Με την χάρη του Θεού, αφού διανύσαμε το κοπιαστικό αλλά ωφέλιμο ταξίδι της Μεγάλης Σαρακοστής, με σκοπό να καθαρίσουμε το σαλόνι της ψυχής μας (την καρδιά) από τα πάθη, με την βοήθεια της νηστείας και της προσευχής, αξιωθήκαμε να προσκυνήσουμε την Σταύρωση και να υποδεχθούμε την ένδοξο Ανάσταση του Χριστού μας, η οποία είναι το προοίμιο και η εγγύηση της δικής μας Ανάστασης.
Την Ανάσταση δεν την υποδέχονται μόνο οι άνθρωποι, αλλά και όλη η κτίση με την εποχή της Άνοιξης.Είναι το θαύμα που βλέπουμε να πραγματοποιείται στη φύση, τα δέντρα πρασινίζουν και τα λουλούδια ανθίζουν για να χαιρετίσουν το γεγονός της Ανάστασης.
Υπάρχει στα χωράφια αυτή την εποχή ένα λουλούδι, η παπαρούνα. Μέσα σε αυτό είναι σχηματισμένος ένας μαύρος βυζαντινός Σταυρός, για να μας δείξει ότι για να φτάσουμε στην Ανάσταση, την οποία συμβολίζουν τα κόκκινα φύλλα της παπαρούνας, πρέπει να περάσουμε από την Μ. Παρασκευή, την Σταύρωση. Έτσι και εμείς αν θέλουμε να αναστηθούμε, πρέπει να σταυρώσουμε τα πάθη μας και να ζούμε εδώ μυστηριακά και όχι την φυσική ζωή των ζώων.
Υπάρχει επίσης στη φύση ένας μικρός καρπός το στάρι, που συμβολίζει την Ανάσταση. Αν αυτόν τον μικρό καρπό τον φυτέψεις στη γη, μετά από λίγο καιρό θα φυτρώσει ένα δέντρο 100 φορές μεγαλύτερο και ομορφότερο από το σπυρί σταριού. Όταν ο Θεός δίδει σώμα τόσο ανώτερο σε έναν κόκκο σταριού, πόσο μάλλον σε εμάς τους ανθρώπους, για τους οποίους έχυσε το αίμα Του. Το σώμα μας σπείρεται εν φθορά στον τάφο και εγείρεται εν αφθαρσία, δυνάμει Θεού.
Βλέπουμε ανθρώπους που πεθαίνουν και ενώ το σώμα τους λιώνει εξαιτίας μιας βαριάς αρρώστιας ή από αυτοκινητικό ατύχημα ή από γεράματα, εν τούτοις αυτό το ταλαιπωρημένο σώμα θα αναστηθεί κάποτε με δόξα σε ηλικία 33 ετών.
Σε ένα μουσείο της Γαλλίας υπήρχε ένα αρχαίο πιθάρι 2.000 ετών, το οποίο περιείχε καρπούς σε κατάλληλη θερμοκρασία φυλαγμένους. Κάποιοι επιστήμονες έκαναν ένα πείραμα, φύτεψαν ένα καρπό και αυτός φύτρωσε. Αυτό το δημοσίευσαν στις εφημερίδες και δίδουν και σε εμάς την αφορμή να δούμε ότι αν μετά τόσους αιώνες κρυβόταν ζωή σε απλούς καρπούς, πόσο μάλλον σε εμάς τους ανθρώπους στην κοινή Ανάσταση μετά το κάλεσμα του Θεού.
Όσο η ψυχή βρίσκεται μέσα στο σώμα, μοιάζει με ένα πουλί που μέσα στο αυγό του στριμωγμένο, όταν όμως σπάσει το τσόφλι από το αυγό μπορεί να δει έναν απέραντο κόσμο και κάποια στιγμή να πετάξει, ομοίως και ο θάνατος είναι μία γέννηση, μετά από αυτόν θα πετάξουμε στην αιωνιότητα.
Γιατους χριστιανούς τα νεκροταφεία ονομάζονται κοιμητήρια.
Μέσα σε αυτά κοιμούνται όχι οι άνθρωποι αλλά τα λείψανα(= υπόλοιπα), τα οποία θα αναστηθούν και αυτά για να ενωθούν με την ψυχή.
Στα κοιμητήρια γίνεται ότι και στα καμίνια μέσα στα οποία ρίχνονται τα παλιοσίδερα και αφού λιώσουν, από το ίδιο υλικό δημιουργούνται καινούργια αντικείμενα. Το ίδιο συμβαίνει και με τα σώματα των νεκρών.
-Πως είναι δυνατόν να αναστηθούν τα σώματα που κάηκαν, τα έφαγαν τα ψάρια και τα θηρία;
Σύμφωνα με την πίστη μας γνωρίζουμε ότι ο Θεός από το μηδέν δημιούργησε τα πάντα, πως λοιπόν θα εμποδιστεί να αναδημιουργήσει καινούργιο σώμα και καινούργια γη;
Σύμφωνα με την επιστήμη, η θεωρία της διάσπασης του ατόμου υποστηρίζει: ότι τίποτα από την ύλη δεν χάνεται, μόνο αλλάζει όψη.
Στην Π. Δ. το 700 π. Χ. έγινε μία αποκάλυψη στον προφ. Ιεζεκιήλ περί της Αναστάσεως των νεκρών.
«Με έπιασε το χέρι του Θεού και με πήγε σε μια μεγάλη πεδιάδα που ήταν γεμάτη με οστά ανθρώπων. Τα είδα από κοντά και είπε σε εμένα.
-Μπορούν να ζήσουν αυτά τα κόκκαλα τα ξερά;
-Συ ξέρεις Κύριε.
-Τότε πες στα κόκκαλα, ο Κύριος θα σας ζωντανέψει με σάρκα και νεύρα και δέρμα και πνεύμα και θα σηκωθούν. Αμέσως έγινε σεισμός και κάθε κόκκαλο πήγε στη θέση του με αρμονία. Άρχισαν να αποκτούν νεύρα και σάρκες και δέρμα και είπε:
-Προφήτευσον να έρθει το πνεύμα, από τους 4 ορίζοντες έλθετε πνεύματα σε αυτούς τους νεκρούς.
Και πλήθος μαζεύτηκε…»
Η Ανάσταση των νεκρών δεν είναι γεγονός μόνο του μέλλοντος αιώνος αλλά έγινε και γίνεται.
Στην Π. Δ. ο προφ. Ηλίας ανάστησε τον νεκρό υιό της φιλόξενης χήρας στα Σάρεπτα της Σιδωνίας.
Στην Κ. Δ. ο Χριστός ως παντοδύναμος στην κηδεία της Ναΐν, είπε: «Νεανίσκε, σοι λέγω, εγέρθητι» και αναστήθηκε ο νεκρός.
Όταν έφτασε στον τάφο του φίλου του Λαζάρου είπε:
«Λάζαρε δεύρο έξω» και μετά από τρεις ημέρες από τον θάνατο του και ενώ είχε αρχίζει να μυρίζει το σώμα του, άκουσε το πρόσταγμα του Αρχηγού της ζωής. Με την ίδια ευκολία θα αναστήσει όλους τους νεκρούς.
Ο Απ. Πέτρος ανάστησε την ελεήμονα Ταβιθά, μετά τις θερμές παρακλήσεις των ευεργετημένων από αυτήν.
Ο Απ. Παύλος λέει: όχι μόνο οι Άγιοι και τα αλείψανά τους αλλά και αυτά τα ενδύματα και η σκιά τους ανιστά νεκρούς.
Καθώς ο ήλιος όταν πέσει επάνω σε καθρέφτη , ομοιάζει και εκείνος σαν λαμπρός ήλιος με την Αντανάκλαση. Το ίδιο συμβαίνει με τον Χριστό τον νοητό ήλιο ο οποίος θα στείλει τις ακτίνες του στα αναστημένα σώματα μας και θα λάμπουν σαν ήλιοι όμοιοι Του.
Το σώμα των δικαίων θα είναι ίδιο με του Κυρίου «σύμμορφο και ομοούσιο».
Ο Χριστός η κεφαλή εμείς τα μέλη. Δεν θα πεινάμε δεν θα διψάμε δεν θα έχουμε ανάγκη ύπνου, δεν θα αρρωσταίνουμε, θα έχουμε σώμα πνευματικό, δεν θα σφαγιάζεται, δεν θα ματώνει ούτε θα πεθαίνει. Δεν θα έχει εμπαθή ηδονή, ούτε επιθυμία σαρκική, ούτε πάθη. Μόνο η απόλαυση του Θεού θα το αναπαύει. Θα πετάμε σαν τους αετούς! Θα περπατάμε επάνω στη θάλασσα όπως ο Κύριος στη λίμνη Γεννησαρέτ. Θα περνάμε μέσα από τοίχους όπως ο Χριστός μας κεκλεισμένων των θυρών βρέθηκε ανάμεσα στους μαθητές. Εκεί οι άνθρωποι δεν θα παντρεύονται θα ζουν σαν άγγελοι, σύμφωνα με την απάντηση που έδωσε ο Κύριος στους Σαδδουκαίους που δεν πίστευαν στην Ανάσταση.
Αλίμονο όμως σε όσους πέθαναν αμετανόητοι, ασεβείς.
Οι αμαρτωλοί θα αναστηθούν και εκείνοι αλλά επειδή δεν θα θέλουν τον Θεό θα λάβουν σώμα σκληρό, βαρύ, άτιμο, μαύρο, σκοτεινό, ψυχρό, χοντρό ανάλογα με την κακία τους.
Υπάρχουν δύο αναστάσεις σώματος και ψυχής, οι άπιστοι δεν θα αναστηθούν στην ψυχή αλλά μόνο στο σώμα εφόσον δεν έζησαν φροντίζοντας την σωτηρία της ψυχής τους αλλά έζησαν σαρκικά.
Ο Αδάμ και η Εύα ήταν χοϊκοί και έφεραν τον θάνατο επειδή έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό.
Ο νέος Αδάμ ο Χριστός εξ ουρανού και η νέα Εύα η Εκκλησία Του έφεραν ζωή σε όσους τρώνε τον νέο καρπό το Σώμα και το Αίμα Του που προήλθε από το νέο δέντρο, τον Σταυρό.
Υπάρχει στα χωράφια αυτή την εποχή ένα λουλούδι, η παπαρούνα. Μέσα σε αυτό είναι σχηματισμένος ένας μαύρος βυζαντινός Σταυρός, για να μας δείξει ότι για να φτάσουμε στην Ανάσταση, την οποία συμβολίζουν τα κόκκινα φύλλα της παπαρούνας, πρέπει να περάσουμε από την Μ. Παρασκευή, την Σταύρωση. Έτσι και εμείς αν θέλουμε να αναστηθούμε, πρέπει να σταυρώσουμε τα πάθη μας και να ζούμε εδώ μυστηριακά και όχι την φυσική ζωή των ζώων.
Υπάρχει επίσης στη φύση ένας μικρός καρπός το στάρι, που συμβολίζει την Ανάσταση. Αν αυτόν τον μικρό καρπό τον φυτέψεις στη γη, μετά από λίγο καιρό θα φυτρώσει ένα δέντρο 100 φορές μεγαλύτερο και ομορφότερο από το σπυρί σταριού. Όταν ο Θεός δίδει σώμα τόσο ανώτερο σε έναν κόκκο σταριού, πόσο μάλλον σε εμάς τους ανθρώπους, για τους οποίους έχυσε το αίμα Του. Το σώμα μας σπείρεται εν φθορά στον τάφο και εγείρεται εν αφθαρσία, δυνάμει Θεού.
Βλέπουμε ανθρώπους που πεθαίνουν και ενώ το σώμα τους λιώνει εξαιτίας μιας βαριάς αρρώστιας ή από αυτοκινητικό ατύχημα ή από γεράματα, εν τούτοις αυτό το ταλαιπωρημένο σώμα θα αναστηθεί κάποτε με δόξα σε ηλικία 33 ετών.
Σε ένα μουσείο της Γαλλίας υπήρχε ένα αρχαίο πιθάρι 2.000 ετών, το οποίο περιείχε καρπούς σε κατάλληλη θερμοκρασία φυλαγμένους. Κάποιοι επιστήμονες έκαναν ένα πείραμα, φύτεψαν ένα καρπό και αυτός φύτρωσε. Αυτό το δημοσίευσαν στις εφημερίδες και δίδουν και σε εμάς την αφορμή να δούμε ότι αν μετά τόσους αιώνες κρυβόταν ζωή σε απλούς καρπούς, πόσο μάλλον σε εμάς τους ανθρώπους στην κοινή Ανάσταση μετά το κάλεσμα του Θεού.
Όσο η ψυχή βρίσκεται μέσα στο σώμα, μοιάζει με ένα πουλί που μέσα στο αυγό του στριμωγμένο, όταν όμως σπάσει το τσόφλι από το αυγό μπορεί να δει έναν απέραντο κόσμο και κάποια στιγμή να πετάξει, ομοίως και ο θάνατος είναι μία γέννηση, μετά από αυτόν θα πετάξουμε στην αιωνιότητα.
Γιατους χριστιανούς τα νεκροταφεία ονομάζονται κοιμητήρια.
Μέσα σε αυτά κοιμούνται όχι οι άνθρωποι αλλά τα λείψανα(= υπόλοιπα), τα οποία θα αναστηθούν και αυτά για να ενωθούν με την ψυχή.
Στα κοιμητήρια γίνεται ότι και στα καμίνια μέσα στα οποία ρίχνονται τα παλιοσίδερα και αφού λιώσουν, από το ίδιο υλικό δημιουργούνται καινούργια αντικείμενα. Το ίδιο συμβαίνει και με τα σώματα των νεκρών.
-Πως είναι δυνατόν να αναστηθούν τα σώματα που κάηκαν, τα έφαγαν τα ψάρια και τα θηρία;
Σύμφωνα με την πίστη μας γνωρίζουμε ότι ο Θεός από το μηδέν δημιούργησε τα πάντα, πως λοιπόν θα εμποδιστεί να αναδημιουργήσει καινούργιο σώμα και καινούργια γη;
Σύμφωνα με την επιστήμη, η θεωρία της διάσπασης του ατόμου υποστηρίζει: ότι τίποτα από την ύλη δεν χάνεται, μόνο αλλάζει όψη.
Στην Π. Δ. το 700 π. Χ. έγινε μία αποκάλυψη στον προφ. Ιεζεκιήλ περί της Αναστάσεως των νεκρών.
«Με έπιασε το χέρι του Θεού και με πήγε σε μια μεγάλη πεδιάδα που ήταν γεμάτη με οστά ανθρώπων. Τα είδα από κοντά και είπε σε εμένα.
-Μπορούν να ζήσουν αυτά τα κόκκαλα τα ξερά;
-Συ ξέρεις Κύριε.
-Τότε πες στα κόκκαλα, ο Κύριος θα σας ζωντανέψει με σάρκα και νεύρα και δέρμα και πνεύμα και θα σηκωθούν. Αμέσως έγινε σεισμός και κάθε κόκκαλο πήγε στη θέση του με αρμονία. Άρχισαν να αποκτούν νεύρα και σάρκες και δέρμα και είπε:
-Προφήτευσον να έρθει το πνεύμα, από τους 4 ορίζοντες έλθετε πνεύματα σε αυτούς τους νεκρούς.
Και πλήθος μαζεύτηκε…»
Η Ανάσταση των νεκρών δεν είναι γεγονός μόνο του μέλλοντος αιώνος αλλά έγινε και γίνεται.
Στην Π. Δ. ο προφ. Ηλίας ανάστησε τον νεκρό υιό της φιλόξενης χήρας στα Σάρεπτα της Σιδωνίας.
Στην Κ. Δ. ο Χριστός ως παντοδύναμος στην κηδεία της Ναΐν, είπε: «Νεανίσκε, σοι λέγω, εγέρθητι» και αναστήθηκε ο νεκρός.
Όταν έφτασε στον τάφο του φίλου του Λαζάρου είπε:
«Λάζαρε δεύρο έξω» και μετά από τρεις ημέρες από τον θάνατο του και ενώ είχε αρχίζει να μυρίζει το σώμα του, άκουσε το πρόσταγμα του Αρχηγού της ζωής. Με την ίδια ευκολία θα αναστήσει όλους τους νεκρούς.
Ο Απ. Πέτρος ανάστησε την ελεήμονα Ταβιθά, μετά τις θερμές παρακλήσεις των ευεργετημένων από αυτήν.
Ο Απ. Παύλος λέει: όχι μόνο οι Άγιοι και τα αλείψανά τους αλλά και αυτά τα ενδύματα και η σκιά τους ανιστά νεκρούς.
Καθώς ο ήλιος όταν πέσει επάνω σε καθρέφτη , ομοιάζει και εκείνος σαν λαμπρός ήλιος με την Αντανάκλαση. Το ίδιο συμβαίνει με τον Χριστό τον νοητό ήλιο ο οποίος θα στείλει τις ακτίνες του στα αναστημένα σώματα μας και θα λάμπουν σαν ήλιοι όμοιοι Του.
Το σώμα των δικαίων θα είναι ίδιο με του Κυρίου «σύμμορφο και ομοούσιο».
Ο Χριστός η κεφαλή εμείς τα μέλη. Δεν θα πεινάμε δεν θα διψάμε δεν θα έχουμε ανάγκη ύπνου, δεν θα αρρωσταίνουμε, θα έχουμε σώμα πνευματικό, δεν θα σφαγιάζεται, δεν θα ματώνει ούτε θα πεθαίνει. Δεν θα έχει εμπαθή ηδονή, ούτε επιθυμία σαρκική, ούτε πάθη. Μόνο η απόλαυση του Θεού θα το αναπαύει. Θα πετάμε σαν τους αετούς! Θα περπατάμε επάνω στη θάλασσα όπως ο Κύριος στη λίμνη Γεννησαρέτ. Θα περνάμε μέσα από τοίχους όπως ο Χριστός μας κεκλεισμένων των θυρών βρέθηκε ανάμεσα στους μαθητές. Εκεί οι άνθρωποι δεν θα παντρεύονται θα ζουν σαν άγγελοι, σύμφωνα με την απάντηση που έδωσε ο Κύριος στους Σαδδουκαίους που δεν πίστευαν στην Ανάσταση.
Αλίμονο όμως σε όσους πέθαναν αμετανόητοι, ασεβείς.
Οι αμαρτωλοί θα αναστηθούν και εκείνοι αλλά επειδή δεν θα θέλουν τον Θεό θα λάβουν σώμα σκληρό, βαρύ, άτιμο, μαύρο, σκοτεινό, ψυχρό, χοντρό ανάλογα με την κακία τους.
Υπάρχουν δύο αναστάσεις σώματος και ψυχής, οι άπιστοι δεν θα αναστηθούν στην ψυχή αλλά μόνο στο σώμα εφόσον δεν έζησαν φροντίζοντας την σωτηρία της ψυχής τους αλλά έζησαν σαρκικά.
Ο Αδάμ και η Εύα ήταν χοϊκοί και έφεραν τον θάνατο επειδή έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό.
Ο νέος Αδάμ ο Χριστός εξ ουρανού και η νέα Εύα η Εκκλησία Του έφεραν ζωή σε όσους τρώνε τον νέο καρπό το Σώμα και το Αίμα Του που προήλθε από το νέο δέντρο, τον Σταυρό.
