του ζωή και την αγιογραφία.
Σε λίγο καιρό δημιουργήθηκε γυναικεία αδελφότητα, της οποίας, Πνευματικός ήταν ο Γέροντας Νέστωρ.
Χάρη σε αυτόν η μονή απέκτησε φήμη και κατέστη πνευματικό κέντρο με πλούσια προσφορά, την οποία συνεχίζει μέχρι σήμερα. Πολλοί έλαβαν άφεση αμαρτιών από το πετρα­χήλι του και ελεημοσύνες. Με την προσευχή του σώθηκε στην κατοχή ένα βαριά άρρωστο παιδί. Και άλλοτε, ετοιμοθάνατος ο ίδιος, σταύρω­σε στο νοσοκομείο ένα ετοιμοθάνατο παιδάκι κι έγινε αμέσως καλά.
Ο μακάριος Γέροντας Νέστορας ανεπαύθη εν Κυρίω στις 4.1.1957. Μετά την ανακομιδή του, τα οστά του, που φυλάγονται στη μονή Κουμπέ, ευωδίασαν. Η Γερόντισσα της μονής Πανσέμνη, διακρινόμενη για τη σοβαρότητα και διακριτικότητά της, σε πρόσφατη προσκυνηματική μας επίσκεψη μάς έλεγε πως, παρότι πέρασαν πενήντα χρόνια από την κοίμηση του μακαριστού Γέροντά τους, συχνά η παρουσία του είναι αισθητή. Η φιλόθεη αδελφότητα ετοιμάζει βιβλίο προς έκδοση για τον αείμνηστο Γέροντα.
Πηγές – Βιβλιογραφία
Αντωνίου Στιβακτάκη, Το Άγιον Όρος και η Κρήτη, Ηράκλειο 2005, σσ. 126-128. Κρήτες Αγιορείτες Μοναχοί, Ιεράπετρα 2007, σσ. 41-44. Του αυτού.
(Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό, τ. Β΄, εκδ. Μυγδονία σ. 567-568)