Η μαθητεία κοντά σε έμπειρο πνευματικό οδηγό και η σταθερή αγωνιστική διάθεση, είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την εσωτερική μας αλλαγή προς την ηρεμία, την ελευθερία, την χαρά, την δημιουργικότητα και την αλήθεια. Κάθε προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση έχει ανεκτίμητη σημασία. Ο μεγαλύτερος εχθρός κάθε ψυχικής ισορροπίας είναι η ίδια η ισορροπία. Η νέκρωση της δυνατότητας για αλλαγή υποσκάπτει τα θεμέλια κάθε συστήματος. Η έρευνα και η αμφισβήτηση των ψυχολογικών αυτονόητων, η διάθεση για αγώνα και θυσίες, το κέφι και το μεράκι Διαβάστε Περισσότερα [...]

  ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗ Π. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Όσο προχωρεί η κοσμική ευγένεια, τόσο χάνεται η απλότητα, η χαρά και το φυσικό ανθρώπινο χαμόγελο Μ. Παϊσιος   Ο σύγχρονος άνθρωπος «το παίζει κύριος» όσο και αν αυτό του κοστίζει σε αυθεντικότητα. Η συμπεριφορά του δεν κατευθύνεται από ενδόμυχες, ψυχολογικές διαθέσεις ή ηθικές και πνευματικές προοπτικές, αλλά προσαρμόζεται στις απαιτήσεις των άλλων. Σκέπτεται, επικοινωνεί, ντύνεται και καταναλώνει όπως θα ‘πρεπε να το κάνει. Η κοινωνική αποδοχή και καταξίωση ανάγεται σε βασικό κριτήριο Διαβάστε Περισσότερα [...]

  Η πίστη αρχίζει ακριβώς εκεί που σταματά η λογική S. Kierkegaard Ενσωμάτωση της έσχατης αλήθειας. Φωτισμός ενδόμυχος. Χαρά απαστράπτουσα. Ελευθερία από τα δεσμά της εγκοσμιότητας. Έρωτας Θεού. Αγάπη των πάντων. Εμπειρική βεβαιότητα. Ολοκλήρωση, αληθοποίηση και τελείωση του προσώπου. Προσκόλληση στην Θεία Αγάπη. Γεύση σωτηρίας. Κατάπαυση της αγωνίας. Μέθεξη Πνεύματος Αγίου. Απροϋπόθετος μέριμνα για τον στεναγμό της δημιουργίας. Καρδιακό αγκάλιασμα της ανθρώπινης αδυναμίας. Απάρνηση εαυτού. Θυσία εκούσιος. Οικείωση του Ευαγγελικού λόγου. Διαβάστε Περισσότερα [...]

Η παρακμή ακμάζει μέσα μας όλο και περισσότερο. Συνηθίσαμε να είμαστε καημένοι, πεσμένοι, στενοχωρημένοι και δυστυχείς. Τα αδιέξοδα έκτισαν γύρω μας το τείχος της φρίκης. Οι νέες ελπίδες μας οδηγούν σε νέες απογοητεύσεις. Περιφερόμαστε αργοσέρνοντας τον ετοιμόρροπο εαυτό μας στα μονοπάτια της ματαιότητας. Χρόνιοι αιχμάλωτοι των επαναλαμβανόμενων περιστάσεων και της ενδοψυχικής ακαταστασίας. Ζωή κουρασμένη, άδεια, ψεύτικη. Κόσμος μεταλλικός, σκοτεινός, ξένος. Τα μηνύματα της χαράς, της ζωής και της αλήθειας, προσπαθούν με κάθε τρόπο να Διαβάστε Περισσότερα [...]

    Έρμα ν' τα μάτια Που καλείς Χρυσέ ζωής αέρα. Δ. Σολωμός του Νικήτα Καυκιού -Η αύρα της άνοιξης κοσμεί την πόλη ευωδία πασχαλινή. Λεμονανθοί, ουρανός γλυκύς, ανάσα πληγωμένη, χαρά. Σκιρτούν τα στήθη στο κέντρισμα μελωδίας εαρινής. Πάνω από αυλές στενόχωρες καμαρώνουν τ’ ανθίσματα. Δύναμη ερωτική πληγώνει τις ψυχές. Θυμίαμα λειτουργίας μυστικής. «Ευλογείται, γη, όροι και βουνοί, και πάντα τα φυόμενα εν αυτή, τον Κύριον υμνείτε και υπερυψούτε Αυτόν εις τους αιώνας». (1) -Θλίψη, άγχος, ανόητη ένταση. Σπιτικά καπνισμένα την οδύνη. Πρόσωπα παραμορφωμένα Διαβάστε Περισσότερα [...]