|
 |
|
 Γ Ε Ρ Ο Ν Τ Ι Σ Μ Ο Σ
ΦΤΑΙΝΕ ΜΟΝΟ ΟΙ “ΓΕΡΟΝΤΕΣ” ;
Ζούμε όντως στον χρυσό αιώνα του μοναχισμού;
«Έλεγαν για τον αββά Χομαί ότι, όταν πέθαινε, είπε στα πνευματικά του παιδιά (δηλ. μοναχούς): «Να μην κατοικήσετε μαζί με αιρετικούς ούτε να έχετε γνωριμίες με άρχοντες ούτε τα χέρια σας να είναι απλωμένα για να μαζεύουν, αλλά μάλλον να είναι απλωμένα για να δίνουν.» (Αββάς Χομαί, σελ. 354)
«Είπε ο αββάς Ζήνων, ο μαθητής του μακαρίου Σιλουανού: «Να μην κατοικήσεις σε τόπο ονομαστό ούτε να καθίσεις μαζί με άνθρωπο που έχει μεγάλο όνομα ούτε να βάλεις ποτέ θεμέλιο για να κτίσεις για τον εαυτό σου κελλί.» (Αββάς Ζήνων, διήγηση υπ’ αριθμ. 1, σελ. 107)
«Κάποιος αδελφός Αιγύπτιος πήγε στον αββά Ζήνωνα στη Συρία και κατηγορούσε τους λογισμούς του μπροστά στον γέροντα. Αυτός θαύμασε και είπε: «Οι Αιγύπτιοι (ενν. μοναχοί) τις αρετές που έχουν τις κρύβουν και πάντοτε κατηγορούν τον εαυτό τους για ελαττώματα που δεν έχουν. Ενώ οι Σύριοι και οι Έλληνες (ενν. μοναχοί) τις αρετές που δεν έχουν λένε ότι τις έχουν και τα ελαττώματα που έχουν τα κρύβουν.» (Αββάς Ζήνων, διήγηση υπ’ αριθμ. 3, σελ. 107)
«Κάποιος αδελφός ρώτησε τον αββά Ποιμένα: «Ζημιώνω την ψυχή μου κοντά στον αββά μου· να καθίσω και άλλο κοντά του;» Ο γέροντας γνώριζε ότι βλάπτεται και απορούσε με αυτόν που τον ρωτούσε αν πρέπει να καθίσει και άλλο. Ωστόσο τού είπε: «Αν θέλεις κάθισε». Έφυγε λοιπόν και κάθισε. Στη συνέχεια ήρθε πάλι και του είπε: «Ζημιώνω την ψυχή μου», και ο γέροντας δεν του είπε: «Να φύγεις». Ήρθε και τρίτη φορά λέγοντας: «Πραγματικά, δεν κάθομαι άλλο», και ο αββάς Ποιμήν τού απάντησε: «Αυτή τη φορά είθε να σωθείς· πήγαινε και μην καθίσεις πλέον». Έλεγε λοιπόν ο γέροντας: «Άνθρωπος που βλέπει τη ζημία της ψυχής του χρειάζεται να ρωτά; Για τους κρυφούς λογισμούς ρωτά κανείς, και έργο των γερόντων είναι να δώσουν την ορθή απάντηση· για φανερή αμαρτία όμως δεν χρειάζεται να ρωτά κανείς, αλλά αμέσως να την κόβει.»» (Αββάς Ποιμήν, διήγηση υπ’ αριθμ. 189, σελ. 283-284)
(Σήμερα κάποιοι διδάσκουν ότι κάποιος πρέπει να κάνει υπακοή στον γέροντα ασχέτως του είδους της καθοδήγησης που εκείνος του δίνει και ότι όποιος έχει γέροντα δεν χρειάζεται να φοβάται τον Θεό ή να απασχολείται με τις εντολές Του.)
 «Επίσης είπε: «Μη δώσεις την προσοχή σου σ’ εκείνον, για τον οποίο η καρδιά σου δεν νιώθει σιγουριά.» (Αββάς Ποιμήν, διήγηση υπ’ αριθμ. 80, σελ. 261)
«Είπε ακόμη: «Να μην εμπιστευτείς τη συνείδησή σου σ’ εκείνον, για τον οποίο η καρδιά σου δεν νιώθει σιγουριά.» (Αββάς Ποιμήν, διήγηση υπ’ αριθμ. 200, σελ. 285)
(Σήμερα κάποιοι διδάσκουν ότι αν κάποιος νιώθει αβεβαιότητα για έναν γέροντα που είναι γκουρού, το κάνει ο διάβολος και ως εκ τούτου αυτός πρέπει να αγνοήσει ό,τι βλέπει και αισθάνεται και καταλαβαίνει σχετικά με το ποιον του γέροντα με αποτέλεσμα να οδηγηθεί, στην καλύτερη των περιπτώσεων, στην παράνοια.)
 Πηγή: Το Γεροντικό: Αποφθέγματα των Αγίων Γερόντων, Μετάφραση-Επιμέλεια: Δημήτρης Χρισταφακόπουλος, Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Τόμος Α΄ (Μετάφραση)
|
