Ορισμένοι ισχυρίζονται ψευδώς ότι το δόγμα της Αγίας Τριάδας κατασκευάστηκε στην Ά Οικουμενική σύνοδο, όπως επίσης και το δόγμα της θεότητας του Υιού. Τότε, κατασκευάστηκαν τα χωρία της Αγίας Γραφής που μιλούν ξεκάθαρα για την Τριάδα και την θεότητα του Λόγου του Θεού. Αυτά βέβαια είναι ισχυρισμοί που δεν αποδεικνύονται.

Δεν είναι τυχαίο ότι όταν ρωτάμε αυτούς τους ανθρώπους να μας δείξουν τα αποδεικτικά τους στοιχεία για αυτούς τους βλάσφημους ισχυρισμούς, δεν έχουν να μας δείξουν τίποτα, πέρα από την άγνοια και την ασχετοσύνη τους αλλά και τον φανατισμό τους, εφόσον επιμένουν σε αυτά ενώ δεν μπορούν να αποδείξουν τις θέσεις τους. Η βαρυσήμαντη άποψη των ειδικών επιστημόνων όμως είναι αποστομωτική για αυτούς:
«Οι παραλλαγές για τις οποίες υπάρχουν αμφιβολίες μεταξύ των κριτικών του κειμένου της Καινής Διαθήκης δεν θέτουν θέμα ιστορικού υλικού ή Χριστιανικής πίστης και ζωής» (F. F Bruce, ‘’Τα κείμενα της Καινής Διαθήκης, είναι άραγε αξιόπιστα;’’).

«Το τελευταίο στήριγμα για οποιαδήποτε αμφιβολία σχετικά με το αν οι Γραφές έχουν ουσιαστικά περιέλθει σ’ εμάς όπως γράφτηκαν έχει τώρα πια καταρριφθεί» (The case for Christ).

Παρακάτω θα παραθέσουμε ενδεικτικά κάποιες από τις μαρτυρίες της αρχαίας Εκκλησίας, φυσικά πριν το 325 μ Χ.

Τριαδικότητα του Θεού.

Ο άγιος Ιππόλυτος Ρώμης, το 217-223 μ Χ, στο έργο του ‘’Εις την αίρεσιν του Νοητού’’, αναπτύσσει την διδασκαλία περί της Αγίας Τριάδας. Παραθέτω ενδεικτικά:

«Ανάγκην ουν έχει και μη θέλων ομολογείν Πατέρα Θεόν παντοκράτορα, και Χριστόν Ιησούν Υιόν Θεού, Θεόν άνθρωπον γενόμενον, ώ πάντα Πατήρ υπέταξε παρεκτός εαυτού, και Πνεύματος Αγίου, και τούτους είναι ούτως τρία…Και όσον μεν κατά την δύναμιν, εις εστί Θεός. όσον δε κατά την οικονομίαν, τριχής η επίδειξις» (ΒΕΠ 6, 16).

«Όσα τοίνυν κηρύσσουσιν αι Θείαι Γραφαί, ίδωμεν, και όσα διδάσκουσιν, επιγνώμεν, και ως θέλει Πατήρ πιστεύεσθαι, πιστεύσωμεν, και ως θέλει Υιόν δοξάζεσθαι, δοξάσωμεν, και ως θέλει Πνεύμα άγιον δωρείσθαι, λάβωμεν» (ΒΕΠ 6,16).

«Εις γαρ εστίν ο Θεός. ο γαρ κελεύων Πατήρ, ο δε υπακούων Υιός, το δε συνετίζον άγιον Πνεύμα. Ο ων Πατήρ επί πάντων, ο δε Υιός δια πάντων, το δε άγιον Πνεύμα εν πάσιν….[Ο Ιησούς] αναστάς παρέδωκεν τοίς μαθηταίς λέγων: ‘Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός, και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος’ και δεικνύων ότι πας ος αν εν τι τούτων εκλίπη, τελείως Θεόν ουκ εδόξασεν. Δια γαρ της Τριάδος ταύτης Πατήρ δοξάζεται. Πατήρ γαρ ηθέλησεν, Υιός εποίησεν, Πνεύμα εφανέρωσεν. Πάσαι τοίνυν αι Γραφαί, περί τούτου κηρύσσουσι». (ΒΕΠ 6, 18).

(Ιδιαίτερα ενδιαφέρον στο ότι ο Ιππόλυτος  μιλάει για την Τριάδα και το στηρίζει και στο εδάφιο του Ματθαίο, το όποιο και παραθέτει).

Ο απολογητής Αθηναγόρας, στο έργο του «Πρεσβεία περί Χριστιανών», που γράφτηκε περίπου το 166- 168 μ Χ, αναφέρει:

«Άλλοι δε άνθρωποι, ημείς,… οδηγούμεθα δε υπό του πόθου να γνωρίσωμεν τον όντως Θεόν και τον Λόγον αυτού, ποία είναι η ενότης του Παιδός προς τον Πατέρα, ποία η κοινωνία του Πατρός προς τον Υιόν, τι είναι το Πνεύμα, ποία η ένωσις των τριών τούτων και διάκρισις εν τη ενώσει, του Πνεύματος, του Παιδός, του Πατρός».

Ο Θεόφιλος Αντιοχείας περί το 180 μ Χ, μιλάει για την Αγία Τριάδα. «Ωσαύτως και αι τρεις ημέραι προ των φωστήρων γεγονυίαι τύποι εισίν της Τριάδος, του θεού και του λόγου αυτού και της σοφίας αυτού» (ΒΕΠ 5, 32).

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θαυματουργός περί το 264 μ Χ , στο έργο του ‘’Έκθεσις πίστεως’’, αναφέρεται στην Αγία Τριάδα (Βλ. Πατρολογία Παπαδόπουλου, Ά Τόμος, σελ. 460).

Η Θεότητα του Ιησού Χριστού.

Και πάλι, θα παραθέσουμε από το ίδιο έργο του αγίου Ιππολύτου Ρώμης, όπως και παραπάνω.

«Ημείς έναν Θεόν οίδαμεν αληθώς· οίδαμεν Χριστόν· οίδαμεν τον Υιόν παθόντα, καθώς έπαθεν, αποθανόντα, καθώς απέθανεν, και αναστάντα την τρίτη μέρα, και όντα εν δεξιά του Πατρός, και ερχόμενον κρίναι ζώντας και νεκρούς». (ΒΕΠ 6, 10)

Στο κεφάλαιο 2, αναφέρει εδάφιο από το βιβλίο του Βαρούχ (το οποίο η εκκλησία το δεχόταν)…. « Ούτος ο Θεός ημών, ου λογισθήσεται έτερος προς αυτόν. Έξευρε πάσαν οδόν επιστήμης, και έδωκεν αυτήν Ιακώβ τω παιδί αυτού, και Ισραήλ τω ηγαπημένω υπ’ αυτού· μετά ταύτα επι της ώφθη, και εν τοις ανθρώποις συνανεστράφη. Οράς ουν, φησίν, ότι ουτός εστίν ο Θεός, ο μόνος ων, και ύστερον οφθείς, και τοις ανθρώποις συναναστραφείς». (ΒΕΠ 6, 12).

«Χριστός γαρ ην Θεός, και έπασχεν δι ημάς, αυτός ων ο Πατήρ ίνα και σώσαι ημάς δυνηθή. Άλλο δε, φησίν, ου δυνάμεθα λέγειν· και γαρ ο απόστολος ένα Θεό ομολογείν, λέγων· «Ων οι πατέρες, εξ ων Χριστός το κατά σάρκα, ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός εις τους αιώνας». (ΒΕΠ 6, 12).

Άλλη σαφέστατη μαρτυρία του απ Παύλου που επικαλείται ο Ιππόλυτος για την θεότητα του Χριστού.

«Ούτως γαρ και Ιωάννης είπεν «Ο ων και ο ην, και ο ερχόμενος, ο Θεός παντοκράτωρ». Καλώς είπεν παντοκράτορα τον Χριστόν. Τούτο γαρ είπεν όπερ και αυτώ μαρτυρήσει ο Χριστός. Μαρτυρών γαρ Χριστός έφη «Πάντα μοι παραδέδοται παρά του Πατρός» και πάντων κρατεί, παντοκράτωρ παρά Πατρός κατεστάθη Χριστός» (ΒΕΠ 6, 14).

Ο Χριστός επομένως αφού του παραδόθηκαν όλα από τον Πατέρα, είναι παντοκράτορας. 

Δημοσιεύτηκε 27th March 2012 από τον χρήστη Stelios Bafitis