Στο ησυχαστικο Καλυβι του Αγιου Πετρου, ο Πνευματικος Παπα-Δανιηλ ηταν πολυ προχωρημενος στην κατα Θεον ζωη και εναρετη πολιτεια, τοσο που τον αξιωσεν ο Θεος, καθε Σαββατο, να κοινωνει και να δινει τα Αχραντα Μυστηρια, το Σωμα και το Αιμα του Δεσποτη Χριστου, στους Αγιους, οι οποίοι, πριν απο 70 χρονια, κυκλοφορουσαν στα μερη εκεινα και κατα καιρους, οπως ομολογουν πολλοι σεβασμιοι και αξιοπιστοι Πατερες, φανερωνωνται οπου και σ’οποιον, προβλεπουν αυτοι, πως η εμφανισι τους θα οικοδομισει και θα οδηγησει αυτον ή αυτους που θα τους ιδουν, στην εναρετη ζωη και στον θειο ζηλο της νοερας προσευχης και αγνης πολιτειας.
Οι Αγιοι αυτοι, δεκα τον αριθμον, περιφερονται στα ερημικοτερα μερη του Αθωνα και ειναι αορατοι, πριν απο πολλα χρονια παρουσιαστηκαν στον Πνευματικο τους Παπα-Δανιηλ και τον παρακαλεσαν να τους κοινωνει και μεταδιδει τα “Αγια των Αγιων” του Θεου Μυστηρια, αλλα δεν πρεπει, του ειπαν, να μαθει κανεις την πραξι αυτη. Του ωρισαν πως θα πηγαινουν καθε Σαββατο και θα πρεπει την ημερα εκεινη να μη δεχεται κανεναν επισκεπτη, κι αν τυχον παει κανεις, να φροντιζει εγκαιρα να τον διωχνει.
Τουτο γινονταν πολλα χρονια κι ο Πνευματικος Παπα-Δανιηλ τα καταφερνε ετσι, που να μη βρισκεται εκει κανεις, οταν θα πηγαιναν οι Αγιοι αυτοι ερημιτες, ουτε ο υποτακτικος του Παπα-Αντωνης, που κι αυτος ηταν πνευματικος, αλλα κατα την εντολη των ερημιτων Αγιων κι απ’αυτον το ειχε αποκρυψει.
Ενα Σαββατο ομως, απο φθονο του πειρασμου ή από απλη συμπτωσι, την ωρα που θα πηγαιναν οι ερημιτες, επισκεφτηκε τον Πνευματικο ενας μακρινος αδερφικος του φιλος, τον οποιο επειδη δεν προλαβε να διωξει, τον εκρυψε στην εκκλησια.
Οι Αγιοι πηγαν στον Πνευματικο, και ο ξενος απο την κρυπτη του, εβλεπε τους Αγιους που κοινωνουσαν απο το παραθυρο της προσκομιδης.
Οταν τελειωσε η θεια Κοινωνια, οι Αγιοι ευχαριστησαν τον Πνευματικο, ζητησαν συγχωρεσι και του ειπαν, πως επειδη δε φυλαξε τη συμφωνια που ειχαν κανει, δεν προκειται να τους ξαναειδει.
Και πραγματι, απο τοτε δεν τους ειδε αλλη φορα, λεγουν δε μερικοι Πατερες, πως μετα πηγαιναν στον Πνευματικο Παπα-Γρηγορη, που εμενε στη Μικρη Αγιαν να και κοινωνουσαν απ’αυτον, οσο βρισκονταν αυτος στη ζωη. Μετα κανεις δεν γνωριζει τι απεγιναν. ΠΗΓΗ.ΑΘΩΝΙΚΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ
