Ἀριθμ. Πρωτ. 30

Δημητσάνα – Μεγαλόπολη

6 Ἰανουαρίου 2014

2. Ὅμως ἡ Ἁγία Γραφή καί ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχει νά μᾶς δώσει  ἑρμηνεία στό ὅλο θέμα. Ἀπό τήν ἀρχή, ἀγαπητοί μου, παρατηροῦνται στήν  Ἁγία Γραφή δυό γραμμές τῶν ἀνθρώπων: Ἡ καλή γενεά καί ἡ κακή γενεά. Ὅσο  περνοῦν τά χρόνια καί διαβαίνουν οἱ καιροί βλέπουμε στήν Ἁγία Γραφή ἡ  καλή γενεά νά γίνεται πιό καλή καί ἡ κακή γενεά νά γίνεται πιό κακή.  Αὐτά πρό Χριστοῦ, πρίν ἀπό τήν πρώτη ἔλευσή Του. Ἀλλά μᾶς λέγει πάλι ἡ  Ἁγία Γραφή ὅτι καί μετά τόν ἐρχομό τοῦ Χριστοῦ θά παρατηρεῖται πάλι τό  ἴδιο: Καιρό μέ τόν καιρό τά τέκνα τοῦ Θεοῦ θά γίνονται πιό ἅγια, ἀλλά  καί οἱ ἀσεβεῖς θά θρασύνονται περισσότερο καί θά βλασφημοῦν τόν Θεό καί  θά ἐμπαίζουν τά θεῖα καί τά ἱερά. Καί κατά τά χρόνια τά πρίν ἀπό τήν  Δεύτερη τοῦ Χριστοῦ Παρουσία ἡ ἀντίθεση αὐτή θά εἶναι πιό ζωηρή. Ἔτσι  μᾶς λέγει ἡ Ἀποκάλυψη, «ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι καί ὁ ρυπαρός ρυπαρευθήτω ἔτι», ἀλλά καί «ὁ δίκαιος δικαιοσύνη ποιησάτω ἔτι καί ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι» (22,11). Περιμένουμε λοιπόν, γιατί μᾶς τό λέει ἡ Ἁγία Γραφή,  περιμένουμε, λέγω, ἐμπαικτικές ἐκδηλώσεις καί παντοειδεῖς βλασφημίες  κατά τοῦ Ὑψίστου. Δέν τίς φοβούμαστε. Σᾶς παραπέμπω, ἀγαπητοί μου, στήν  Παλαιά Διαθήκη, στόν β´ Ψαλμό τοῦ Ψαλτηρίου. Σ᾽ αὐτόν τόν Ψαλμό βλέπουμε ὄχι ἕναν ἐμπαίκτη βουλευτή Διαμαντόπουλο, ἀλλά ἔθνη πολλά, ὀργανωμένα  μέ βασιλεῖς καί ἄρχοντες, νά κινοῦνται κατά τοῦ Κυρίου τοῦ Θεοῦ καί  «κατά τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ» (στίχ. 2). Καί ὁ Ψαλμωδός λέει μέ ἀπορία: «Τί  κάνουν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι, μέ ποιόν τά βάζουν;» Νά τό πῶ ἐπί λέξει πῶς τό λέει: «Ἱνατί ἐφρύαξαν ἔθνη καί λαοί ἐμελέτησαν κενά;» (στίχ. 1). «Κενά»  λέει τά διαβούλιά τους, δηλαδή χωρίς νόημα καί περιεχόμενο τά ὅσα λέγει τό ὀργανωμένο αὐτό «κογκρέσσο» τῶν ἀθεϊστῶν. Τό «κογκρέσσο» αὐτό εἶχε  ἀθεϊστικό σύνθημα. Ακοῦστε το: «Νά τινάξουμε τόν Θεό ἀπό πάνω μας. Νά  σπάσουμε κάθε δεσμό μαζί του». Ἄς τό πῶ ἐπί λέξει τί ἔγραφε τό σύνθημά  τους: «Διαρρήξωμεν τούς δεσμούς αὐτῶν (δηλαδή τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Χριστοῦ)  καί ἀπορρίψωμεν ἀφ᾽ ἡμῶν τόν ζυγόν αὐτῶν» (στίχ. 3). Ὀργανωμένο σύστημα,  ὅπως τό εἶπα, μέ ἀρχηγό κυβερνήτη καί μέ καθορισμένο σύνθημα! Ἀλλά ὁ  Ψαλμωδός, ἀγαπητοί μου, δέν τρομάζει καθόλου ἀπό τό κίνημα αὐτό πού  ξεσηκώνει πολλούς καί τούς στρέφει ἐναντίον τοῦ Θεοῦ. Ξέρει ὁ ποιητής τί εἶναι ὁ Θεός καί τί εἶναι οἱ ἄνθρωποι, πού τά βάζουν μέ τόν Θεό. Ὁ Θεός εἶναι ὁ αἰώνιος, ὁ παντοδύναμος καί οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἀδύνατοι καί  σήμερα εἶναι καί αὔριο δέν εἶναι. Γι᾽ αὐτό καί ὁ ποιητής μας στόν  ὑπέροχο αὐτό Ψαλμό παριστάνει τόν Θεό νά βλέπει ἀπό ψηλά τό ἀθεϊστικό  κίνημα, πού στρέφεται ἐναντίον Του, καί νά «γελάει». Γι᾽ αὐτό καί λέει  στόν Ψαλμό του: «Ὁ κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς ἐκγελάσεται αὐτούς», ὄχι μόνον,  ἀλλά καί θά τούς χλευάσει, «ἐκμυκτηριεῖ αὐτούς», λέγει τό κείμενο (στίχ.  4). Ἀλλά ἄν οἱ ἐμπαῖκτες, λόγου χάριν, βουλευτής Διαμαντόπουλος,  ἐξακολουθοῦν τόν ἐμπαιγμό τους καί τόν ὑβρισμό τους καί δέν μετανοοῦν,  τότε ὁ Κύριος, λέγει ὁ Ψαλμωδός, «λαλήσει πρός αὐτούς ἐν ὀργῇ Αὐτοῦ καί  ἐν τῷ θυμῷ Αὐτοῦ ταράξει (= θά ταρακουνήσει καί θά συντρίψει) αὐτούς»  (στίχ. 5).