Ν Α Ϊ Τ Ε Σ

π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ

Στην κίνηση των Ναϊτών, όπως επίσης και των καθα­ρών και πεφωτισμένων μπορούμε να αναζητήσουμε ιστο­ρικές καταβολές συγχρόνων αποκρυφιστικών και παραθρησκευτικών ομάδων και τάσεων. Ο όρος Ναΐτες χρησιμοποιήθηκε κατά διάφορες επο­χές με τον ισχυρισμό ότι αποτελεί ενιαία και αδιάσπαστη παράδοση. Όμως αυτό δεν έχει ιστορικές θέσεις. Γι’ αυτό θα αναφερθούμε ξεχωριστά στην καθεμιά από τις σχε­τικές ομάδες.

Οι γνήσιοι Ναΐτες

Η οργάνωση αυτή ιδρύθηκε κατά το έτος 1118 από τον Hugo Payens ως ένωση ιπποτών για την προστασία των προσκυνητών που πήγαιναν στους άγιους τόπους. Ως έδρα έλαβαν ένα μέρος του Βασιλικού Ανακτόρου της Ιερουσαλήμ, πλησίον του Ναού του Σολομώντος, από τον οποίο το τάγμα πήρε και το όνομά του.

Οι κανονισμοί του Τάγματος συντάχθηκαν με τη συ­νεργία του Δασκάλου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας Bernhard Von Clairvaux (1090-1153) και ενεκρίθη στη Σύνοδο του Troyes (1128).

Στην κορυφή της ιεραρχίας ήταν ο Μέγας Δάσκαλος και ανώτατο όργανο ήταν το Συνέδριο (Konvent) στην Ιερουσαλήμ. Το Τάγμα απέκτησε μεγάλη περιουσία και οικονομική επιρροή.

Το 1307 ο βασιλέας της Γαλλίας Φίλιππος IV διέταξε να φυλακιστούν όλοι οι Ναΐτες και να περάσουν από την Ιερά ’Εξέταση. Κατηγορήθηκαν ως αιρετικοί, ειδωλολάτρες, για παρά φύση ανηθικότητα και μαύρη μαγεία. Το 1312 ο πάπας Κλήμης V διέλυσε το Τάγμα αυτό. Τελευταίος δάσκαλος ήταν ο Jacob de Moley, που κάηκε στην πυρά της Ιεράς Εξετάσεως το 1314.

Σχετικά με το βασικό σκοπό του Τάγματος υπάρχει η άποψη πως απέβλεπαν στην ένωση του κόσμου κάτω από μία κεφαλή, τον Baphomet.

Οι Ναΐτες δέχθηκαν επιδράσεις γνωστικής προέλευ­σης. Η βλάσφημη μύηση σ’ αυτό το Τάγμα είναι αποτέλεσμα τέτοιων επιδράσεων. Οι οπαδοί, κατά τη μύηση έπρεπε να πατήσουν τον τίμιο σταυρό και να τον πτύσουν. Εκφωνούσαν μία φόρμουλα απόταξης και λάτρευαν το Διάβολο (Baphomet). Πραγματοποιούσαν ακόμη σε­ξουαλικές τελετουργίες. Οι οπαδοί του τάγματος πί­στευαν στην ύπαρξη του Διαβόλου, όπως αναφέρεται στην αγία Γραφή. Όμως αντέστρεφαν τους ρόλους και απέβλεπαν την βοήθεια και στην προστασία του Εωσφό­ρου. Αυτό σε αντίθεση με τον νεο-σατανισμό, που κληρο­νόμησε τις πρακτικές βεβήλωσης των συμβόλων της Εκ­κλησίας και το τελετουργικό σεξ, όμως αντικατέστησε τη λατρεία του Διαβόλου με την απολυτοποίηση και τη «λα­τρεία» του ίδιου του ανθρώπου και του θελήματός του, το οποίο εξύψωσε σε υπέρτατο και μοναδικό νόμο.

Το Τάγμα του ΙΗ’ αιώνα

Κατά το έτος 1705 μια ομάδα «Ιπποτών του Τάγματος του Ναού» επεχείρησαν να οργανώσουν και πάλι το πα­λαιό Τάγμα. Συνέταξαν ένα καταστατικό και παρουσία­σαν ένα κατάλογο συνεχούς διαδοχής Μεγάλων Δασκά­λων που συνέχιζαν τη διαδοχή του τελευταίου Μεγάλου Δασκάλου του Τάγματος Jacob de Molay.

Σύμφωνα με τον ισχυρισμό της ομάδας αυτής, ο Molay όρισε διάδοχο τον Johann Marcus Larmenius. Από τότε υπάρχει συνεχής διαδοχή. Μάλιστα η ομάδα αυτή κατέθεσε και τις υπογραφές των Δασκάλων. Μεταξύ αυ­τών και την υπογραφή του Du Gueslin, που αποδεδειγμένα δεν γνώριζε να γράφει! (F.W. Haack, σ. 18). Το Τάγμα γνώρισε ακμή κατά τον ΙΗ’ αιώνα. Μεγά­λοι Δάσκαλοι διετέλεσαν πρίγκηπες του οίκου Bourbon. Ο τελευταίος Μέγας Δάσκαλος ήταν ο κόμης Von Cosse Brissac, ο οποίος απετέλεσε θύμα της Γαλλικής επανάστασης.

Το τάγμα του Palaprat

Το Τάγμα προσπάθησε να ξαναϊδρύσει ο προσωπικός γιατρός του κόμη Brissac. Ισχυρίσθηκε πως ο Δάσκαλος όρισε διάδοχό του το φίλο του γιατρού Raymund Fabre- Palaprat.

Στη νέα ομάδα εισήχθη η «Ιωάννιος διδασκαλία» ως «μυστική χριστιανική διδασκαλία». Από τη διδαχή αυτή αφαιρέθηκε κάθε τι που αναφέρεται στη θεότητα του Χριστού και στην ανάσταση. Κατά την ομάδα αυτή, η «μυστι­κή διδασκαλία» δόθηκε στον ιδρυτή του Τάγματος Hugo de Payen από τον 76^ο διάδοχο του αποστόλου Ιωάννη, τον πατριάρχη Θεόκλητο. Δεν είναι γνωστό κατά πόσο υπήρξε αυτός ο πατριάρ­χης. Πάντως στην εποχή των διαδόχων του Palaprat η κίνηση διαιρέθηκε. Από αυτό το σχίσμα προέκυψε η Εglise Catholique Primitive.

Τάγμα του Ναού της Ανατολής (ΟΤΟ)

Το Τάγμα αυτό (Ordo Templi Opienti) ιδρύθηκε από τον Dr. Carl Kellner (1850-1905) και τον Dr. Theodor Reuss (1855-1923). Επειδή ο Kellner ήταν ο χρηματοδό­της της κίνησης, διετέλεσε πρώτος πρόεδρος.

Όπως αναφέρει ο Manfred Ach, στην επανέκδοση του βασικού έργου «Lingam-Yomi Oder Mysterium des Geschlechtskultus» (εκδ. Arw, Hiram-Edition 14, Miinchen 1983),

Χαρακτηρίζεται ως «πάπος της ανθρωποσοφίας», ως «σεξο-μπολσεβίκος», «πρωταγωνιστής της χειραφέτη­σης των γυναικών, αποκρυφιστής, γνωστικός επίσκοπος, αρχιαπατεώνας, μυστικιστής μανιπουλάτορας, συναρχιστής (Synarchist), έμπορος των τεσσάρων στοιχείων, ο­παδός της ακολασίας (Libertinist), αναρχικός, ψυχο-σεξορομαντικός, μανιακός του εσωτερισμού και παγκό­σμιος πρωταθλητής σε θέματα ιδρύσεως περιθωριακών μασονικών ταγμάτων.

Ο Μ. Ach απαριθμεί στη συνέχεια και άλλους «τίτ­λους» του Reuss, αναφερόμενος στα ποικίλα «επαγγέλματα» και στις διάφορες σκοτεινές δραστηριότητές του, ως ιδρυτού ή και μέλους ποικίλων αποκρυφιστικών και μασονικών ή παραμασονικών οργανώσεων και στοών. Όπως αποδεικνύεται, ήταν αριστοτέχνης στην απάτη.

Πριν από την ίδρυση του «Τάγματος του Ναού της Ανατολής» (γύρω στο 1900) δημιουργήθηκαν διάφορα μασονικά Τάγματα, που σχετίζονται με την ιστορία του ΟΤΟ.

Το 1893 ο Dr. Georges Martin και η Marie Deraismes ίδρυσαν στο Παρίσι την μικτή μασονική στοά Droit Humain, η οποία εδέχετο και γυναίκες. Το 1901 ένας Grand Inspecteur General μύησε μερικές «αδελφές» στον 33 βαθμό. Όμως προέκυψαν δυσκολίες. Ο επίσημος μασονισμός μεταχειρίζεται την μικτή στοά τρόπον τινά ως πε­ριθωριακό μασονισμό. Αλλά, οπως παρατηρεί ο W.Kully, αυτό είναι μόνο φαινομενικό. Βασικά όλοι αυτοί οι σχηματισμοί είναι του ίδιου αντιχριστιανικού πνεύματος (W. Kully, Die Wahrheit iiber die Theo-Anthroposophie als eine Kulturverfallsers cheinung, Basel 1927, σ. 264).

Το 1902 έγινε στο Παρίσι η μασονική μύηση της ΜΜΕ Annie Besant και στο Λονδίνο έλαβε χώρα η πανη­γυρική της ενθρόνιση ως «αξιοσέβαστη αδελφή της πρώτης μικρής Στοάς». Μετά το θάνατο της «Μεγάλης Διδασκάλισσας Marie Martin» η Annie Besant προωθήθηκε σε Αντιπρόεδρο Μεγάλη Διδασκάλισσα, υπεύθυνη για τη Μ. Βρετανία και των περιοχών που εξηρτώντο από αυτήν. Ο Σύνδεσμος της Θεοσοφίας και Ανθρωποσο­φίας με την Στοά έχει μεγάλη σημασία. «Ο σκοπός της είναι η αποχριστιανοποίηση της γυναίκας και ο χωρι­σμός της από την Εκκλησία» (W. Kully, σ. 264).

Στις «Μικτές Στοές» ανήκει και το «Τάγμα του Ναού της Ανατολής». Είναι μια συνδυασμένη μορφή του τελε­τουργικού Memphis και Misraim με 95 μυητικούς βαθ­μούς. Ο W. Kully αναφέρει σχετικά με την ίδρυση του Τάγματος:

«Ο πρίγκηπας του αποκρυφισμού, ο απατεώνας Cagliostro, που χαρακτηρίζεται από τον Steiner (τον ιδρυτή της ανθρωποσοφίας) όργανο ανωτέρων κόσμων, αριθμείται στους δωρητές αυτού του Αιγυπτιακού Μασονισμού… Η είσοδος του ΟΤΟ στη Γερμανία συνδέεται με τα ονόματα του Αδ. Dr. Franz Hartmann 33°, 90°, IX⁰ Μεγάλου Διδασκάλου τιμής ένεκεν Αδ. Dr. Carl Kellner 33°, 90°, 96°, Χ°» (σ. 265).

Ο Δρ. Hartmann χαρακτηρίζεται από τον Kully ως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες φυσιογνωμίες της θεοσοφικής κατεύθυνσης του μασονισμού. Ήταν πνευματιστής, μέλος της Βουδιστικής Κοινότητας στις Ινδίες· οι θεοσόφοι τον τιμούν ως «άγιο».

Κατά τον W. Kully, τα «Mysteria Mystica-Maxima ή το μέγα μυστήριο της σεξουαλικής μαγείας» είναι η ιδιαίτερη γεύση του ΟΤΟ. «Το Τάγμα μας κατέχει το κλει­δί που ανοίγει όλα τα μασονικά και ερμητικά μυστικά· είναι η διδαχή της σεξουαλικής μαγείας και η διδασκα­λία αυτή εξηγεί εντελώς όλα τα αινίγματα της φύσης, όλο το συμβολισμό της μασονίας και όλα τα θρησκευτικά συ­στήματα».

«Ένα από τα μέσα είναι μια ορισμένη άσκηση γιόγ­κα. Ο αδελφός Dr. Kellner λέγει στο σύγγραμμά του για τη γιόγκα: Η γιόγκα είναι μια πολύ παλαιά και επί μακρό χρόνο μυστική και, σε κάθε περίπτωση, ελάχιστα γνωστή διδασκαλία που με ορισμένες ασκήσεις, καθιστά ικανούς τους μαθητές της να προκαλέσουν τα φαινόμενα της υπνοβασίας» (Kully, σ. 266-267).

Σχετικά με τα καθήκοντα και τα προνόμια στο «Τάγμα του Ναού της Ανατολής» υπάρχει μία επιστολή χωρίς ημερομηνία, γραμμένη στην Αγγλική, που προορίζεται για τους υποψηφίους της Mysteria Mystica Maxima του Τάγματος, απόσπασμα της οποίας δημοσιεύει ο Kully (σ. 270). Εδώ αναφέρονται συνολικά 74 ρήτρες. Πρέπει να πούμε πως η μύηση συντελείται σταδιακά και τα σχετικά κείμενα των ανωτέρων βαθμών δεν είναι γνωστά στους πι­στούς των κατωτέρων βαθμών. Η «επιστολή» προέρχε­ται από τον «Baphomet» και απευθύνεται στον Sir Geor­ge Magnie Cowie, ανώτατο ιερέα και επόπτη του «Δικα­στικού Συμβουλίου του 8ου βαθμού ΟΤΟ» και πρόεδρο της Επιτροπής Εκδόσεων του ΟΤΟ.

Στη συνέχεια αναφέρουμε μερικά αποσπάσματα από αυτό το κείμενο:

Ρήτρα 1. «Δεν υπάρχει άλλος νόμος εκτός από το “κάνε ό,τι θέλεις”».

Ρήτρα 3-23. Εδώ ενισχύεται η αμοιβαία υποστήριξη και το καθήκον των μελών να προπαγανδίζουν υπέρ του Τάγματος.

Ρήτρα 25-26: Δίκες μεταξύ των μελών απαγορεύονται απόλυτα.