Στίς 20 Δεκεμβρίου 2012 , έλαβε χώρα η Αγιοκατάταξη τού Μοναχού Γαβριήλ Urgebadze από το Ορθόδοξο Πατριαρχείο της Γεωργίας .  Η μνήμη του θα τιμάται στις 2 Νοεμβρίου, ημέρα της κοιμήσεώς του.

O Άγιος Γαβριήλ ο Γεωργιανός γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1926 στην Τυφλίδα. Ο πατέρας του ήταν φανατικός  κομμουνιστής. Η μητέρα του ,η οποία αργότερα έγινε μοναχή με το όνομα  Άννα, εκοιμήθη  στις 26 Απριλίου 2000 και είναι θαμμένη δίπλα στον γιο  της. Οι γείτονές του τον θυμούνται από μικρό παιδί να νηστεύει και παρόλη την αθεϊστική ανατροφή που έλαβε, στα 12 του χρόνια ήξερε το ευαγγέλιο  απ΄ έξω. 

Έγινε μοναχός το 1955 επί κομμουνιστικού καθαστώτος. Για σαράντα  χρόνια έζησε σε νεκροταφεία,φυλακές και ψυχιατρεία. Επί δεκαπέντε χρόνια  ζητιάνευε ταπεινωμένος, λοιδωρούμενος και περιφρονημένος απ’όλους.

Η ”σαλότητά”του αρχισε να  εκδηλώνεται στις 1 Μαίου 1965. Σ’αυτήν την επίσημη για τους κομμουνιστές  ημέρα,παρουσία των αρχών, είχε συγκεντρωθεί μεγάλο πλήθος στην κεντρική  πλατεία της Τυφλίδας. Πίσω από τους επίσημους δυο τεράστια πορτραίτα του  Στάλιν και του Λένιν κάλυπταν ένα μεγάλο μέρος ενος κτιρίου. Ξαφνικά και  ενώ στην ασφυκτικά γεμάτη από κόσμο πλατεία οι εκδηλώσεις είχαν φτάσει  στο αποκορύφωμά τους, η 12μετρη φωτογραφία του Στάλιν έπιασε φωτιά. Τι  είχε γίνει; Ο μοναχός Γαβριήλ καταφέρνοντας να φτάσει στον πρώτο όροφο  του κυβερνητικού κτιρίου,ανοιξε το παράθυρο και περιέλουσε το πίσω μέρος των πορτραίτων με βενζίνη βάζοντας φωτιά. Μετά από λίγο κάηκε και το  πορτραίτο του Λένιν. Ο τρόμος είχε απλωθεί πάνω από το πλήθος και  επικρατούσε νεκρική σιγή. Όσο τα πορτραίτα καιγόνταν ο μοναχός Γαβριήλ  φώναζε από το παράθυρο τα παρακάτω λόγια: «Ο Κύριος είπε να μη φτιάχνουμε  είδωλα. Να μην έχετε άλλους θεούς εκτός από εμένα. Καλοί μου άνθρωποι  συνέλθετε! Όσοι έζησαν σ’αυτήν τη γη ήταν πάντα χριστιανοί! Εσείς γιατί  προσκυνάτε τα είδωλα; Η δόξα ανήκει μόνο στο Θεό. Ο Ιησούς Χριστός πέθανε  και την τρίτη ημέρα αναστήθηκε…Τα είδωλά σας όμως δε θα αναστηθούν  ποτέ. Ακόμη και όταν ζούσαν ήταν νεκροί»!

   

   Αμέσως τον κατέβασαν κάτω με ένα πυροσβεστικό όχημα του οποίου ύψωσαν την  σκάλα. Επειτα το πλήθος όρμησε επάνω του. Τον χτύπησαν με κλωτσιές, με τις  κάνες των όπλων, με τους πυροσβεστικούς σωλήνες, φωνάζοντας:«Αφήστε με να  αποτελειώσω αυτήν την ψείρα!…» Όλοι ήθελαν να πατήσουν αυτόν τον  ”εχθρό του λαού” για να δείξουν τον ζήλο τους. Με δυσκολία τον έβγαλαν  οι πυροσβέστες από τα νύχια του πλήθους. Ο λόγος που δεν τον πυροβόλησαν  ήταν ότι μετά απ’όλα αυτά έδειχνε ακριβώς σαν ένα πτώμα. Το κεφάλι του  ήταν ανοιγμένο και του είχαν σπάσει 17 κόκκαλα. Για έναν μήνα ήταν στο  νοσοκομείο αναισθητος. Μετά από πολλά χρόνια τον έβγαλαν από τη φυλακή  αφού του έδωσαν ένα ”πιστοποιητικό τρέλλας”. Ζούσε μαζί με τη μητέρα  του. Κανείς δεν τον δεχόνταν σπίτι του,ούτε σε καμία δουλειά. Όλοι τον  ήξεραν και τον φοβόνταν. Ούτε αυτός ούτε η μάνα του μπορούσαν να βγούν  έξω κατά τη διάρκεια της ημέρας. Εαν έβγαιναν οι γείτονες αμόλουσαν τα  σκυλιά επάνω τους . Για πολύ καιρό ο μοναχός Γαβριήλ  ζούσε περιφρονημένος και διωκόμενος από τους ανθρώπους. Μυστικά  αποτραβιόνταν σε μια μικρή σπηλιά που είχε σκάψει σ’έναν βράχο και  προσευχόνταν με δάκρυα. Την εποχή εκείνη οι εκκλησίες ήταν κατεστραμμένες και οι άνθρωποι φοβούνταν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους. Ο γέροντας  Γαβριήλ είχε φτιάξει στην αυλή του μια μικρή εκκλησία με τέσσερις  τρούλους. Του την κατέστρεψαν πολλές φορές, αυτός όμως την ξαναέφτιαχνε με μεγαλύτερο ζήλο.

Το εκκλησάκι του Αγίου Γαβριήλ .

   Όταν ο καιρός των  διωγμών πέρασε,πολλοί άνθρωποι άρχισαν να αναζητούν στο πρόσωπό του έναν πνευματικό καθοδηγητή.  Είχε το προορατικό χάρισμα ενώ υπάρχουν πολλές  μαρτυρίες για θαύματα που έχει επιτελέσει. Τα τελευταία χρόνια της ζωής  του αποτραβήχθηκε στη Μονή Mtskheta όπου έγινε αρχιμανδρίτης και όπου  και τον κήδεψαν. Πριν πεθάνει του πήραν αίμα για κάποιες αναλύσεις. Αυτό το αιμα δεν χάλασε.  

Το αίμα του Αγίου Γαβριήλ .

   Ο Θεός της  αληθείας εδοξάσθη σ’αυτόν. Η μορφή του γέροντα Γαβριήλ έδειχνε ξεκάθαρα  ότι ο Χριστός κατοικεί στην ψυχή του. Εκοιμήθη στις 2 Νοεμβρίου 1995 .
   «Ότι είναι κακό στον άνθρωπο  είναι συμπτωματικό. Να μην περιφρονείτε κανέναν, ακόμη κι αν βλέπετε πόσο  ανήθικοι, μέθυσοι και βλάσφημοι είναι. Η Εικόνα του Θεού υπάρχει και  σ’αυτούς κάπου,χωρίς βέβαια να το συνειδητοποιούν. Είναι φυσιολογικό ο  εχθρός να θέλει να λερώσει αυτήν την Εικόνα. Δεν είναι καθόλου εύκολο να  βλέπεις την εικόνα του Θεού σε εκείνους που σε ονειδίζουν και σου  συμπεριφέρονται σαν θηρία. Αυτούς όμως πρέπει να τους λυπάσαι ακόμη πιο  πολύ επειδή η ψυχή τους έχει παραμορφωθεί, χωρίς ίσως να μπορεί  να  επανορθωθεί ποτέ, καταδικάζοντας τη ψυχή τους σε αιώνια βάσανα… Πόσο  δύσκολο είναι αυτό: Ν’ αγαπήσει κάποιος τους εχθρούς του!(Γέροντας  Γαβριήλ).