Η ελεημοσύνη (δηλ. η ευσπλαχία, το έλεος, ο πόνος για τον άλλον) κι η δίκια κρίση, άν βρίσκονται μέσα στον ίδιο είναι σαν τον άνθρωπο που προσκυνά τον Θεό και τα είδωλα μέσα στο ίδιο σπίτι.

Η ευσπλαχνία είναι ενάντια στη δίκαια κρίση.

Η δίκαια κρίση είναι στο ίσιο μέτρο, μα η ελεημοσύνη είναι η λύπηση που έρχεται στον άνθρωπο από τη Θεία Χάρη, και σε όλους γέρνει:

(γέρνει: θέλει να δείξει πως η ευσπλαχνία, ολοένα γέρνει τη ζυγαριά της δικαιοσύνης πρός το μέρος του αδερφού που έφταιξε)

Με συμπάθεια και δε δίνει στον άνθρωπο που είναι άξιος για τιμωρία, την πληρωμή που τού πρέπει, και κείνον που κάνει το καλό τον γεμίζει από καλά.

Όπως δε ζυγιάζεται ένα σπυρί άμμος με πολύ χρυσάφι, έτσι κι η δίκια κρίση τού θεού δε ζυγιάζεται με την ελεημοσύνη του.

Η δίκια κρίση δεν είναι στην πολιτεία των χριστιανών και δεν είναι σημειωμένη στη διδαχή τού Χριστού.

Να χαίρεσαι με τους χαρούμενους και να κλαίς με τους λυπημένους γιατί αυτό είναι το σημάδι της καθαρότητας.

Γίνε φίλος με όλους τους ανθρώπους και κάθησε μονάχος μέσα στη διάνοια σου.

Του αββά Ισαάκ σε μεταγλώττιση και με υποσημειώσεις του κυρ Φώτη Κόντογλου.

Πηγή: misha