Είναι εντροπή μας, οι ασεβείς να έχουν περισσότε­ρη προθυμία από εμάς στο να δουλεύουν μέρα και νύκτα τον Σατανά, για να τους κολάση, και εμείς να είμαστε α­μελείς και ψυχροί και να δουλεύουμε με οκνηρία τον Θεό!
*****
Ν’ ανήκουμε στην Εκκλησία της Ορθοδοξίας και στην Ορθοδοξία του Χριστιανισμού. Χαρά μας να κατέ­χουμε την ευαγγελική θρησκεία και την πίστη που μας παρέδωκε ο Σωτήρας Χριστός κι’ οι Απόστολοι Του. Ταυτόχρονα, μεγάλη και βαριά η ευθύνη μας. Να μείνου­με πιστά κι’ αφοσιωμένα τέκνα της Ορθόδοξης Εκκλη­σίας. «Εδραίοι και αμετακίνητοι» σ’ αυτά που μας δίδαξε η Μητέρα Εκκλησία. Αλύγιστοι απ’ των αιρέσεων την ορμή και των ετεροδόξων τις προπαγάνδες. Προσηλωμέ­νοι στις αιώνιες και αναλλοίωτες αξίες της Ορθοδοξίας.
Να δώσουμε του Ιωσήφ Βρυέννιου τη θερμή υπό­σχεση. «Ουκ απαρνησόμεθά σε φίλη Ορθοδοξία. Ου ψευσόμεθά σε πατροπαράδοτον σέβας. Εν σοι εγεννήθημεν, εν σοι ζώμεν και εν σοι κοιμηθησόμεθα. Ει δε και καλέσει καιρός, και μυριάκις υπέρ σου τεθνηξόμεθα». Δε θα σ’ αρνηθούμε ποτέ, φίλη Ορθοδοξία. Ούτε θα σε διαψεύσουμε και προδώσουμε, πατροπαράδοτη τιμημένη πίστη. Με σένα γεννηθήκαμε, με σένα ζούμε’ αν δε κι’ ο καιρός το καλέσει, και μυριάδες φορές είμαστε έτοιμοι για σένα να πεθάνουμε.
Είναι κάποιοι Οικουμενιστές, που ερωτοτροπούν με τους αιρετικούς. «Γραικολατίνους» τους ονομάζει ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός. «Φευκτέον αυτούς», λέγει. Να τους αποφύγουμε. Να μη τους ακολουθήσουμε στη σφαλερή τους πορεία. Είναι οι μοντέρνοι και φιλελεύθεροι ορθόδοξοι! Είναι οι συνθηκολόγοι της Πίστης. Είναι οι ενδοτικοί και «ενωτικοί Γραικολατίνοι», έτοιμοι πάντα να ξεπουλήσουν τα ιερά και όσια της Ορθοδοξίας. Στ’ όνομα, τάχα, της αγάπης, είναι πρόθυμοι να πέσουν και να προσκυνήσουν τους αιρετικούς. Είναι πρόθυμοι να πουλήσουν τα πρωτοτόκια της ευλογημένης Ορθοδοξίας, αντί «πινακίου φακής»! Δεν τους είναι δύσκολο να επαναλάβουν νέες προδοτικές «ενωτικές» Φερράρες και Φλωρεντίες.

«Υπέρ της των πάντων ενώσεως» εύχεται και παρα­καλεί η Εκκλησία μας. Την ενότητα και ένωση των Εκ­κλησιών ποθούμε βαθύτατα όλοι και προσευχόμαστε και την επιζητούμε. Ποτέ, ωστόσο, υποταγή στους ετερόδοξους. Προϋπόθεση για την ένωση, είναι η επιστροφή των πλανεμένων στην Ορθόδοξη Εκκλησία, την Εκκλησία των Αποστόλων και της Παραδόσεως. Ή ένωση είναι α­νέφικτη, δίχως την άρση των διαφορών. Θεία Κοινωνία από «κοινό Ποτήριο» τότε μόνο είναι δυνατή, σαν υπάρ­ξει δογματική ενότητα.
Όπως είπε ο αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Νείλος Καβάσιλας, σαν απομακρυνθεί η αιτία, τότε μονάχα εί­ναι δυνατό να έχουμε την ελπίδα για ειρήνη και ενότη­τα, σαν όμως η αιτία εξακολουθεί να υπάρχει, τότε μά­ταιη κάθε προσπάθεια….
Αλλά και ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ιερε­μίας ο Β’, απάντησε στους Βυττεμβεργίους Λουθηρανούς θεολόγους: «Μηδέν παρά τα διατεταγμένα τοις ιεροίς Αποστόλοις και ταις αγίαις Συνόδοις μεταχειρίζεσθαι η φρονείν. Ο γαρ τούτον τον όρον φνλάττων ορθώς, συγχορευτής ημίν εσται, συγκοινωνός και ομόπιστος. Ο γαρ τους προειρημένους κανόνας απαναινόμενος και κα­τά των Αποστόλων όμοσε χωρών και κατά των Αγίων αναίδην φερόμενος Αποστόλων, τίνα αν σχοίη προς η­μάς κοινωνίαν; Τις δέ μερίς μεθ’ ημών έσται τούτω;» Τί­ποτε λέγει, δεν πρέπει να παραδεχόμαστε και δεχόμαστε, ούτε να φρονούμε, αντίθετα απ’ όσα διατάξανε οι Από­στολοι και οι άγιες Σύνοδοι. Γιατί, όποιος φυλάσσει τούτο τον όρο, θάναι φίλος και σύντροφος μαζύ μας και θάχει την ίδια πίστη με μας. Μα όποιος αρνείται τους ό­ρους τούτους κι’ ορμά ενάντια στους Αποστόλους και α­νεμπόδιστα, ποιά επικοινωνία θα μπορούσε νάχει με μας; Ποιό μερίδιο και ποιά συμμετοχή θάχει τούτος ο άνθρωπος μαζύ μας;
Για τους ετερόδοξους αδελφούς μας, έχουμε καθή­κον να προσευχόμαστε. Δεν τους μισούμε, τους αγαπού­με. Δεν τους περιφρονούμε, τους δεχόμαστε με ιδαίτερη στοργή στο διάλογο της αγάπης και της αλήθειας. Δεν τους απωθούμε, τους προσκαλούμε στην κοινωνία της μίας, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας. «Ευχόμενοι μόνον και παρακαλούντες τον φιλάνθρωπον Θεόν, τον θέλοντα πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν, απαλλάξαι μεν αυτούς της πλάνης και της του διαβόλου παγίδος, επαναγαγείν δε ε­πί το της γνώσεως φώς», όπως λέγει ο ιερός Χρυσόστο­μος.
«Στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις, ας εδιδάχθητε είτε διά λόγου είτε δι’ επιστολής» (Β’ Θεσ. β’, 15). Ό­σα πήραμε απ’ τους Αποστόλους, πρέπει να τα φυλάξου­με σαν την κόρη τού ματιού. Πιστοί στην Αποστολική Παράδοση, πιστοί στην Αποστολική διδασκαλία. Άγρυπνοι φύλακες της ατίμητης «παρακαταθήκης» της Πί­στεως.
Ανάξιος οποίος «λύση μίαν των εντολών τούτων των ελαχίστων… Ελάχιστος κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. ε’, 19). Πολύ αυστηρά θα κριθούνε όσοι «ιώτα εν η μίαν κεραίαν» προσθέσουν η αφαιρέ­σουν απ’ το Ευαγγέλιο του Χριστού.
Μπροστά στα μεγάλα θέματα της Πίστεως δε χωράει καμμιά υποχώρηση και κανένας συμβιβασμός. «Ου συγ­χωρεί συγκατάβασις εις τα της πίστεως», διεκήρυξε ο με­γάλος πρωταγωνιστής της Ορθοδοξίας, Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός.
Να μην υποστείλουμε ποτέ της Ορθοδοξίας το λά­βαρο. Να μην υποκύψουμε σ’ εκβιασμούς, ούτε να μας παρασύρουν ξενόφερτες και ξενοκίνητες προπαγάνδες, και ύπουλοι προσηλυτισμοί.
Ένα το χρέος της Ορθοδοξίας. Να κηρυχτεί «έως ε­σχάτου της γης». Το φώς της που είναι φώς μιας αιώ­νιας Πεντηκοστής, να διαλύσει τα σκοτάδια της πλά­νης. Να καθαρίσει τον Χριστιανισμό απ’ τις σκουριές της αίρεσης και της κακοδοξίας. Να δώσει την μαρτυ­ρία του Πνεύματος. Να επαναφέρει την Εκκλησία στην Αποστολική της Παράδοση και γνησιότητα.
Και συ, που είχες την εύνοια και τη χάρη του Θεού να γεννηθείς Ορθόδοξος Χριστιανός, «γίνου πιστός ά­χρι θανάτου» (Αποκ. β’, 10) και φέρε της αλήθειας το μήνυμα σ’ όλη τη γη.

(π. Φιλόθεος Ζερβάκος)