Νικόδημος μοναχός Καυσοκαλυβίτης (†1907), ο ξυλογλύπτης (Πηγή: Χρυσόστομος επίσκ. Ροδοστόλου, Ωδή στα αμάραντα, στον Άθωνα) & Αρσένιος μοναχός Καυσοκαλυβίτης, ο ξυλογλύπτης (1866-1956) (Φωτογραφία: Σπύρος Μελετζής, 1950) Οι καλλιτεχνικώτεροι ξυλογλύπτες του κόσμου (Αρσένιος και Νικόδημος Καυσοκαλυβίτες) Διαβάστε Περισσότερα [...]

Οι ευλαβέστατοι Καυσοκαλυβίτες μοναχοί Αθανάσιος και Χαρίτων Ο κατά κόσμον Κωνσταντίνος Ρενιέρης γεννήθηκε στα Υστέρνια της Τήνου το 1857. Από μικρός έμαθε την τέχνη του μαρμαρογλύπτη. Μαζί με τον αδελφό του Γεώργιο ήλθαν να εργασθούν στο Άγιον Όρος. Εθέλχθησαν από την ωραιότητα της μοναχικής ζωής και υπετάγησαν το έτος 1881 στον μεγάλης αρετής Γέροντα Χαρίτωνα (t 1906), που ασκήτευε στο σπήλαιο του όσιου Αθανασίου του Αθωνίτου. Ο πρώτος εκάρη με τ’ όνομα Κοσμάς το 1882 και ο δεύτερος ονομάσθηκε στην κουρά του Δαμιανός το 1893. Ο Κοσμάς χειροτονήθηκε Διαβάστε Περισσότερα [...]

Οἱ μακαριστοί Γέροντες Ἡσαΐας καί Φιλάρετος οἱ Καυσοκαλυβίτες* Ἀπό τά πολλά ἀξιόλογα πού θά μποροῦσε νά θυμηθεῖ καί νά ἀναφέρει κανείς ἀπό τήν σκητιωτική ζωή τῶν δύο αὐτῶν Γερόντων, σταχυολογοῦμε ταπεινῶς καί υἱϊκῶς λίγα ἀμάραντα ἄνθη, σάν προσφορά εὐώδους θυμιάματος ἤ ἄναμμα κεριοῦ στά μνήματά τους πού εἶναι δίπλα δίπλα, ὅπως δίπλα δίπλα μέ τούς ἄλλους συνασκητές τους ἀντιμετώπισαν ὅλες τίς δυσκολίες τῆς μοναχικῆς ζωῆς καί ὕφαναν τό περιούσιο ἐργόχειρο τῆς ψυχῆς τους στόν πλέον ἀπομακρυσμένο Διαβάστε Περισσότερα [...]

Ὁ ἥλιος χαμήλωνε κι ἐμεῖς ἀνεβασμένοι πάνω σ᾿ ἕνα θεόρατο βράχο, ἀγναντεύαμε τίς ἀχτίδες πού ξαπλωνόνταν ἤρεμα πάνω στά κύματα καί χάριζαν στό πρόσωπο τῆς θάλασσας ἁπαλές χρωματιστές ἀνταύγειες. Ἀπάνω μας ἀνηφόριζαν πρός τήν πλαγιά τά Καυσοκαλύβια, ἕνα κυκλικό θέατρο μέ πολλούς βωμούς, τά κελλιά, χωμένα μέσα σέ μιά φουντωμένη πρασινάδα. Εἴχαμε ἀφεθεῖ στούς στοχασμούς. Μπροστά μας τό ἄπειρο. Πάνω μας τό Ἅγιο. Ὁλόγυρά μας ἡ ἀναζήτηση. Καί μέσα μας ἡ λαχτάρα... Περιμέναμε νά μᾶς μιλήσει ἡ ἁγιότητα... Ἡ ζωή τοῦ κόσμου ἦταν πολύ Διαβάστε Περισσότερα [...]

Ό Γέροντας της Καλύβας του αγίου Ακάκιου του νέου, Ιερόθεος Μοναχός, μας διηγήθηκε, ότι μεταξύ της Μονής Μεγίστης Λαύρας και της Σκήτης των Καύσο καλυβιών, στην περιφέρεια αυτή, ασκήτευε ένας ερημίτης, γνωστός με το όνομα Πανάρετος, ό όποιος μια μέρα, μετά από την καθιερωμένη προσευχή και τον κανόνα του, του ήρθε ή ιδέα να φτιάξει, μπροστά στη σπηλιά του, ένα μικρό κηπάκι, για να έχει σωματική άσκηση και απασχόληση και λίγη παράκληση από τα κηπευτικά πού θα καλλιεργούσε. Μετά από πολλές μέρες αγώνα και με πολύ κόπο, επειδή τα μέρη εκείνα είναι Διαβάστε Περισσότερα [...]