Ο μητροπολίτης της Φλώρινας Αυγουστίνος Καντιώτης ήταν ακατάλληλος για τον πλανήτη Γη, όπως είναι ακατάλληλοι όλοι οι ανυποχώρητοι και ασυμβίβαστοι αγωνιστές, που βοηθούν αλλά ΚΑΙ ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ εμάς τους ηθικά μέτριους ή (ακριβέστερα) νάνους. Ήταν κυριολεκτικά “Νεκρός για τον κόσμο“, δηλαδή ελεύθερος από τον κόσμο, δεν τον ένοιαζε η γνώμη του κόσμου προκειμένου να τηρήσει την εντολή του Χριστού “Αγαπήσεις τον Θεόν και τον πλησίον”.

Γι’ αυτό σε πολλούς φαινόταν οπισθοδρομικός, ακόμη και τρελός, ένας “παπάς” τυλιγμένος στα μαύρα του ράσα, που γκαρίζει για το Χριστό και για την ηθική. Κι όμως, αυτός ο άνθρωπος είχε σώσει χιλιάδες ανθρώπους από την πείνα, είχε αποφασιστεί η θανάτωσή του από τους Ναζί στην Κατοχή, είχε κατηγορηθεί κατά τον Εμφύλιο ότι είναι “κόκκινος παπάς” (κομμουνιστής), είχε επαναστατήσει ενάντια στο πολιτικό -ακόμη και το εκκλησιαστικό– κατεστημένο της εποχής της νιότης του, είχε εξοριστεί στη Φλώρινα ως επίσκοπος από τη Χούντα γιατί θεωρούνταν ανεπιθύμητος (δηλ. επικίνδυνος) στην Αθήνα, είχε αγωνιστεί θυσιάζοντας τα χρόνια του για το Θεάνθρωπο, ΔΗΛΑΔΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.

Και τώρα που έφυγε για τον ουρανό (είναι στο δρόμο ακόμα, ας είναι καλοτάξιδος & συνοδευόμενος από αγγέλους), πολλοί θα γράψουν το μακρύ τους και το κοντό τους για να του πετάξουν λάσπη, επειδή μισούν αυτό που εκείνος εκφράζει: τον αγωνιστή ορθόδοξο χριστιανό, και μάλιστα τον αγωνιστή, ασκητή, φτωχό για χάρη των φτωχών, ορθόδοξο επίσκοπο.

Έχω τη γνώμη ότι, βλέποντάς τον, είδαμε πώς μάλλον θα ήταν κάποιοι από τους παλαιούς Πατέρες της Εκκλησίας: ασκητές, αρνητές κάθε άνεσης για τον εαυτό τους, ηθικά αδαμάντινοι, ανυποχώρητοι αγωνιστές, επιθετικοί ενάντια στις αιρέσεις (για να ΣΩΣΟΥΝ τους αιρετικούς, όχι για να τους ρίξουν σε καμιά πυρά), επιθετικοί ενάντια στην κοινωνική & πολιτική αδικία (για να ΣΩΣΟΥΝ τους πλούσιους και τους άδικους -όπως ΚΑΙ τους φτωχούς- κι όχι για να τους λυντσάρουν) και ακούραστοι κήρυκες με ομιλίες, βιβλία και έργα. Χτυπούσαν την καμπάνα σε σημείο να γίνονται ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟΙ, για να ξυπνήσουν τον κόσμο, να μη ζει μια μέτρια ζωή, αλλά μια αγία ζωή, να μην αρκείται σε μια ρηχή πίστη, αλλά να προοδεύσει σε μια γιγαντιαία πίστη γεμάτη φωτιά –φωτιά αγάπης προς το Χριστό (το Θεό) και τον πλησίον.

Εκείνοι οι Πατέρες της Εκκλησίας και τότε ακόμη θα φαίνονταν αλλοπρόσαλλοι. Σίγουρα ήταν ανυπόφοροι για τη διεφθαρμένη κοινωνία, γι’ αυτό καταδιώκονταν (όπως ο άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος, γύρω στο 500 μ.Χ., που συνεργάστηκαν ο διεφθαρμένος πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος και η αυτοκρατορική αυλή για να τον καθαιρέσουν και να τον εξορίσουν), και τώρα ένας άνθρωπος όπως ο Αυγουστίνος (που κι αυτός κυνηγήθηκε στα νιάτα του, γιατί μίλαγε όταν η κοινωνία ήταν “στο γύψο”) ήταν ανυπόφορος και τραβούσε πάνω του την περιφρόνηση κάποιων “καθώς πρέπει” “ηθικών”, αλλά κατά βάθος εγωιστών, κυρίων που υψώνουν τον εαυτό τους σε ουράνιες διανοητικές σφαίρες, πάνω από το λαουτζίκο, δηλαδή πάνω από την Εκκλησία.

Ο Αυγουστίνος πάντα βουτούσε μέσα στο λαό, γι’ αυτό φαινόταν χοντροκομμένος, μονοκόμματος, “δε μας έκανε”. Ευτυχώς τον κρύβαμε κάτω από το χαλί και δεν πολυφαινόταν, να μη μας κατηγορούν και οι άθεοι όλων των αποχρώσεων ότι συντηρούμε τέτοιους δεινόσαυρους και συνεπώς “δεν είμαστε εκσυγχρονισμένοι” ως Εκκλησία…
Αν και δε μπορώ να εκφέρω άποψη, νομίζω ταπεινά ότι είναι άγιος. Άγιος, παρά τα λάθη που ΣΙΓΟΥΡΑ έκανε (ουδείς αλάθητος), ακόμη κι αν είναι πολλά, δεν τα ξέρω. Άγιος, γιατί συνόδευσε την πίστη του με αγώνα μέχρι εσχάτων για το λαό, στο όνομα του Χριστού, που είναι ο μόνος αληθινός Αρχηγός του λαού. Δεν περιμένω να φανερωθεί η αγιότητά του με θαύματα – η ίδια η παρουσία του στην εποχή μας νομίζω πως ήταν ένα θαύμα.

Φυσικά, στην πραγματικότητα δεν ξέρω ποιος είναι άγιος και ποιος όχι, μόνο ο Θεός ξέρει. Απλά είμαι τρελός και γράφω τρέλες, συχωρέστε με, συνετοί αδελφοί μου. Μη με ξεσυνερίζεστε, είμαι παράφρων ο καημένος. Δόξα τω Θεώ. Προσευχηθείτε να γίνω καλά, αν θέλετε, και θα σας ευγνωμονώ. Ο π. Αυγουστίνος είναι απλά ένα παράδειγμα – ένας αληθινός χριστιανός, αυτό είναι όλο, αλλά είναι αρκετό.

Για την ιστορία, κοιμήθηκε σε ηλικία 104 ετών, ενώ είχε παραιτηθεί από τη θέση του μητροπολίτη το 2000.

Αιωνία σου η μνήμη, πάτερ Αυγουστίνε. Όταν φτάσεις με το καλό, πρέσβευε και για μας. Ο Θεός να σε τοποθετήσει εκεί όπου πόθησες. Αμήν.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ του π. Αυγουστίνου βλ. εδώ.

Βίντεο για την ανθρωπιστική του δράση σε καιρούς μεγάλης φτώχιας βλ. εδώ (και στη δεξιά στήλη άλλα βίντεο γι’ αυτόν).