Σάββατο, 1 Νοεμβρίου, 1980
Ντένβερ, Κολοράντο

Βρίσκομαι στο Ντένβερ για μια ημερίδα. Όλες αυτές τις μέρες, ενώ εργαζόμουν πάνω σ’ εκκλησιαστικές υποθέσεις, σκεφτόμουν κάτι που μέσα στο μυαλό μου πήρε το όνομα “Ρομαντική Ορθοδοξία”. Μου φαίνεται πως αυτός ο τίτλος είναι κατάλληλος, επειδή περιλαμβάνει πολλές ασύνδετες πτυχές και τάσεις της σύγχρονης Ορθοδοξίας:
* νομιναλισμό (παραδείγματος χάριν, ανύπαρκτα Πατριαρχεία)
* τυφλό λειτουργικό συντηρητισμό
* λατρεία του παρελθόντος
* θεολογική προκατάληψη, σχεδόν αποκλειστικά με τους Πατέρες
* “αποκαλυπτισμό”
* μίσος για τον σύγρονο κόσμο (όχι γι’ αυτόν τον κόσμο γενικά)
* συναισθηματισμό
* λατρεία της εξωτερικής εμφάνισης (γένια, ράσα, κομποσκοίνια, στυλ).

Μ’ άλλα λόγια, περιλαμβάνει όλα όσα αδυνατίζουν την Ορθοδοξία, και τη μετατρέπουν σ’ ένα εξωτερικό γκέτο (κι όχι σε μια πρόσκληση, σ’ έναν αγώνα, στη ζωή).

Ο ρομαντισμός μέσα στη ζωή και στον πολιτισμό είναι, πάνω απ’ όλα, ένα όνειρο, το πρωτείο της καρδιάς πάνω στη διάκριση και στην αλήθεια. Απομακρύνει την πραγματικότητα για χάρη μιας φαντασιακής πραγματικότητας• είναι η πίστη σ’ αυταπάτες.

επιμέλεια, γ.χ.γ
Αναρτήθηκε από Αναστάσιος