ΘΕΕ ΜΟΥ, ΦΩΤΙΣΟΝ ΜΟΥ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ…( Αγιος Γρηγόριος Παλαμάς)

«Εν μια λοιπόν των ημερών, εκεί όπου ησύχαζεν κατά μόνας και είχε όλους τους λογισμούς του συγκεντρωμένους στον εαυτό του και είς τον Θεόν, εφάνη έξαφνα έμπροσθέν του ένας σεμνοπρεπής και σεβάσμιος ( ήτο ο Ιωάννης ο Θεολόγος) και κοιτάζων με ιλαρόν όμμα τον Γρηγόριον του είπεν:

«Ήλθον τέκνον, απεσταλμένος από την Αγιωτέραν των απάντων και Βασίλισσαν των ουρανών δια να σε ερωτήσω, διά ποίαν αιτίαν και ανά πάσαν ώραν φωνάζεις προς τον Θεόν:

«Θεέ μου, φώτισόν μου το σκότος, Θεέ μου φώτισόν μου το σκότος;… »

Απεκρίθη ο Γρηγόριος, « Και τι άλλο πρέπει να ζητώ εγώ, όστις είμαι εμπαθής και πλήρης αμαρτιών, παρά το να ελεηθώ και να φωτισθώ, διά να γνωρίζω το Άγιον θέλημα του Θεού και να το εκτελώ;»

Τότε του λέγει ο Ευαγγελιστής, « Η Δέσποινα των απάντων δια μέσου εμού, του δούλου της, ορίζει να είμαι εγώ βοηθός σου…»

Ηρώτησε τότε ο Γρηγόριος, « Και πού πρόκειται να με βοηθή η μήτηρ του Κυρίου μου; Είς την παρούσαν ζωήν ή είς την μέλλουσαν;»

Απεκρίθη ο Θεολόγος, « Καίς είς την παρούσαν και είς την μέλλουσα…», και λέγοντας αυτά εγένετο άφαντος ! …

( Β΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΝΗΣΤΕΙΩΝ, από τον βίο του Αγίου Γρηγορίου του θαυματουργού Αρχιεπισκόπου Θες/κης, του Παλαμά, Μέγας Συναξαριστής Τριωδίου,σελ.308)