Τα πάντα του ανθρώπου είναι κατάρα, κόλαση ώσπου να μεταμορφωθούν σε Θεανθρώπινα.

Με τον Θεάνθρωπο τα πάντα του ανθρώπου γίνονται παράδεισος, παράδεισος, παράδεισος.

Και δεν υφίσταται τέρμα της χαράς σου, άνθρωπε, εφ’ όσον είσαι άνθρωπος, επειδή μόνο μ’ Αυτόν και εν Αυτώ αισθάνεσαι πως είσαι αιώνιος άνθρωπος, ουράνιος άνθρωπος, χερουβικός άνθρωπος, θεοειδής άνθρωπος.

Θλίψη είναι, παν-θλίψη είναι, ω δικοί μου αργιλλώδεις αδελφοί και συνάδελφοι το να είσαι άνθρωπος χωρίς τον Θεάνθρωπο.

Η χαρά, όμως, είναι, και όλο-χαρά, να είσαι άνθρωπος με τον Θεάνθρωπο Χριστό.

Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς
Φιλοσοφικοί Κρημνοί
Ιερά Μονή Χιλανδαρίου