«Ἡ ἐπιστημονικὴ πρόοδος στὸν τομέα τῆς Ἐμβρυολογίας, ἀλλὰ καὶ ἡ τρισδιάστατη εἰκόνα τῶν ὑπερήχων πιστοποιοῦν τὴν ἀπὸ αἰῶνες διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας ὅτι ἡ ἀνθρώπινη ζωὴ ἀρχίζει «ἐξ ἄκρας συλλήψεως», δηλαδὴ τὴ στιγμὴ ποὺ τὰ 23 χρωμοσώματα τοῦ ὠαρίου ἑνώνονται μὲ τὰ 23 χρωμοσώματα τοῦ σπερματοζωαρίου καὶ δημιουργεῖται τὸ πρῶτο κύτταρο, τὸ ζυγωτό. Συγχρόνως, ὅμως, τότε σφραγίζεται καὶ ἡ προσωπικότητα τοῦ κάθε ἀνθρώπου, μὲ τὸ πλῆθος τῶν γονιδίων ποὺ παραλαμβάνει ἀπὸ τοὺς γονεῖς του.

Πρόσωπο μοναδικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο θεωρεῖται τὸ ἔμβρυο καὶ ὡς τέτοιο ἀναγνωρίζεται παγκοσμίως. Ὡς «πρόσωπο» τὸ ἀναγνωρίζει καὶ τὸ Δίκαιο τῆς πατρίδας μας καὶ τὸ καθιστᾶ ὑποκείμενο καὶ φορέα ἀστικῶν δικαιωμάτων, π.χ. τὸ ἄρθρο 1711 τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο τὸ συλληφθὲν ἔμβρυο μπορεῖ νὰ κληρονομήσει περιουσιακὰ στοιχεῖα συγγενῶν του, ἐὰν γεννηθεῖ ζωντανό.

Παγκόσμιοι Ὀργανισμοί, ἐπίσης, ἀναγνωρίζουν στὸ ἔμβρυο δικαιώματα καὶ πρὸ πάντων τὸ δικαίωμα νὰ ζήσει. Ἔτσι, ὁ ΟΗΕ, στὴ Διακήρυξή του γιὰ τὰ Δικαιώματα τοῦ Παιδιοῦ, στὴν τέταρτη Ἀρχὴ του τονίζεται ὅτι «στὴν φροντίδα καὶ προστασία», ποὺ θὰ παρέχεται στὸ παιδί, «περιλαμβάνεται καὶ ἡ ἱκανοποιητικὴ προγεννητικὴ καὶ μεταγεννητικὴ μέριμνα».

Ἡ Διακήρυξη τῆς Οὑνέσκο τοῦ 2000, «Γιὰ ἕναν πολιτισμὸ Εἰρήνης», περιλαμβάνει καὶ τὰ ἑξῆς ἄρθρα:

1. «Ὁ σεβασμὸς κάθε μορφῆς ζωῆς· σεβασμὸς τῶν δικαιωμάτων καὶ τῆς ἀξιοπρέπειας τοῦ κάθε ἀνθρώπου».

2. «Ἡ μὴ βία· ἀπόρριψη τῆς βίας σὲ ὅλες της τὶς μορφὲς καὶ ἡ ἐπίδειξη δικαιοσύνης μὲ τὴν πειθὼ καὶ τὴν κατανόηση».

Ἂν ὀφείλουμε νὰ σεβόμαστε τὴ ζωή, π.χ. τῆς ἀμοιβάδας, δὲν ὀφείλουμε νὰ σεβόμαστε, κατ’ ἐξοχήν, τὴν πρώτη καὶ πιὸ δυναμικὴ φάση τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, δηλαδὴ τὴν ἐμβρυϊκή; Καὶ ἂν βία δὲν εἶναι ὁ διαμελισμὸς τοῦ πιὸ ἀνυπεράσπιστου ἀνθρώπινου πλάσματος, τοῦ ἐμβρύου; τότε τί εἶναι βία…;

Ἀλλὰ καὶ ἡ 4η Διεθνὴς Σύνοδος τοῦ ΟΗΕ γιὰ τὶς Γυναῖκες (1996), μὲ τὴ Διακήρυξη τοῦ Πεκίνου, στὸν τέταρτο τομέα-κλειδὶ ἀναφέρεται: «Ἀντιμετώπιση καὶ ἐξάλειψη κάθε εἴδους βίας κατὰ τῶν γυναικῶν καὶ κοριτσιῶν», ἐνῶ στὸν δωδέκατο ὑποστηρίζεται «ἡ νομικὴ προστασία τῶν κοριτσιῶν ἀπὸ τὴν ἐμβρυακὴ ἡλικία μέχρι τὴν πλήρη ἐνηλικίωσή τους καὶ κατάργηση ἐπιβλαβῶν πρακτικῶν εἰς βάρος τους».

Καὶ ἐνῶ καταβάλλονται τόσες προσπάθειες γιὰ τὴ δημιουργία καὶ ἀνθρώπινης ζωῆς (τεχνητὴ γονιμοποίηση, κλωνοποίηση), ἐντούτοις ἑκατομμύρια παιδιὰ θανατώνονται ἐν ψυχρῷ καὶ μάλιστα μὲ τὴν ψήφιση νόμων, ποὺ ἐπιτρέπουν τὴ θανάτωση τοῦ ἐμβρύου, μέχρι τὸν τρίτο μήνα τῆς κύησής του.

Στὴν Πατρίδα μας, μὲ τὸν τίτλο: «Τεχνητὴ διακοπὴ τῆς ἐγκυμοσύνης καὶ προστασία τῆς ὑγείας τῆς γυναίκας…» ψηφίστηκε ὁ νόμος 1609, στὶς 3 Ἰουλίου 1986. Ἀπὸ τὶς προκαταρκτικὲς συζητήσεις τῆς Εἰδικῆς Ἐπιτροπῆς γιὰ τὴ νομιμοποίηση τῶν ἀμβλώσεων ἀναδεικνύεται ὅτι δὲν ἐκφραζόταν ἡ ἐπιστημονικὴ γνώση-ἀλήθεια, ἀλλὰ ἡ στρατευμένη ἐπιστήμη. Ἔτσι, ὁ εἰσηγητὴς τῆς μειοψηφίας καὶ ἐκφραστὴς τῆς ἐπιστημονικῆς ἀλήθειας δήλωνε «ὅτι ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου βιολογικά… ἀρχίζει ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς σύλληψης». Ἀντίθετα, ὁ εἰσηγητὴς τῆς πλειοψηφίας ὑποστήριξε ὅτι τὸ ἔμβρυο «δὲν ἔχει βιολογικὴ αὐτοτέλεια σὲ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς κύησης, ἐξαρτώμενο ἀπὸ τὸν ὀργανισμὸ τῆς μητέρας καὶ ἀποκτᾶ τὴν ἀνθρώπινη ὑπόσταση ἀπὸ τὸ βιολογικό του διαχωρισμὸ ἀπὸ αὐτήν…». Ὁ τότε ὑπουργὸς Ὑγείας ὑποστήριξε ὅτι «τὸ ἔμβρυο ἀποκτᾶ ζωὴ μετὰ τὸ δεύτερο ἥμισυ τῆς κύησης…». Ὁ ὑπουργὸς Δικαιοσύνης τόνισε ὅτι «τὸ δικαίωμα αὐτοδιάθεσης τῆς γυναίκας εἶναι ἀγαθὸ ὑπέρτερης ἀξίας ἀπὸ τὴν ἀξία τῆς ζωῆς τοῦ κυοφορούμενου». Αὐτὰ ἀπὸ τὴν Εἰδικὴ Ἐπιτροπή…

Καθηγήτρια, ἐπίσης, τῆς Ἐγκληματολογίας, τότε, διεκήρυσσε ὅτι «ἄνθρωπος εἶναι ἀπὸ τὴ στιγμὴ- ποὺ ἔχει συνείδηση…». Ἄλλη θέση, ὡς πρὸς τὴν ἀρχὴ τῆς ζωῆς, πιό… σύγχρονη ἀλλὰ ἐξίσου θανατηφόρα γιὰ τὸ ἔμβρυο, εἶναι ἐκείνη ποὺ ὑποστηρίζει ὅτι τὸ κυοφορούμενο μέχρι τὴν 14η μέρα ἀπὸ τὴ σύλληψή του δὲν εἶναι ἄνθρωπος, ὁπότε μποροῦν νὰ ἀποσπῶνται βλαστοκύτταρα, γιὰ νὰ δημιουργοῦνται ζωτικὰ ἀνθρώπινα ὄργανα γιὰ μεταμοσχεύσεις. Χρησιμοποιοῦνται ἔτσι τὰ ἔμβρυα ὡς… «ἀνταλλακτικά». Ὅ,τι ἀπομένει ἀπὸ τὴ θανατηφόρα ἐπέμβαση πετιέται σὲ κάποιον σκουπιδοντενεκὲ ἢ χρησιμοποιεῖται ἀκόμη καὶ γιὰ κατασκευή… καλλυντικῶν.

Ποικίλες, λοιπόν, τοποθετήσεις καὶ ἀντιλήψεις γιὰ τὴ ζωὴ τοῦ παιδιοῦ-ἐμβρύου, δῆθεν ἐπιστημονικές· πολλαπλὲς χρήσεις του, ἀκόμη καί… ἀρωματικές, δῆθεν ἐπωφελεῖς γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα. Τὸ ἀποτέλεσμα; Ἑκατομμύρια ἔμβρυα-παιδιὰ στὸν κόσμο νὰ θανατώνονται, πρὶν νὰ ἀντικρίσουν τὸ φῶς τοῦ ἥλιου. Ἡ πατρίδα μας, ἡ χώρα πλέον τῶν γερόντων, τραγικά, ἔχει τὴν πρωτιὰ στὴν Εὐρώπη σὲ ἀριθμὸ ἀμβλώσεων, τῶν ὁποίων μάλιστα τὰ ἔξοδα καλύπτονται ἀπὸ τὰ διάφορα Ἀσφαλιστικὰ Ταμεῖα!

Ἡ πολιτικὴ φαρισαϊκὴ γλώσσα διαπιστώνεται καὶ ἀπὸ τὸν τίτλο τοῦ νόμου 1609/86, περικλείοντας καὶ τὴ «φιλοσοφία» του: «Τεχνητὴ «διακοπὴ» τῆς ἐγκυμοσύνης καὶ προστασία τῆς ὑγείας τῆς γυναίκας…». Ἡ λέξη διακοπὴ περιέχει τὸ ἐλπιδοφόρο στοιχεῖο τῆς ἐπαναφορᾶς, ἐπανασύνδεσης (π.χ. διακοπὴ νεροῦ ἢ ἠλεκτρικοῦ ρεύματος), ἡ ἄμβλωση ὅμως εἶναι μία τελεσίδικη πράξη, δηλαδὴ ἡ θανάτωση τοῦ παιδιοῦ-ἐμβρύου. Ἀλλὰ καὶ ἡ θέση «γιὰ τὴν προστασία τῆς ὑγείας τῆς γυναίκας» κρίνεται ἐντελῶς ἀντιεπιστημονική, ἐφ’ ὅσον, λόγω τῆς ἐπιστημονικῆς προόδου, ἔχουν ἐντελῶς ἐλαχιστοποιηθεῖ οἱ κίνδυνοι ὑγείας κατὰ τὴ διάρκεια τῆς κύησης ἢ κατὰ τὸν τοκετό, ἀντίθετα ἡ ἄμβλωση προκαλεῖ τὸ «μετεκτρωτικὸ σύνδρομο».

Ἀντίδοτο σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς σχιζοφρενικὲς καὶ ἀπάνθρωπες τοποθετήσεις καὶ πρακτικὲς ἀποβαίνει ἡ γνήσια Μάνα, μὲ τὸν πλοῦτο τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης της. Τέτοιες Μάνες καταφεύγουν στὴν «Ἀγκαλιὰ» (Σύλλογος Προστασίας Ἀγέννητου Παιδιοῦ, τηλ. 210-8828788) γιὰ ἠθικὴ στήριξη καὶ ὑλικὴ βοήθεια. Καὶ ἡ «Ἀγκαλιά», περιορίζοντας τοὺς Ἠρῶδες καὶ παραμερίζοντας τοὺς Καιάδες, στὰ δώδεκα περίπου χρόνια τῆς διακριτικῆς προσφορᾶς της ἔχει ὑποδεχθεῖ περισσότερα ἀπὸ 1.200 παιδιά, φροντίζοντας στοργικὰ τὴ ζωή τους καὶ κατὰ τὴν κύηση, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴ γέννησή του. Εὐχόμαστε ἡ «Ἀγκαλιὰ» νὰ «ἀγκαλιάζει» ὅλο καὶ περισσότερα ἔμβρυα-παιδιὰ καὶ τὴν προσπάθειά της νὰ μιμηθοῦν καὶ ἄλλοι…».