*Θαυμαστός ο βίος της, θαυμαστά και τα κατορθώματά της. Η Κέτη Πατέρα γεννήθηκε στη Κόνιτσα το 1921. Διδάχθηκε από μικρή την πατροπαράδοτη ευλάβεια, αλλά και η ίδια είχε έμφυτη αγάπη προς την Εκκλησία. «Από μικρή που ένοιωσα τον κόσμο», ανέφερε η ίδια, «αγάπησα πολύ την θεία Λειτουργία και τις ακολουθίες της Εκκλησίας. Γνωριζόντουσαν με τον Γέροντα Παϊσιο και τον εκτιμούσε και τον θαύμαζε για την ευλάβειά του και την ασκητικότητά του, αν και ήταν μεγαλύτερη στην ηλικία. Όταν έβγαινε ο Γέροντας στην Σουρωτή ειδοποιούσε την Κέτη και αυτή πήγαινε Διαβάστε Περισσότερα [...]

Στο χωριό Κεφαλοχώρι που βρίσκεται στην περιοχή της Νίκαιας της Μικράς Ασίας, πριν από την Ανταλλαγή, ζούσε μια ευλαβής και χαριτωμένη νέα η Ελένη. Την αποκαλούσαν Ελέναμπα, (σύνθετη λέξη από το Ελένη και Αββάς) δηλαδή Ελένη που είχε γεροντική σύνεση, διάκριση και μιλούσε σαν Αββάς (Γέροντας). Ήταν ορφανή από γονείς και εργαζόταν ως υπηρέτρια σε έναν πονόψυχο Τούρκο. Τη νύχτα η Ελέναμπα προσευχόταν πολλές ώρες. Ο Τούρκος την άκουγε που έλεγε στην προσευχή της: «Να πάρω και αυτουνού τις αμαρτίες». Ο Τούρκος την είχε σε μεγάλη εκτίμηση και αισθανόταν Διαβάστε Περισσότερα [...]

Διήγηση του Οσίου Παϊσίου Ο άκακος και σιωπηλός δια Χριστόν σαλός Γέρο Κωνσταντίνος (Αγγελής) γεννήθηκε στο Καλέντσι της Δωδώνης, στην Ήπειρο, στις 10-2-1898. Τον πατέρα του τον έλεγαν Σταύρο και την μητέρα του Ανθούλα. Λε­πτομέρειες από τα πρώτα χρόνια της μοναχικής ζωής του δεν γνωρίζουμε, αλλά αυτό που ξέρουμε είναι ότι είχε κά­νει παλιά στην Ι. Μονή Διονυσίου ως αρχάριος. Χρόνια όμως, συνέχεια, τον έβλεπε κανείς να εμφανίζεται γύρω στις Καρυές και να μένη σ’ ένα γκρεμισμένο Κελλί της Μονής Κουτλουμουσίου. (Παλιά ήταν το «Μονύδριο των Φιλαδέλφων» Διαβάστε Περισσότερα [...]

Του αρχιμ.Ιακώβου Κανάκη Όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος όρισε τον Χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία του κράτους, εισήλθε μέσα στην Εκκλησία ένα πνεύμα εκκοσμίκευσης. Οι χριστιανοί που επιθυμούσαν να ζήσουν την «ζεστασιά» της «πρώτης Εκκλησίας» αποφάσισαν να φεύγουν από τις πολυπληθείς πόλεις και να ζουν κατά μόνας ή ως μικρές ομάδες σε έρημα μέρη. Αυτή είναι η αρχή του μοναχισμού. Οι άνθρωποι που θα ζουν στις ερημιές (στα μοναστήρια αργότερα) δεν θα το κάνουν επειδή μισούν τον κόσμο αλλά επειδή αγαπούν τον κόσμο. Όπως και σήμερα οι μοναχοί ζουν Διαβάστε Περισσότερα [...]

*Άλλο ένα μαργαριτάρι που έζησε στην αφάνεια και την σαλότητα, για να κερδίσει την αιώνια σωτηρία. Από τις τιμές και τις δόξες – στην αφάνεια, την παντελή πτωχεία και την τέλεια ταπείνωση. Ήρθε στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος, του Ρωσικού και έγινε μοναχός κάποιος Αξιωματικός του Τσαρικού στρατού στην Βαλτική θάλασσα. Ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα άρχισε να κάνει τρέλες. Ένα μεσημέρι ανέβηκε σε μια ψηλή καπνοδόχο και φώναζε. Τον κατέβασαν και τον έδιωξαν από το μοναστήρι. Πίστευαν ότι τρελάθηκε. Ήρθε στις Καρυές και έκανε παρόμοια. Διαβάστε Περισσότερα [...]