Σήμερα χριστιανοί μου έχουμε δύο μεγάλα γεγονότα τα οποία γιορτάζουμε πανηγυρικά και θεοφιλώς.
Το πρώτον είναι η γιορτή των δυό μεγάλων Αγίων και θεοστέπτων βασιλέων Κωνσταντίνου και Ελένης,
και δεύτερον ο θεολογικότατος διάλογος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού με μια αμαρτωλή γυναίκα, την Σαμαρείτιδα, την μετέπειτα Αγία Φωτεινή, στην οποία αποκαλύπτει
πρώτον ότι ο ίδιος είναι ο Μεσσίας, ο Χριστός, ο Σωτήρας του κόσμου. «Εγώ είμαι ο λαλών σοι», διεκήρυξε και εις αυτήν και εις τους αιώνας των αιώνων, και
δεύτερον ότι ο Θεός είναι Πνεύμα. «Πνεύμα Διαβάστε Περισσότερα [...]
Μάι
31
Η δύναμις τής προσευχής καί ειδικά τής νοεράς καί οι ανεκλάλητοι στεναγμοί τού Αγίου Πνεύματος Κυριακή Σαμαρείτιδος (και Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης)
Σήμερα χριστιανοί μου έχουμε δύο μεγάλα γεγονότα τα οποία γιορτάζουμε πανηγυρικά και θεοφιλώς.
Το πρώτον είναι η γιορτή των δυό μεγάλων Αγίων και θεοστέπτων βασιλέων Κωνσταντίνου και Ελένης,
και δεύτερον ο θεολογικότατος διάλογος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού με μια αμαρτωλή γυναίκα, την Σαμαρείτιδα, την μετέπειτα Αγία Φωτεινή, στην οποία αποκαλύπτει
πρώτον ότι ο ίδιος είναι ο Μεσσίας, ο Χριστός, ο Σωτήρας του κόσμου. «Εγώ είμαι ο λαλών σοι», διεκήρυξε και εις αυτήν και εις τους αιώνας των αιώνων, και
δεύτερον ότι ο Θεός είναι Πνεύμα. «Πνεύμα Διαβάστε Περισσότερα [...]
Η βίωση της αγιοπνευματικής χαράς, καθίσταται αδύνατη στις περιπτώσεις των ανθρώπων που καταπατούν την ηθική συνείδηση. Και θα έλεγε κανείς, αλίμονο στις ψυχές που έχει πάψει να τους ελέγχει η ηθική συνείδηση.
Επίσης, συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους να φαίνεται μεν ότι έχουν πνευματική ζωή, αλλά ουσιαστικά να «τα μπαλώνουν» με την συνείδηση τους. Δεν πειράζει το ένα, δεν πειράζει το άλλο. Και πάνε στον πνευματικό και παρουσιάζουν τις αλυσίδες, - γιατί η αμαρτία είναι αλυσίδες-, τις παρουσιάζουν ωραιοποιημένες, επιχρυσωμένες και στολισμένες με
«Ἡ ἐξουδένωση προξενεῖ τήν ταπείνωση» Στ΄ μέρος
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 30-11-2018
Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, συνεχίζουμε τήν ἀρκετά ἐκτενῆ δεύτερη ὑπόθεση πού, ὅπως ἔχουμε πεῖ, ἔχει τίτλο ὅτι ἐκ φύσεως ἡ ἐξουδένωση ὁδηγεῖ στήν ταπείνωση, ἐνῶ ἡ τιμή στήν ὑπερηφάνεια καί γι΄ αὐτό οἱ ταπεινόφρονες προτιμοῦν νά περιφρονοῦνται, νά ἐξουδενώνονται καί χαίρονται ὅταν γίνεται αὐτό, ἐνῶ λυποῦνται ὅταν τμῶνται[1]. Εἴχαμε μείνει στή μέση τῆς διδασκαλίας τοῦ περίφημου Γέροντα, τοῦ ἀββᾶ Ζωσιμᾶ, ὁ ὁποῖος μιλάει γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς ἀδικίας
Ο Δημήτρης γεννήθηκε στίς 14 Νοεμβρίου τοῦ 1903 στό χωριό Κουραμάδες Κερκύρας καί βαπτίστηκε στίς 14 Φεβρουαρίου τοῦ 1904 στήν Ἐκκλησία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου ἀπό τόν ἔχοντα φήμη ἁγίου ἐφημέριο τοῦ χωριοῦ παπα–Κωνσταντῆ. Ἦταν τό δεύτερο παιδί τῆς οἰκογενείας τοῦ Σπύρου Γραμμένου τοῦ ἐπονομαζομένου «Γαρδελῆ» καί τῆς Μαρίας Βέργη. Ἡ γιαγιά του (μητέρα τοῦ πατέρα του) λεγόταν Λουκία ἢ Λουτσέτα, ὅπως τήν φώναζαν, καί ἦταν ἐγγονή τοῦ παπα–Νικόλα