Στο νοητό στερέωμα των Αγίων της Εκκλησίας μας και στην αγιορείτικη χορεία των Οσίων Πατέρων, κατά τα τελευταία αυτά χρόνια, προστέθηκε κι άλλο αστέρι μεγάλου μεγέθους, ο Ρώσος την καταγωγή και αδελφός της Ιεράς Μονής του Αγίου Παντελεήμονος, Σεραπίων Μοναχός, ο οποίος για περισσότερη ησυχία και τελειοποίηση στην επιστήμη και καλλιέργεια της νοεράς προσευχής, αποφάσισε να αναχωρήσει από την πολυθόρυβη ζωή της μετανοίας του.
Αφού προγυμνάστηκε στην αυταπάρνηση, την υπακοή και την ταπείνωση, υπηρετώντας πρόθυμα τους Γέροντες και αδελφούς της ιεράς Κοινοβιακής Μονής του Αγίου Παντελεήμονος και έλαβε τα απαραίτητα αυτά εφόδια, με την ευλογία και άδεια του Καθηγουμένου, ανεχώρησε και πήγε στην έρημο των Κατουνακίων και Καρουλίων.
Εκεί βοηθήθηκε από τους ησυχαστές της ερήμου και προόδευσε πολύ στην καρδιακή νοερά προσευχή και με πολλούς και σκληρούς αγώνες, στερήσεις, κακουχίες, αντιστάθηκε σε όλους τους πειρασμούς της ολιγωρίας και ολιγοπιστίας. Με πίστη θερμή και αγάπη αληθινή προς όλους τους Πατέρες, τους οποίους με πολλή ταπείνωση παρακαλούσε να προσεύχωνται για την ψυχική του σωτηρία.
Ύστερα από μικρή αδιαθεσία, προείδε τον καιρό της εκδημίας του, και ήταν έτοιμος με χαρά να έρθει εκείνη η ευλογημένη ώρα, όπως συνήθιζε να λέει πολλές φορές. Έτσι με τη χάρη του Θεού, αφού ζήτησε συγχώρεση από όλους τους Πατέρες, κοιμήθηκε τον μακάριο ύπνο των Οσίων το 1974 σωτήριο έτος.
Με την ενάρετη και αγία ζωή του, ο όσιος αυτός Σεραπίων, απέδειξε ακόμη μια φορά οτι, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός «Χθες, σήμερον και εις τους αιώνας είναι ο αυτός» (Έβρ. ΙΓ’ 8). Και οτι εκ των αναίσθητων λίθων των σημερινών ανθρώπων και πιστών χριστιανών, Μοναχών και Κληρικών, μπορεί ο Θεός και κατά τους έσχατους αυτούς καιρούς, να αναδείξει άξιους δούλους Του, εργάτες της αρετής, οι οποίοι μπορούν να λάβουν την αγιαστική Του θεία χάρη.