(1894-1981) » Τά τελευταῖα λόγια της ἦταν: «Ἀγάπη, ἀγάπη, νά ἔχετε ἀγάπη μεταξύ σας». «Ὠς τήν τελευταῖα ἀναπνοή της προσευχόταν. Κρατοῦσε τό μικρό κομβοσχοίνι της στό ἀδύναμο χέρι της καί τό γύριζε λέγοντας τήν «εὐχή».
Επίσης συμβούλευε κυρίως τις αρχάριες αδελφές να μην διατηρούν στενές και συναισθηματικές σχέσεις μέ τους συγγενείς τους. Άλλοτε έσχισε επιστολή αδελφής η οποία έγραφε στην κατά σάρκα μητέρα της και χρησιμοποιούσε πολύ τρυφερές εκφράσεις.
Αγαπούσε πολύ τις μοναχές της ως γνήσια και φιλόστοργη μητέρα. Μέ τό γλυκύτατο στόμα της διαρκώς δίδασκε μέ σοφία τις αδελφές.
Όταν όμως προέκυπταν δύσκολες περιπτώσεις, έλεγε χαρακτηριστικά: «Όταν τά λόγια μου δεν πιάνουν, τότε παίρνω αυτό» και έδειχνε τό κομβοσχοίνι της…
Για να κερδίσει μία ψυχή πού δοκιμαζόταν από τον εχθρό, έφθανε ως την έσχατη ταπείνωση ’Έχουμε παράδειγμα αδελφής πού πολεμούνταν από τον πειρασμό να φύγει από την Μονή. Έπεσε στα πόδια και την φιλούσε η αοίδιμη λέγοντας μέ βαθειά ταπείνωση και αγάπη: «Παιδί μου, όλες τις άλλες τις αγαπώ, εσένα όμως, επειδή έχεις τόσο αγώνα, δεν σε αγαπώ μόνο, άλλα σε πονώ»!
Η μακροχρόνια πείρα της δίδασκε: «Όταν βλέπετε αυτούς τούς τύπους τών ανθρώπων να είναι πολύ χαρούμενοι, να έχουν κάποια υπερένταση, να γελούν, να έχουν υπερδραστηριότητα, περίμενε μεγάλο πειρασμό». Πραγματικά αυτό ακριβώς συνέβαινε. Ο δαίμονας εντός ολίγου έφερνε «τά πάνω-κάτω»…
Η Γερόντισσα Καλλίνικη πού ταλαιπωρούνταν πολύ από τέτοιες περιπτώσεις, υπέμενε μέ μακροθυμία και αγάπη τις ψυχές αυτές, διότι επιθυμούσε να μείνουν στην Μονή της μετάνοιάς τους και να πεθάνουν σε αυτήν σύμφωνα μέ τις υποσχέσεις τους.
Πολλές φορές οικονομούσε αδελφές πού είχαν κάποια ιδιοτροπία στο θέμα του φαγητού, έδινε κάτι καλύτερο, μόνο και μόνο για να μην σκανδαλισθούν και τις πειράξει ο δαίμονας της φυγής. Στο θέμα τού φαγητού φρόντιζε βέβαια και τις ασθενέστερες αδελφές, ιδίως κατά τά δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια, κρυφά με οποίες δυναμωτικές τροφές είχε.
Η προσευχή της για τις μοναχές πού ταξίδευαν ή παρέμεναν στα μετόχια της Μονής είχε πολύ μεγάλη δύναμη και τις σκέπαζε από κάθε κίνδυνο.
Η αδελφή Ειρήνη θυμόταν μέ πολλή συγκίνηση ένα τέτοιο περιστατικό με ιατρικές εξετάσεις. Κατά την τελευταία επίσκεψή της στον γιατρό έπιασε μια απρόσμενη Ισχυρή καταιγίδα μέ κεραυνούς. Η διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος (ήταν νύκτα) έκανε την πορεία της προς το μετόχι της Μονής ακόμη πιο δύσκολη. Απελπισμένη σήκωσε τα χέρια της και είπε, «Θεέ μου, πού είναι οι ευχές της Γερόντισσας μου;» Τότε πέρασε ένα αυτοκίνητο, σταμάτησε δίπλα της και μια ευγενέστατη κοπέλα προσφέρθηκε να την μεταφέρει ως το μετόχι διότι και η ιδία έμενε εκεί κοντά. Διαπίστωσε έτσι έμπρακτα η αδελφή την δύναμη τών ευχών της Γερόντισσας…
Γενικά η Γερόντισσα Καλλίνικη αντιμετώπιζε όλα τά προβλήματα μέ πολλή σύνεση, διάκριση και σοφία.
Ποίμανε θεάρεστα για εξήντα περίπου χρόνια την αδελφότητα μέ κάθε θυσία και αγάπη.
Κάποιος γνωστός της είπε κάποτε χαριτολογώντας αλλά εκφράζοντας αληθινή κρίση: «Γερόντισσα, ξέρετε, είσθε η αρχαιότερα Ηγούμενη της Εκκλησίας της Ελλάδος»!
Τό 1981 ένα ισχυρό εγκεφαλικό επεισόδιο έφερε τό μήνυμα του Ουράνιου Νυμφίου ότι ήρθε η ώρα της αναχωρήσεως της από τον κόσμο αυτό. Ήδη πριν έξι μήνες είχε προηγηθεί ένα προειδοποιητικό εγκεφαλικό, το οποίο σχεδόν καθήλωσε στο κρεβάτι τό κατάκοπο και γεμάτο πνευματικούς ιδρώτες σώμα της.
Τά τελευταία λόγια της ήταν: «Αγάπη, αγάπη, να έχετε αγάπη μεταξύ σας». «Ως την τελευταία αναπνοή της προσευχόταν. Κρατούσε τό μικρό κομβοσχοίνι της στο αδύναμο χέρι της και το γύριζε λέγοντας την «ευχή». Όταν δεν μπορούσε πλέον να τό κρατάει, κινούσε μόνο τά χείλη της, έως ότου άφησε την τελευταία της πνοή ήσυχα και αθόρυβα.
Την Κυριακή λοιπόν 31 Μαΐου στις επτά τό πρωί κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας πού γινόταν στο Καθολικό της Μονής εφοδιασμένη μέ το Τίμιο και Πανάγιο Σώμα και Αίμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, η Ηγούμενη Καλλίνικη Παπαγεωργίου, ογδονταεπτά ετών, πορεύθηκε την μακαρία οδό πού οδηγεί στα σκηνώματα τού Αθάνατου Νυμφίου.
Στην κηδεία της πλήθος κόσμου ανέβηκε στην Μονή της Ζούρβας. Ό Μητροπολίτης Ιερόθεος έσπευσε μέ τούς ιερείς του νησιού για να βρεθούν στην εξόδιο άκολουθία της μακαριστής Γερόντισσας, πού τόσο αγαπούσε και σεβόταν. Θέλησε να δει για τελευταία φορά τό πρόσωπό της και είπε σε κάποια αδελφή να τό ξεσκεπάσει. Θαύμασε πολύ για την οσιακή και ιλαρή όψη του. Υπήρχαν μάλιστα λίγες σταγόνες ιδρώτα στο μέτωπό της τις οποίες η αδελφή τις σκούπισε μέ λίγο βαμβάκι πού τό φύλαξε για ευλογία.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/07/1894-1981_19.html
