
Στα Καρούλια!
Τίναξα το κεφάλι πεισματωμένος: - Με το εγώ αυτό ξεχώρισε ο άνθρωπος από το ζώο, μην το κακολογάς, πάτερ Μακάριε. - Με το εγώ αυτό ξεχώρισε από το Θεό. Πρώτα όλα ήταν ένα με το Θεό, ευτυχισμένα στον κόρφο του. Δεν υπήρχε εγώ και συ κι εκείνος∙ δεν υπήρχε δικό σου και δικό μου, δεν υπήρχαν δυο, υπήρχε ένα∙ το Ένα, ο Ένας. Αυτός είναι ο Παράδεισος που ακούς, κανένας άλλος∙ από κει ξεκινήσαμε, αυτόν θυμάται και λαχταρίζει η ψυχή να γυρίσει∙ βλογημένος ο θάνατος! τί ‘ναι ο θάνατος, θαρρείς; Ένα μουλάρι, το καβαλικεύουμε και πάμε. Μιλούσε,
Διαβάστε Περισσότερα [...]